اشعار استاد شهریار

[iNSANE]

سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعر پارسی‌گوی آذری‌زبان، در سال ۱۲۸۵ هجری شمسی در روستای خشکناب در بخش قره‌چمن آذربایجان متولد شد. او تحصیلات خود را در مدرسه متحده و فیوضات و متوسطه تبریز و دارالفنون تهران گذراند و وارد دانشکده طب شد. سرگذشت عشق آتشین وناکام او که به ترک تحصیل وی از رشته پزشکی در سال آخر منجر شد، مسیر زندگی او را عوض کرد و تحولات درونی او را به اوج معنوی ویژه‌ای کشانید و به اشعارش شور و حالی دیگر بخشید. وی سرانجام پس از هشتاد و سه سال زندگی شاعرانه پربار در ۲۷ شهریور ماه ۱۳۶۷ هجری شمسی درگذشت و بنا به وصیت خود در مقبرة الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.

منظومهٔ حیدر بابا (به همراه ترجمه فارسی)

سلام بر حیدر بابا
حیدر بابایه سلام
۱
‫حیدربابا چو ابر شَخَد ، غُرّد آسمان‬
‫حیدربابا ایلدیریملار شاخاندا‬
‫سیلابهاى تُند و خروشان شود روان‬
سئللر سولار شاققیلدییوب آخاندا‬
‫صف بسته دختران به تماشایش آن زمان‬
‫قیزلار اوْنا صف باغلییوب باخاندا‬
‫بر شوکت و تبار تو بادا سلام من‬
‫سلام اولسون شوْکتوْزه ائلوْزه !‬
‫گاهى رَوَد مگر به زبان تو نام من‬
‫منیم دا بیر آدیم گلسین دیلوْزه‬
۲
حیدربابا چو کبکِ تو پَرّد ز روى خاک‬
‫حیدربابا ، کهلیک لروْن اوچاندا‬
خرگوشِ زیر بوته گُریزد هراسناک‬
‫کوْل دیبینن دوْشان قالخوب قاچاندا‬
‫باغت به گُل نشسته و گُل کرده جامه چاک‬
‫باخچالارون چیچکلنوْب آچاندا‬
‫ممکن اگر شود ز منِ خسته یاد کن‬
‫بیزدن ده بیر موْمکوْن اوْلسا یاد ائله‬
‫دلهاى غم گرفته ، بدان یاد شاد کن‬
‫آچیلمیان اوْرکلرى شاد ائله
۳
چون چارتاق را فِکنَد باد نوبهار‬
‫بایرام یئلى چارداخلارى ییخاندا‬
‫نوروزگُلى و قارچیچگى گردد آشکار‬
‫نوْروز گوْلى ، قارچیچکى چیخاندا‬
بفشارد ابر پیرهن خود به مَرغزار‬
آغ بولوتلار کؤینکلرین سیخاندا‬
از ما هر آنکه یاد کند بى گزند باد
‫بیزدن ده بیر یاد ائلییه ن ساغ اوْلسون‬
‫گو : درد ما چو کوه بزرگ و بلند باد
‫دردلریمیز قوْى دیّکلسین ، داغ اوْلسون
۴
‫حیدربابا چو داغ کند پشتت آفتاب‬
‫حیدربابا ، گوْن دالووى داغلاسین !‬
رخسار تو بخندد و جوشد ز چشمه آب‬
‫اوْزوْن گوْلسوْن ، بولاخلارون آغلاسین !‬
یک دسته گُل ببند براى منِ خراب‬
اوشاخلارون بیر دسته گوْل باغلاسین !‬
‫بسپار باد را که بیارد به کوى من‬
یئل گلنده ، وئر گتیرسین بویانا‬
‫باشد که بخت روى نماید به سوى من‬
بلکه منیم یاتمیش بختیم اوْیانا

