اشعار مریم حیدر زاده

یک فکر دیگر


امشب تمام خويش را از غصه پرپر ميكنم

گلدان زرد ياد را با تو معطر ميكنم

تو رفته اي و رفتنت يك اتفاق ساده نيست

ناچار اين پرواز را اين بار باور ميكنم

يك عهد بستم با خودم وقتي بيايي پيش من

يه احترام رجعتت من ناز کمتر مي کنم

يك شب اگر گفتي برو ديگر ز دستت خسته ام

آن شب براي خلوتت يك فكر ديگر ميكنم

صحن نگاهت را به روي اشتياقم باز کن

من هم ضريح عشق را غرق کبوتر ميكنم

شعريست باغ چشم تو غرق سكوت و آرزو

يك روز من اين شعر را تا آخر از بر ميكنم

گر چه شكستي عهد را مثل غرور ترد من

اما چنان ديوانه ام که با غمت سر ميكنم

زيبا خدا پشت و پناه چشمهاي عاشقت

با اشك و تكرار و دعا راه تو را تر ميكنم

مریم حیدر زاده

این روزا

اين روزا عادت همه رفتن ودل شكستنه

درد تموم عاشقا پاي کسي نشستنه

اين روزا مشق بچه ها يه صفحه آشفتگيه

گرداي رو آينه ها فقط غم زندگيه

اين روزا درد عاشقا فقط غم نديدنه

مشكل بي ستاره ها يه کم ستاره چيدنه

اين روزا کار گلدونا از شبنمي تر شدنه

آرزوي شقايقا يه شب کبوتر شدنه

اين روا آسمونمون پر از شكسته باليه

جاي نگاه عاشقت باز توي خونه خاليه

اين روزا کار آدما دلهاي پاك رو بردنه

بعدش اونو گرفتن و به ديگري سپردنه

اين روزا کار آدما تو انتظار گذاشتنه

ساده ترين بهانشون از هم خبر نداشتنه

اين روزا سهم عاشقا غصه و بي وفاييه

جرم تمومشون فقط لذت آشناييه

اين روزا توي هر قفس يكي دو تا قناريه

شبها غم قناريها تو خواب خونه جاريه

اين روزا چشماي همه غرق نياز شبنمه

رو گونه هر عاشقي چند قطره بارون غمه

اين روزا ورد بچه ها بازي چرخ و فلكه

قلباي مثل دريامون پر از خراش و ترکه

اين روزا عادت گلها مرگ و بهونه کردنه

کار چشماي آدما دل رو ديونه کردنه

اين روزا کار رويامون از پونه خونه ساختنه

نشونه پروانگي زندگي ها رو باختنه

اين روزا تنها چارمون شايد پرنده مردنه

رو بام پاك آسمون ستاره رو شمردنه

اين روزا آدما ديگه تو قلب هم جا ندارن

مردم ديگه تو دلهاشون يه قطره دريا ندارن

اين روزا فرش کوچه ها تو حسرت يه عابره

هر جا يكي منتظر ورود يه مسافره

اين روزا هيچ مسافري بر نمي گرده به خونه

چشاي خسته تا ابد به در بسته مي مونه

اين روزا قصه ها همش قصه دل سوزوندنه

خلاصه حرف همه پر زدن و نموندنه

اين روزا درد آدما فقط غم بي کسيه

زندگيشون حاصلي از حسرت و دلواپسيه

اين روزا خوشبختي ما پشت مه نبودنه

کار تموم شاعرا فقط غزل سرودنه

اين روزا درد آدما داشتن چتر تو بارونه

چشماي خيس و ابريشون همپاي رود کارونه

اين روزا دوستا هم ديگه با هم صداقت ندارن

يه وقتا توي زندگي همديگر و جا مي ذارن

جنس دلاي آدما اين روزا سخت و سنگيه

فقط توي نقاشيا دنيا قشنگ و رنگيه

اين روزا جرم عاشقي شهر دل و فروختنه

