اشعاری به مناسبت ماه محرم

بابا نبودی بعد تو بال و پرم ریخت

آتش گرفتم سوختم برگ و برم ریخت

بابای خوبم تا تو بودی خیمه هم بود

تا چشم بستی دشمنت سوی حرم ریخت

عمه صدا میزد همه بیرون بیایید

جاماندم و آتش به روی چادرم ریخت

بابا، عمو، داداش، عموزاده، کجایید؟

مشتی حسود بد دهن دور و برم ریخت

چشمم، سرم، دستم، کف پاها و پهلوم ...

بابا سپاهِ درد روی پیکرم ریخت

موهای من بابا یکی هست و یکی نیست

ازبس که دست و سنگ و آتش بر سرم ریخت



هم گوشواره هم النگوی مرا برد

میخواست معجر را برد موی مرابرد



باسر رسیدی پس چرا پیکر نداری؟

تو هم که جای سالمی در سر نداری!

این موی آشفته چرا شانه نخورده؟

بابا بمیرم من مگر دختر نداری؟

مثل خودم خیلی مصیبت ها کشیدی

اما تو مَردی و غم معجر نداری

قرآن نخوان بر روی نیزه، می زنندت

بنشین به زانویم اگر منبر نداری

هربارکه رفتی سفر چیزی خریدی

بابا از آن سوغات ها دیگر نداری؟

شاعر: داود رحيمي

شبیه مهر و تسبیحی که بر سجاده می افتد
غم چشمان تو دارد به روی باده می افتد
دو چشمم مات این راهست شاید زود برگردی
ز هجرت اشکهای من به روی جاده می افتد
یقینا لحظه ی مرگ عمو می آید آن لحظه
که پیش چشمهای او برادر زاده می افتد
دلیل بر زمین افتادنت جان عمو سادست
کسی که پهلویش را دست نیزه داد می افتد
یتیمی درد سر دارد نشان غربتش اینست
که بر روی سرت یک لشگر آماده می افتد
تنی که بی زره باشد بیفتد گر بروی خاک
هلال سم مرکب ها به رویش ساده می افتد
غمت آنقدر سنگین بود عمه زینبت افتاد
شبیه مهر و تسبیحی که بر سجاده می افتد
شاعر : سید پوریا هاشمی

گوئیا زخم آتشین خوردی
یا عمو گفتی و زمین خوردی
به سرت سر رسیده ام برخیز
شاخه ی یاس چیده ام برخیز
سیزده سال انعکاس حسین
پسر قد کشیده ام برخیز
خاطرات قدیمی یثرب
اشک های چکیده ام برخیز
تا نفس های آخرت نشود
تا کنارت رسیده ام برخیز
من جوان مرده ام بمان پیشم
خسته ام قد خمیده ام برخیز
با تنت در برابرم چه کنم
شرمگین از برادرم چه کنم
که زده شانه ات به پنجه ی خویش
که چنین تاب داده مویت را
حیف مشتی زکاکُلت مانده
گیسویت دست قاتلت مانده
بیشتر مثل مجتبی شده ای
ولی افسوس بی صدا شده ای
مثل آیینه ای که خورده زمین
تکه تکه،جداجدا شده ای
قد کشیدی شبیه عباسم
هر کجا تیر خورده وا شده ای

شده ماه من پاره پاره بدن
گل لاله ‌ام گشته نقش چمن
سلامٌ علی قاسم بن الحسن
یتیم حسن ، ای یتیم حسن
******
گل من چه زیبا شکوفا شدی
اجل شد عسل غرق أحلی شدی
به زیر سم اسب این دشمنان
تو ای نونهالم چه رعنا شدی
یتیم حسن ، ای یتیم حسن
******
مزن دست و پا پیش چشم ترم
مکش پا به روی زمین در برم
گل مجتبی این تن پاره را
در آغوش خود می‌برم تا حرم
یتیم حسن ، ای یتیم حسن
شاعر : میثم مومنی نژاد

صورت نوزاد و که دیدی؟ که چقدر لطیفه
دقت نکردی به قامتش ؟!!! وای چقدر نحیفه
اگه یه وقت تابش نوری اذیت کنه چشاشو
همش با مشت کوچیکش می ماله دیده هاشو
اگه بترسه تو سکوت تکون میده پاهاشو
وای! مجسم بکن توی هلهله کشید تیر و از چله حرمله
درست زد هدف توی اون فاصله
وای! رو دست باباش یک دفعه لرزید با تیر سه شعبه سرش چرخید
خدایا گوشش تا گوشش برید
علی لای لای لای علی لای لای ۳
نیمه ی این روضه این بود و نیمه ی دیگه مونده
چه دستی پای حسین و تا پشت حرم کشونده
همین که داشت خاکا رو می کند ارباب ما با خنجر
دور از چشای شامیا برای دفن اصغر
یه دفعه یه صدا اومد صدای آه مادر
وای! چیکار میکنی شاه مظلومم نریز خاک روی طفل معصومم
دیگه من از این غنچه محرومم
وای! بذار که ببینم دو چشماشو دو چشمای مثل مسیحاشو
بگیرم خاک روی پلکاشو
علی لای لای لای علی لای لای۲
شاعر : رضا تاجیک