۵
حیدربابا ، همیشه سر تو بلند باد‬
حیدربابا ، سنوْن اوْزوْن آغ اوْلسون !‬
‫از باغ و چشمه دامن تو فرّه مند باد‬
‫دؤرت بیر یانون بولاغ او ْلسون باغ اوْلسون !‬
‫از بعدِ ما وجود تو دور از گزند باد
‫بیزدن سوْرا سنوْن باشون ساغ اوْلسون !‬
‫دنیا همه قضا و قدر ، مرگ ومیر شد
دوْنیا قضوْ-قدر ، اؤلوْم-ایتیمدى‬
‫این زال کى ز کُشتنِ فرزند سیر شد ؟
دوْنیا بوْیى اوْغولسوزدى ، یئتیمدى‬
۶
‫حیدربابا ، ز راه تو کج گشت راه من‬
‫حیدربابا ، یوْلوم سنن کج اوْلدى‬
عمرم گذشت و ماند به سویت نگاه من‬
‫عؤمروْم کئچدى ، گلممه دیم ، گئج اوْلدى‬
دیگر خبر نشد که چه شد زادگاه من‬
هئچ بیلمه دیم گؤزللروْن نئج اوْلدى‬
هیچم نظر بر این رهِ پر پرپیچ و خم نبود‬
‫بیلمزیدیم دؤنگه لر وار ، دؤنوْم وار‬
‫هیچم خبر زمرگ و ز هجران و غم نبود‬
‫ایتگین لیک وار ، آیریلیق وار ، اوْلوْم وار‬
۷
‫بر حق مردم است جوانمرد را نظر‬
‫حیدربابا ، ایگیت اَمَک ایتیرمز‬
‫جاى فسوس نیست که عمر است در گذر‬
‫عؤموْر کئچر ، افسوس بَرَه بیتیرمز‬
‫نامردْ مرد ، عمر به سر مى برد مگر !‬
‫نامرد اوْلان عؤمرى باشا یئتیرمز‬
در مهر و در وفا ، به خدا ، جاودانه ایم‬
‫بیزد ، واللاه ، اونوتماریق سیزلرى‬
‫ما را حلال کن ، که غریب آشیانه ایم‬
‫گؤرنمسک حلال ائدوْن بیزلرى‬
۸
‫میراَژدَر آن زمان که زند بانگِ دلنشین‬
‫حیدربابا ، میراژدر سَسلننده‬
شور افکند به دهکده ، هنگامه در زمین‬
کَند ایچینه سسدن - کوْیدن دوْشنده‬
‫از بهر سازِ رستمِ عاشق بیا ببین‬
‫عاشیق رستم سازین دیللندیرنده‬
‫بى اختیار سوى نواها دویدنم‬
‫یادوندادى نه هؤلَسَک قاچاردیم‬
چون مرغ پرگشاده بدانجا رسیدنم‬
‫قوشلار تکین قاناد آچیب اوچاردیم

۹
‫در سرزمینِ شنگل آوا ، سیبِ عاشقان‬
‫شنگیل آوا یوردى ، عاشیق آلماسى‬
رفتن بدان بهشت و شدن میهمانِ آن‬
‫گاهدان گئدوب ، اوْردا قوْناق قالماسى‬
‫با سنگ ، سیب و بِهْ زدن و ، خوردن آنچنان !‬
‫داش آتماسى ، آلما ، هیوا سالماسى‬
در خاطرم چو خواب خوشى ماندگار شد‬
‫قالیب شیرین یوخى کیمین یادیمدا‬
روحم همیشه بارور از آن دیار شد‬
‫اثر قویوب روحومدا ، هر زادیمدا‬
۱۰
‫حیدربابا ، قُورى گؤل و پروازِ غازها‬
‫حیدربابا ، قورى گؤلوْن قازلارى‬
‫در سینه ات به گردنه ها سوزِ سازها‬
‫گدیکلرین سازاخ چالان سازلارى‬
‫پاییزِ تو ، بهارِ تو ، در دشتِ نازها‬
‫کَت کؤشنین پاییزلارى ، یازلارى‬
‫چون پرده اى به چشمِ دلم نقش بسته است‬
‫بیر سینما پرده سى دیر گؤزوْمده‬
‫وین شهریارِ تُست که تنها نشسته است‬
‫تک اوْتوروب ، سئیر ائده رم اؤزوْمده‬
۱۱
‫حیدربابا ، زجادّة شهر قراچمن‬
‫حیدربابا ، قره چمن جاداسى‬
‫چاووش بانگ مى زند آیند مرد و زن‬
‫چْووشلارین گَلَر سسى ، صداسى‬
‫ریزد ز زائرانِ حَرَم درد جان وتن‬
‫کربلیا گئدنلرین قاداسى‬
‫بر چشمِ این گداصفتانِ دروغگو‬
‫دوْشسون بو آج یوْلسوزلارین گؤزوْنه‬
‫نفرین بر این تمدّنِ بى چشم و آبرو‬
‫تمدّونون اویدوخ یالان سؤزوْنه‬
۱۲
شیطان زده است است گول و زِ دِه دور گشته ایم
‫حیدربابا ، شیطان بیزى آزدیریب‬
‫کنده است مهر را ز دل و کور گشته ایم‬
‫محبتى اوْرکلردن قازدیریب‬
زین سرنوشتِ تیره چه بى نور گشته ایم‬
‫قره گوْنوْن سرنوشتین یازدیریب‬
این خلق را به جان هم انداخته است دیو‬
‫سالیب خلقى بیر-بیرینن جانینا‬
‫خود صلح را نشسته به خون ساخته است دیو‬
‫باریشیغى بلشدیریب قانینا