چاره فقط نشستن و به پاي چشمي سوختنه

اسم گلا رو اين روزا ديگه کسي نمي دونه

اما تو تا دلت بخواد اينجا غريب فراوونه

اين روزا فرصت دلا براي عاشقي کمه

زخماي بي ستاره ها تشنه ياس مرهمه

اين روزا اشك مون فقط چاره ي بي قراريه

تنها پناه آدما عكساي يادگاريه

اين روزا فصل غربت عشق و يبدهاي مجنونه

بغضاي کال باغچه منتظر يه بارونه

اين روزا دوستاي خوبم همديگر رو گم ميكنن

دلاي پاك و ساده رو فداي مردم ميكنن

اين روزا آدما کمن پشت نقاب پنجره

کمتر ميبيني کسي رو که تا ابد منتظره

مردم ما به همديگه فقط زود عادت مي کنن

حقا که بي وفايي رو خوب هم رعايت ميكنن

درسته که اينجا همه پاييزا رو دوست ندارن

پاييز که از راه ميرسه پا روي برگاش مي ذارن

اما شايد تو زندگي يه بغض خيس و کال دارن

چند تا غم و يه غصه و آرزوي محال دارن

اين روزا بايد هممون براي هم سايه باشيم

شبا يه کم دلواپس کودك همسايه باشيم

اون وقت دوباره آدما دستاشون رو پل ميكنن

درداي ارغواني رو با هم تحمل مي کنن

اگه به هم کمك کنيم زندگي ديدني ميشه

بر سر پيمان مي مونن دوستاي خوب تا هميشه

اما نه فكر که ميكنم اين کار يه کار ساده نيست

انگار براي گل شدن هنوز هوا آماده نيست

خلوت یک شاعر


کاش در دهكده عشق فراواني بود

توي بازار صداقت کمي ارزاني يود

کاش اگر گاه آمي لطف به هم ميكرديم

مختصر بود ولي ساده و پنهاني بود

کاش به حرمت دلهاي مسافر هر شب

روي شفاف تزين خاطره مهماني بود

کاش دريا آمي از درد خودش کم مي کرد

قرض مي داد به ما هرچه پريشاني بود

کاش به تشنگي پونه که پاسخ داديم

رنگ رفتار من و لحن تو انساني بود

مثل حافظ که پر از معجزه و الهامست

کاش رنگ شب ما هم کمي عرفاني بود

چه قدر شعر نوشتيم براي باران

غافل از آن دل ديوانه که باراني بود

کاش سهراب نمي رفت به اين زودي ها

دل پر از صحبت اين شاعر کاشاني بود

کاش دل ها پر افسانه ي نيما مي شد

و به يادش همه شب ماه چراغاني بود

کاش اسم همه دخترکان اينجا

نام گلهاي پر از شبنم ايراني بود

کاش چشمان پر از پرسش مردم کمتر

غرق اين زندگي سنگي و سيماني بود

کاش دنياي دل ما شبي از اين شبها

غرق هر چيز که مي خواهي و مي داني بود

دل اگر رفت شبي کاش دعايي بكنيم

راز اين شعر همين مصرع پاياني بود

آخر يه روز دق مي کنم فقط به خاطر تو

دنيا رو عاشق ميكنم فقط به خاطر تو

شب به بيابون مي زنم فقط به خاطر تو

رو دست مجنون مي زنم فقط به خاطر تو

عشقت رو پنهون مي کني فقط به خاطر من

من دلم رو خون ميكنم فقط به خاطر تو

تو گفتي عاشقي بسه

دنيا برام يه قفسه

گفتي که عشق يه عادته

دلم پر از شكايته

گفتي مي خواي بري سفر

خيره شدن چشام به در

من مي شينم به پاي تو فقط به خاطر تو

من مي شينم به پاي تو فقط به خاطر تو

