رعایت مقرّرات
1. رعایت مقرّراتی که برای نظم جامعه وضع شده اند در هر حال واجب است، هر چند آن قوانین توسّط دولت غیراسلامی وضع شده باشند. (26)
2. کسی حق عمل نکردن به قوانین و مقرّرات حاکم بر اداره های دولتی و عمل برخلاف آنها را ندارد و هیچ مسئولی نمی تواند از کارمند تقاضای انجام کاری خلاف قانون را بنماید و نظر مسئول اداره در این رابطه اثری ندارد. (27)
3. اگر کسی از قانونی که مغایر با نظام اسلامی است اطّلاع پیدا کند، واجب است برای حلّ این مشکل و حذف قوانین مخالف با احکام اسلام آن را به مقامات مسئول بالاتر اطلاع دهد. (28)
4. در صورتی که شخصی عملی برخلاف قانون انجام دهد، بر دیگران تذکّر، راهنمایی و نهی از منکر لازم است. (29)
5. در تعارض قوانین حکومت اسلامی با رأی مرجع تقلید، چنان چه عمل به احتیاط ممکن باشد، أولی عمل به احتیاط است و اگر ممکن نباشد، یا موجب ضرر و زیان و عسر و حرج گردد، قوانین حکومت اسلامی در مسائل عمومی و اجتماعی مقدّم است و در مسائل خصوصی باید به رأی مرجع خود عمل کند. (30)
1. رعایت مقرّراتی که برای نظم جامعه وضع شده اند در هر حال واجب است، هر چند آن قوانین توسّط دولت غیراسلامی وضع شده باشند. (26)
2. کسی حق عمل نکردن به قوانین و مقرّرات حاکم بر اداره های دولتی و عمل برخلاف آنها را ندارد و هیچ مسئولی نمی تواند از کارمند تقاضای انجام کاری خلاف قانون را بنماید و نظر مسئول اداره در این رابطه اثری ندارد. (27)
3. اگر کسی از قانونی که مغایر با نظام اسلامی است اطّلاع پیدا کند، واجب است برای حلّ این مشکل و حذف قوانین مخالف با احکام اسلام آن را به مقامات مسئول بالاتر اطلاع دهد. (28)
4. در صورتی که شخصی عملی برخلاف قانون انجام دهد، بر دیگران تذکّر، راهنمایی و نهی از منکر لازم است. (29)
5. در تعارض قوانین حکومت اسلامی با رأی مرجع تقلید، چنان چه عمل به احتیاط ممکن باشد، أولی عمل به احتیاط است و اگر ممکن نباشد، یا موجب ضرر و زیان و عسر و حرج گردد، قوانین حکومت اسلامی در مسائل عمومی و اجتماعی مقدّم است و در مسائل خصوصی باید به رأی مرجع خود عمل کند. (30)
اگر انجام کارهای شخصی باعث کم کاری شود ، نوعی کم فروشی نموده ، خداوند متعال کم فروشی را مذمت نموده :« وَیْلٌ لِّلْمُطَفِّفِینَ؛(۱) واى بر کم فروشان» و در وصف کم فروشان در آیه بعد می فرماید: «الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُواْ عَلىَ النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ(*) وَ إِذَا کاَلُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ یخْسِرُونَ(۲) ؛آنان که وقتى براى خود پیمانه مىکنند، حق خود را به طور کامل مى گیرند. امّا هنگامى که می خواهند براى دیگران پیمانه یا وزن کنند، کم مى گذارند».