۱۳
‫هرکس نظر به اشک کند شَر نمى کند‬
گؤز یاشینا باخان اوْلسا ، قان آخماز‬
انسان هوس به بستن خنجر نمى کند‬
‫انسان اوْلان خنجر بئلینه تاخماز‬
‫بس کوردل که حرف تو باور نمى کند‬
‫آمما حئییف کوْر توتدوغون بوراخماز‬
‫فردا یقین بهشت ، جهنّم شود به ما‬
‫بهشتیمیز جهنّم اوْلماقدادیر !‬
‫ذیحجّه ناگزیر ، محرّم شود به ما‬
‫ذى حجّه میز محرّم اوْلماقدادیر !‬
۱۴
هنگامِ برگ ریزِ خزان باد مى وزید‬
‫خزان یئلى یارپاخلارى تؤکنده‬
از سوى کوه بر سرِ دِه ابر مى خزید‬
‫بولوت داغدان یئنیب ، کنده چؤکنده‬
‫با صوت خوش چو شیخ مناجات مى کشید‬
‫شیخ الاسلام گؤزل سسین چکنده‬
‫دلها به لرزه از اثر آن صلاى حق‬
‫نیسگیللى سؤز اوْرکلره دَیَردى‬
خم مى شدند جمله درختان براى حق‬
‫آغاشلار دا آللاها باش اَیَردى‬
۱۵
‫داشلى بُولاخ مباد پُر از سنگ و خاک و خَس‬
‫داشلى بولاخ داش-قومونان دوْلماسین !‬
‫پژمرده هم مباد گل وغنچه یک نَفس‬
‫باخچالارى سارالماسین ، سوْلماسین !‬
‫از چشمه سارِ او نرود تشنه هیچ کس‬
‫اوْردان کئچن آتلى سوسوز اولماسین !‬
‫اى چشمه ، خوش به حال تو کانجا روان شدى‬
‫دینه : بولاخ ، خیرون اوْلسون آخارسان‬
‫چشمى خُمار بر افقِ آسمان شدى‬
‫افقلره خُمار-خُمار باخارسان‬
۱۶
‫حیدربابا ، ز صخره و سنگت به کوهسار‬
‫حیدر بابا ، داغین ، داشین ، سره سى‬
کبکت به نغمه ، وز پیِ او جوجه رهسپار‬
‫کهلیک اوْخور ، دالیسیندا فره سى‬
از برّة سفید و سیه ، گله بى شمار‬
‫قوزولارین آغى ، بوْزى ، قره سى‬
‫اى کاش گام مى زدم آن کوه و درّه را‬
‫بیر گئدیدیم داغ-دره لر اوزونى‬
‫مى خواندم آن ترانة » چوپان و برّه « را‬
‫اوْخویئدیم : » چوْبان ، قیتر قوزونى «