به من تو گفتي ديوونه فقط به خاطر من

حرفت به يادم مي مونه فقط به خاطر تو

از خوبيات کم ميكني

قلبم رو پر پر مي کني

گفتي که از سنگه دلت

از من و دل تنگه دلت

از خوبيات کم ميكني

قلبم رو پر پر مي کني

گفتي که از سنگه دلت

از من و دل تنگه دلت

ازم گرفتي فاصله فقط به خاطر من

دست کشيدم از هر گله فقط به خاطر تو

گفتي که از اينجا برو فقط به خاطر من

مي رم به احترام تو فقط به خاطر تو

به خاطر من


آخر يه روز دق ميكنم فقط به خاطر تو

دنيا رو عاشق ميكنم فقط به خاطر تو

شب به بيابون مي زنم فقط به خاطر تو

رو دست مجنون مي زنم فقط به خاطر تو

تو نمي خواي بياي پيشم فقط به خاطر من

من ولي سرزنش مي شم فقط به خاطر تو

عشق تو پنهون ميكني فقط به خاطر من

من دلم و خون مي کنم فقط به خاطر تو

از دور تماشا ميكني فقط به خاطر من

من دل و رسوا ميكنم فقط به خاطر تو

از خوبيات کم ميكني فقط به خاطر من

رشته رو محكم مي کنم فقط به خاطر تو

تو خودت رو گم ميكني فقط به خاطر من

من خودم رو گم ميكنم فقط به خاطر تو

شعله رو خاموش ميكني فقط به خاطر من

شب رو فراموش ميكنم فقط به خاطر تو

تو خنده هات غم ميزني فقط به خاطر من

دنيا رو بر هم ميزنم فقط به خاطر تو

يه روز مي شم بي آبرو فقط به خاطر تو

قربوني يه جست و جو فقط به خاطر تو

تو ام يه روز مي ري سفر فقط به خاطر من

خيره مي شن چشام به در فقط به خاطر تو

به من تو ميگي ديوونه فقط به خاطر من

جملت به يادم مي مونه فقط به خاطر تو

تو من و بيرون ميكني فقط به خاطر من

قلبم رو ويرون ميكنم فقط به خاطر تو

ميگي از سنگ دلت فقط به خاطر من

يه عمره که تنگه دلم فقط به خاطر تو

تو گفتي عاشقي بسه فقط به خاطر من

دنيا واسم يه قفسه فقط به خاطر تو

مي ري سراغ زندگيت فقط به خاطر من

من مي سوزم تو تشنگيت فقط به خاطر تو

تو ميگي عشق يه عادته فقط به خاطر من

دلم پر شكايته فقط به خاطر تو

ميگيري از من فاصله فقط به خاطر من

دست ميكشن از هر گله فقط به خاطر تو

توميگي از اينجا برو فقط به خاطر من

رفتم به احترام تو فقط به خاطر تو

رد ميشي از مقابلم فقط به خاطر من

مونده سر قرار دلم فقط به خاطر تو

ناز ميكني براي من قفط به خاطر من

من ميشينم به پاي تو فقط به خاطر تو

نيستي کنار پنجره فقط به خاطر من

دل نمي تونه بگذره فقط به خاطر تو

تو من رو يادت نمياد فقط به خاطر من

دلم کسي رو نمي خواد فقط به خاطر تو

مي گذري از گذشته ها فقط به خاطر من

مي رم توي نوشته ها فقط به خاطر تو

تو منو تنها مي ذاري فقط به خاطر من

من خودم رو جا ميذارم فقط به خاطر تو

دل رو گذاشتي بي جواب فقط به خاطر من

يه عمر ميكشم عذاب فقط به خاطر تو

دلت شكسته مي دونم فقط به خاطر من

منم يه خسته مي دوني فقط به خاطر تو

آخر ازم جدا شدي فقط به خاطر من

من مشغول دعا شدم فقط به خاطر تو