چشاتو وا کن که قد مادرت از غصه کمونه
میترسه که بیدار نشی برات لالایی نمیخونه
گلم دیگه نگیر بهونه/ همین روزا میریم به خونه
برات سنگ تموم میذارم من
رخت به رنگ برگ یاسه/ نگات شبیه التماسه
ولی به خدا شیر ندارم من
لالایی علی اصغرم
خدا کریمه پسرم شاید دعام اثر بذاره
تو هم دعا کن که دیگه آروم آروم بارون بباره
گلم میگیرمت در آغوش/ داری میری دوباره از هوش
نکن با دلم اینقدر بازی
منم شبیه تو میسوزم/ ببین سیاهه حال و روزم
چرا با مادرت نمیسازی
لالایی علی اصغرم
برات بمیره مادرت که دست و پات رمق نداره
غصه نخور عمو جونت، رفته فرات که آب بیاره
عطش لب تو رو سوزونده/ میاد، دیگه چیزی نمونده
نخواه از این که هست بشم پیرتر
برات چه نقشه هایی دارم/ دوماد بشی باشی کنارم
بمون عصای پیری مادر
شاعر : وحید کردلو

سرت به نیزه بنده – روی لبات لبخنده
از تو هستم علی جان – تا قیامت شرمنده
غرق عزا و غرق محنم
دیدنیه علی ، جون کندنم
خدارو شاکرم روی نیزه
خوابی نمی بینی میزننم
گرفتنت ازم مفتی
یه بار کاش ، مادر می گفتی
یه وقت از رو نی نیفتی
(لالا علی اصغر لالا)
الهی بشم فدات – هنوزم خشکه لبات
نمیری از خاطرم – توگوشمه گریه هات
رفته آرزوهام همه بر باد
نمیره غمت تو هیچ وقت از یاد
خیلی دوست داشتم یه روزی علی
ببینمت تو لباس دوماد
حالا منم و تنهایی
برات به رسم شیدایی
میخونم مادر لالایی
(لالا علی اصغر لالا)
شاعر : رضا رسولی

ببار، از سر چشم تو آب بردارند
نفس بکش که از آتش عذاب بردارند
کشند عاشقتان را به بند بی تابی
اگر ز زلف کمند تو تاب بردارند
جلوس کن که نگاه تو را کتیبه کنند
منادیان،که ز محشر نقاب بردارند
نوشته اند قیامت به یمن حضرتتان
زهرچه گریه کن تو حساب بردارند
به حکم لعل لبت در مدار استمرار
هزار سالک حاضر جواب بر، دارند
زبس شدیم زجام تو مست لایعقل
بگو که حکم حرام از شراب بردارند
عقیق سرخی و وقتش شده سه شعبه دست
زحلقه های نگاهت رکاب بردارند
فرشته ای وسط حوض اشک می بیند
اگرحجاب زچشم رباب بردارن
شاعر : رضا دین پرور

جای گریه پسرم باز کنی لب خوب است
آنقدر گرم شده که نکنی تب خوب است
پیش مادر نشد آرام بگیری اما
بروی خواب کمی محضر زینب خوب است
آنقدر سوختم از هُرم لب سوخته ات
که دوام آورم از داغ تو تا شب خوب است
لحظه ای هم که شده صبر کن از حال نرو
که رقیه به همه گفته مرتب … خوب است
برو! شاید که خدا خواست هوا ابری شد
آسمان با پدر تشنه ات اغلب خوب است
هول گهواره خالی به دلم هست ولی
نیزه دار تو اگر هست مجرب خوب است
سر تو گرچه می افتد گُلم از دوش پدر
چشم من تا ندویده سوی مرکب خوب است
اصلاً ای کاش دوباره به حرم برگردی
جای گریه پسرم بازکنی لب خوب است
شاعر : رضا دین پرور

نزن آتیش به دل
غنچه پرپر بابا
نور چشم تربابا
على اصغربابا
دست و پامیزنى
آتیش میگیره جیگرم
قلبم میسوزه پسرم
میخندن به چشم ترم
واى،خنده هات قلب،منو از جا کند
میکُشه آخر،منواین لبخند
خنجرى خورده،به دل خستم
سرت آویزون،شده رو دستم
میبینه مادرت،ازخیمه حالتم
چیکارکنم بااین،خجالتم
لالاى على على ۳

از تیرحرمله
پاشیده حنجرت على
خونیه پیکرت على
بیچاره مادرت على
ترکاى لبت
غرق به خون شده على
دل بى سامون شده على
اشکام بارون شده على
واى،غرق درخونِ،بدنم اصغر
لرزه افتاده،به تنم اصغر
خدامیدونه،که دلم خونه
شبیهِ ذلفِ،تو پریشونه
مضطرشده دلم،سخته نفس برام
میخنده لشکرى،به گریه هام
لاى لاى على على ۳