۱۷
‫در پهندشتِ سُولى یِئر ، آن رشک آفتاب‬
‫حیدر بابا ، سولى یئرین دوْزوْنده‬
‫جوشنده چشمه ها ز چمنها ، به پیچ و تاب‬
‫بولاخ قئنیر چاى چمنین گؤزونده‬
‫بولاغ اوْتى شناورِ سرسبز روى آب‬
‫بولاغ اوْتى اوْزَر سویون اوْزوْنده‬
‫زیبا پرندگان چون از آن دشت بگذرند‬
‫گؤزل قوشلار اوْردان گلیب ، گئچللر‬
‫خلوت کنند و آب بنوشند و بر پرند‬
‫خلوتلیوْب ، بولاخدان سو ایچللر‬
۱۸
‫وقتِ درو ، به سنبله چین داسها نگر‬
‫بیچین اوْستى ، سونبول بیچن اوْراخلار‬
‫گویى به زلف شانه زند شانه ها مگر‬
‫ایله بیل کى ، زوْلفى دارار داراخلار‬
در کشتزار از پىِ مرغان ، شکارگر‬
‫شکارچیلار بیلدیرچینى سوْراخلار‬
‫دوغ است و نان خشک ، غذاى دروگران‬
‫بیچین چیلر آیرانلارین ایچللر‬
‫خوابى سبک ، دوباره همان کارِ بى کران‬
‫بیرهوشلانیب ، سوْننان دوروب ، بیچللر‬
۱۹
‫حیدربابا ، چو غرصة خورشید شد نهان‬
‫حیدربابا ، کندین گوْنى باتاندا‬
‫خوردند شام خود که بخوابند کودکان‬
‫اوشاقلارون شامین ئییوب ، یاتاندا‬
‫وز پشتِ ابر غمزه کند ماه آسمان‬
‫آى بولوتدان چیخوب ، قاش-گؤز آتاندا‬
‫از غصّه هاى بى حدِ ما قصّه ساز کن‬
‫بیزدن ده بیر سن اوْنلارا قصّه ده‬
‫چشمان خفته را تو بدان غصّه باز کن‬
‫قصّه میزده چوخلى غم و غصّه ده‬
۲۰
‫قارى ننه چو قصّة شب ساز میکند‬
‫قارى ننه گئجه ناغیل دییَنده‬
‫کولاک ضربه اى زده ، در باز مى کند‬
‫کوْلک قالخیب ، قاپ-باجانى دؤیَنده‬
‫با گرگ ، شَنگُلى سخن آغاز مى کند‬
‫قورد گئچینین شنگوْلوْسون یینده‬
‫اى کاش بازگشته به دامان کودکى‬
‫من قاییدیب ، بیرده اوشاق اوْلئیدیم‬
‫یک گل شکفتمى به گلستان کودکى‬
‫بیر گوْل آچیب ، اوْندان سوْرا سوْلئیدیم

۲۱
‫آن لقمه هاى نوشِ عسل پیشِ عمّه جان‬
‫عمّه جانین بال بلله سین ییه ردیم‬
‫خوردن همان و جامه به تن کردنم همان‬
‫سوْننان دوروب ، اوْس دوْنومى گییه ردیم‬
‫در باغ رفته شعرِ مَتل خواندن آنچنان !‬
‫باخچالاردا تیرینگَنى دییه ردیم‬
‫آن روزهاى نازِ خودم را کشیدنم !‬
‫آى اؤزومى اوْ ازدیرن گوْنلریم !‬
چو بى سوار گشته به هر سو دویدنم !‬
‫آغاج مینیپ ، آت گزدیرن گوْنلریم !‬
۲۲
‫هَچى خاله به رود کنار است جامه شوى‬
‫هَچى خالا چایدا پالتار یوواردى‬
‫مَمّد صادق به کاهگلِ بام ، کرده روى‬
‫مَمَد صادق داملارینى سوواردى‬
‫ما هم دوان ز بام و زِ دیوار ، کو به کوى‬
‫هئچ بیلمزدیک داغدى ، داشدى ، دوواردى‬
بازى کنان ز کوچه سرازیر مى شدیم‬
‫هریان گلدى شیلاغ آتیب ، آشاردیق‬
‫ما بى غمان ز کوچه مگر سیر مى شدیم !‬
‫آللاه ، نه خوْش غمسیز-غمسیز یاشاردیق‬
۲۳
‫آن شیخ و آن اذان و مناجات گفتنش‬
‫شیخ الاسلام مُناجاتى دییه ردى‬
‫مشدى رحیم و دست یه لبّاده بردنش‬
‫مَشَدرحیم لبّاده نى گییه ردى‬
حاجى على و دیزى و آن سیر خوردنش‬
‫مشْدآجلى بوْز باشلارى ییه ردى‬
‫بودیم بر عروسى وخیرات جمله شاد‬
‫بیز خوْشودوق خیرات اوْلسون ، توْى‬ ‫اوْلسون‬
‫ما را چه غم ز شادى و غم ! هر چه باد باد !‬
‫فرق ائلَمَز ، هر نوْلاجاق ، قوْى اولسون‬
۲۴
‫اسبِ مَلِک نیاز و وَرَندیل در شکار‬
‫ملک نیاز ورندیلین سالاردى‬
‫کج تازیانه مى زد و مى تاخت آن سوار‬
‫آتین چاپوپ قئیقاجیدان چالاردى‬
‫دیدى گرفته گردنه ها را عُقاب وار‬
‫قیرقى تکین گدیک باشین آلاردى‬
‫وه ، دختران چه منظره ها ساز کرده اند !‬
‫دوْلائیا قیزلار آچیپ پنجره‬
‫بر کوره راه پنجره ها باز کرده اند !‬
‫پنجره لرده نه گؤزل منظره !