مثل هیچ کس


مث اون موج صبوري که وفاداره به دريا

تو مهي مثل حقيقت مهربوني مث رويا

چه قدر تازه و پاکي مث ياساي تو باغچه

مث اون ديوان حافظ که نشسته لب طاقچه

تو مث اون گل سرخي که گذاشتم لاي دفتر

مث اون حرفي که ناگفته مي مونه دم آخر

تو مث بارون عشقي روي تنهايي شاعر

تو همون آبي که رسمه بريزن پشت مسافر

مث برق دو تا چشمي توي يك قاب شكسته

مث پرواز واسه قلبي که يكي بالاشو بسته

مث اون مهمون خوبي که مياد آخر هفته

مث اون حرفي که از ياد دل و پنجره رفته

مث پاييزي وليكن پري از گل هاي پونه

مث اون قولي که دادي گفتي يادش نمي مونه

تو مث چشمه آبي واسه تشنه تو بيابون

تو مث يه آشنا تو غربت واسه يه عاشق مجنون

تو مث يه سرپناهي واسه عابر غريبه

مث چشماي قشنگي که تو حسرت يه سيبه

چشمه ي چشماي نازت مث اشك من زلاله

مث زندگي رو ابرا بودنت با من محاله

يك روزي بيا تو خوابم بشو شكل يك ستاره

توي خواب دختري که هيچ کس و جز تو نداره

تو يه عمر مي درخشي تو يه قاب عكس خالي

اما من چشمام رو دوختم به گلاي سرخ قالي

تو مث بادبادك من که يه روز رفت پيش ابرا

بي خبر رفتي و خواستي بمونم تنهاي تنها

تو مث دفتر مشقم پر خطاي عجيبي

مث شاگرداي اول کمي مغرور و نجيبي

دل تو يه آسمونه دل تنگ من زميني

مي دونم عوض نمي شي تو خودت گفتي هميني

تو مث اون کسي هستي که ميره واسه هميشه

التماسش مي کني که بمون اون ميگشه نميشه

مث يه تولدي تو مث تقدير مث قسمت

مث الماسي که هيچ کس واسه اون نذاشته قيمت

مث نذر بچه هايي مث التماس گلدون

مث ابتداي راهي مث آينه مث شمعدون

مث قصه هاي زيبا پري از خواباي رنگي

حيفه که پيشم نمونن چشاي به اين قشنگي

پر نازي مث ليلي پر شعري مث نيما

ديدن تو رنگ مهره رفتن تو رنگ يلدا

بيا مثل اون کسي شو که يه شب قصد سفر کرد

ديد يارش داره ميميره موند ش و صرف نظر کرد

گفت و گو


من ميگم بهم نگاه کن

تو ميگي که جون فدا کن

من ميگم چشات قشنگه

تو ميگي دنيا دو رنگه

من ميگم چه قدر تو ماهي

تو ميگي اول راهي

من ميگم بمون هميشه

تو ميگي ببين نميشه

من مي گم خيلي غريبم

تو ميگي نده فريبم

من ميگم خوابت رو ديدم

تو ميگي ديگه بريدم

من مي گم هدف وصاله

تو ولي ميگي محاله

من ميگم يه عمره سوختم

تو ميگي قلبم رو دوختم

من ميگم چشمات و وا کن

تو ميگي من و رها کن

من ميگم خيلي ديوونم

تو ميگي آره مي دونم

من ميگم دلم شكسته ست

تو ميگي خوب ميشه خسته ست

من ميگم بشين کنارم

تو ميگي دوستت ندارم

من ميگم بهم نظر کن

تو ولي ميگي سفر کن

من ميگم واسم دعا کن

تو ميگي نذر رضا کن

من ميگم قلبم رو نشكن

تو ميگي من مي شكنم من ؟

من ميگم واست مي ميرم

تو ميگي نمي پذيرم

من ميگم شدم فراموش؟

تو ميگي نه ، رفتم از هوش

من ميگم که رفتم از ياد ؟