۲۵
‫حیدربابا ، به جشن عروسى در آن دیار‬
‫حیدربابا ، کندین توْیون توتاندا‬
‫زنها حنا - فتیله فروشند بار بار‬
‫قیز-گلینلر ، حنا-پیلته ساتاندا‬
‫داماد سیب سرخ زند پیش پاىِ یار‬
‫بیگ گلینه دامنان آلما آتاندا‬
مانده به راهِ دخترکانِ تو چشمِ من‬
‫منیم ده اوْ قیزلاروندا گؤزوم وار‬
‫در سازِ عاشقانِ تو دارم بسى سخن‬
‫عاشیقلارین سازلاریندا سؤزوم وار‬
۲۶
‫از عطر پونه ها به لبِ چشمه سارها‬
‫حیدربابا ، بولاخلارین یارپیزى‬
‫از هندوانه ، خربزه ، در کشتزارها‬
‫بوْستانلارین گوْل بَسَرى ، قارپیزى‬
‫از سقّز و نبات و از این گونه بارها‬
‫چرچیلرین آغ ناباتى ، ساققیزى‬
‫مانده است طعم در دهنم با چنان اثر‬
‫ایندى ده وار داماغیمدا ، داد وئرر‬
‫کز روزهاى گمشده ام مى دهد خبر‬
‫ایتگین گئدن گوْنلریمدن یاد وئرر‬
۲۷
‫نوروز بود و مُرغ شباویز در سُرود‬
‫بایرامیدى ، گئجه قوشى اوخوردى‬
‫جورابِ یار بافته در دستِ یار بود‬
‫آداخلى قیز ، بیگ جوْرابى توْخوردى‬
‫آویخته ز روزنه ها شالها فرود‬
‫هرکس شالین بیر باجادان سوْخوردى‬
‫این رسم شال و روزنه خود رسم محشرى ‫است !‬
‫آى نه گؤزل قایدادى شال ساللاماق !‬
‫عیدى به شالِ نامزدان چیز دیگرى است !‬
‫بیگ شالینا بایراملیغین باغلاماق !‬
۲۸
‫با گریه خواستم که همان شب روم به بام‬
‫شال ایسته دیم منده ائوده آغلادیم‬
شالى گرفته بستم و رفتم به وقتِ شام‬
‫بیر شال آلیب ، تئز بئلیمه باغلادیم‬
‫آویخته ز روزنة خانة غُلام‬
‫غلام گیله قاشدیم ، شالى ساللادیم‬
جوراب بست و دیدمش آن شب ز روزنه‬
‫فاطمه خالا منه جوراب باغلادى‬
‫بگریست خاله فاطمه با یاد خانْ ننه‬
‫خان ننه مى یادا سالیب ، آغلادى

۲۹
‫در باغهاى میرزامحمد ز شاخسار‬
‫حیدربابا ، میرزَممدین باخچاسى‬
‫آلوچه هاى سبز وتُرش ، همچو گوشوار‬
‫باخچالارین تورشا-شیرین آلچاسى‬
‫وان چیدنى به تاقچه ها اندر آن دیار‬
‫گلینلرین دوْزمه لرى ، طاخچاسى‬
‫صف بسته اند و بر رفِ چشمم نشسته اند‬
‫هى دوْزوْلر گؤزلریمین رفینده‬
صفها به خط خاطره ام خیمه بسته اند‬
‫خیمه وورار خاطره لر صفینده‬
۳۰
‫نوروز را سرشتنِ گِلهایِ چون طلا‬
‫بایرام اوْلوب ، قیزیل پالچیق اَزَللر‬
‫با نقش آن طلا در و دیوار در جلا‬
‫ناققیش ووروب ، اوتاقلارى بَزَللر‬
‫هر چیدنى به تاقچه ها دور از او بلا‬
‫طاخچالارا دوْزمه لرى دوْزللر‬
رنگ حنا و فَنْدُقة دست دختران‬
‫قیز-گلینین فندقچاسى ، حناسى‬
‫دلها ربوده از همه کس ، خاصّه مادران‬
‫هَوَسله نر آناسى ، قایناناسى‬
۳۱
‫با پیک بادکوبه رسد نامه و خبر‬
‫باکى چى نین سؤزى ، سوْوى ، کاغیذى‬
‫زایند گاوها و پر از شیر ، بام و در‬
‫اینکلرین بولاماسى ، آغوزى‬
‫آجیلِ چارشنبه ز هر گونه خشک و تر‬
‫چرشنبه نین گیردکانى ، مویزى‬
آتش کنند روشن و من شرح داستان‬
‫قیزلار دییه ر : » آتیل ماتیل چرشنبه‬
خود با زبان ترکىِ شیرین کنم بیان :‬
‫آینا تکین بختیم آچیل چرشنبه «‬
‫قیزلار دییه ر : « آتیل ماتیل چرشنبه‬

۳۲
‫با تخم مرغ هاى گُلى رنگِ پُرنگار‬
‫یومورتانى گؤیچک ، گوللى بوْیاردیق‬
‫با کودکان دهکده مى باختم قِمار‬
‫چاققیشدیریب ، سینانلارین سوْیاردیق‬
‫ما در قِمار و مادرِ ما هم در انتظار‬
‫اوْیناماقدان بیرجه مگر دوْیاردیق ؟‬
‫من داشتم بسى گل وقاپِ قمارها‬
‫على منه یاشیل آشیق وئرردى‬
‫از دوستان على و رضا یادگارها‬
‫ارضا منه نوروزگوْلى درردى

۳۳
‫نوروزعلى و کوفتنِ خرمنِ جُوَش‬
‫نوْروز على خرمنده وَل سوْرردى‬
‫پوشال جمع کردنش و رُفتن از نُوَش‬
‫گاهدان یئنوب ، کوْلشلرى کوْرردى‬
‫از دوردستها سگ چوپان و عوعوَش‬
‫داغدان دا بیر چوْبان ایتى هوْرردى‬
دیدى که ایستاده الاغ از صداى سگ‬
‫اوندا ، گؤردن ، اولاخ ایاخ ساخلادى‬
‫با گوشِ تیز کرده براى بلایِ سگ‬
‫داغا باخیب ، قولاخلارین شاخلادى‬
۳۴
‫وقتِ غروب و آمدنِ گلّة دَواب‬
‫آخشام باشى ناخیرینان گلنده‬
در بندِ ماست کُرّة خرها به پیچ و تاب‬
‫قوْدوخلارى چکیب ، وورادیق بنده‬
گلّه رسیده در ده و رفته است آفتاب‬
‫ناخیر گئچیب ، گئدیب ، یئتنده کنده‬
‫بر پشتِ کرّه ، کرّه سوارانِ دِه نگر‬
‫حیوانلارى چیلپاق مینیب ، قوْواردیق‬
‫جز گریه چیست حاصل این کار ؟ بِهْ نگر‬
‫سؤز چیخسایدى ، سینه گریب ، سوْواردیق‬
۳۵
‫شبها خروشد آب بهاران به رودبار‬
‫یاز گئجه سى چایدا سولار شاریلدار‬
‫در سیل سنگ غُرّد و غلتد ز کوهسار‬
‫داش-قَیه لر سئلده آشیب خاریلدار‬
‫چشمانِ گرگ برق زند در شبانِ تار‬
‫قارانلیقدا قوردون گؤزى پاریلدار‬
سگها شنیده بویِ وى و زوزه مى کشند‬
‫ایتر ، گؤردوْن ، قوردى سئچیب ، اولاشدى‬
‫گرگان گریخته ، به زمین پوزه مى کشند‬
‫قورددا ، گؤردو ْن ، قالخیب ، گدیکدن آشدى‬
۳۶
‫بر اهل ده شبانِ زمستان بهانه اى است‬
‫قیش گئجه سى طؤله لرین اوْتاغى‬
‫وان کلبة طویله خودش گرمخانه اى است‬
‫کتلیلرین اوْتوراغى ، یاتاغى‬
‫در رقصِ شعله ، گرم شدن خود فسانه اى است‬
‫بوخاریدا یانار اوْتون یاناغى‬
‫سِنجد میان شبچره با مغز گردکان‬
‫شبچره سى ، گیردکانى ، ایده سى‬
‫صحبت چو گرم شد برود تا به آسمان‬
‫کنده باسار گوْلوْب - دانیشماق سسى