تو ميگي نه مرده فرهاد

من ميگم باز شدي حيروون ؟

تو ميگي بيچاره مجنون

من ميگم ازم بريدي ؟

تو مي پرسي نا اميدي ؟

من ميگم واسم عزيزي

تو ميگي زبون ميريزي؟

من ميگم تو خيلي نازي

تو ميگي غرق نيازي

من ميگم دلم رو بردي

تو ميگي به من سپردي ؟

من ميگم کردم تعجب

تو ميگي ديگه بگو خب

من ميگم تنهايي سخته

تو ميگي اين دست بخته

من ميگم دل تو رفته

تو ميگي هفت روزه هفته

من ميگم راه تو دوره

تو ميگي چاره عبوره

من ميگم مي خوام بشم گم

تو ميگي حرفاي مردم ؟

من ميگم نگذري ساده ؟

تو ميگي آدم زياده

من ميگم دل به تو بستن ؟

تو ميگي اينقده هستن

من ميگم تنهام ميذاري ؟

تو ميگي طاقت نداري ؟

من ميگم خدا به همرات

تو ميگي چه تلخه حرفات

من ميگم اهل بهشتي

تو ميگي چه سرنوشتي

من ميگم تو بي گناهي

تو ميگي چه اشتباهي

من ميگم که غرق دردم

تو ميگي مي خوام بگردم

من ميگم چيزي مي خواستي ؟

تو ميگي تشنمه راستي

من ميگم از غم آبه

تو ميگي دلم کبابه

من مي گم برو کنارش

تو ميگي رفت پيش يارش

من ميگم با تو چيكار کرد ؟

تو ميگي کشت و فرار کرد

من ميگم چيزي گذاشته ؟

تو ميگي دو خط نوشته

من ميگم بختش سياهه

تو ميگي اون بي گناهه

من ميگم رفته که حالا

تو مي گي مونده خيالا

من ميگم مي آد يه روزي

تو ميگي داري مي سوزي

من ميگم رنگت چه زرده

تو مي پرسي بر ميگرده ؟

من ميگم بياد الهي

تو ميگي که خيلي ماهي

من ميگم ماهت سفر کرد

تو ميگي تو رو خبر کرد ؟

من ميگم هر کي با ماهش

تو ميگي بار گناهش؟

من ميگم تو بي وفايي

تو ميگي بريم يه جايي

من ميگم دلم اسيره

تو ميگي نه خيلي ديره

من ميگم خدا بزرگه

تو ميگي زندگي گرگه

من ميگم عاشق پرنده ست

تو ميگي معشوق برنده ست

من ميگم به روزها شك کن

تو ميگي بهم کمك کن

من ميگم خدانگهدار

تو ميگي تا چي بخواد يار

من ميگم که تا قيامت

برو زيبا به سلامت

پشت تو آب نمي ريزم

که نروندت عزيزم

تا قیامت


من ميگم بهم نگاه کن

تو ميگي که جون فدا کن

من ميگم چشمات قشنگه

تو ميگي دنيا دو رنگه

من ميگم دلم اسيره

تو ميگي که خيلي ديره

من ميگم چشمات و واکن

تو ميگي من و رها کن

من ميگم قلبم رو نشكن

تو ميگي من مي شكنم من ؟

من ميگم دلم رو بردي

تو ميگي به من سپردي ؟

من ميگم دلم شكسته است

تو ميگي خوب ميشه خسته است

من ميگم بمون هميشه

تو ميگي ببين نمي شه

من ميگم تنهام مي ذاري

تو ميگي طاقت نداري

من ميگم تنهايي سخته

تو ميگي اين دست بخته

من ميگم خدا به همرات

تو ميگي چه تلخه حرفات

من ميگم که تا قيامت

برو زيبا به سلامت

من ميگم خدا به همرات

تو ميگي چه تلخه حرفات

من ميگم که تا قيامت

برو زيبا به سلامت

بهونم ، چند تا سلام کنم جوابمو مي دي ؟

ببينم يواشكي احوال ما رو پرسيدي ؟

نامه رو وقتي نوشتم خودمم مي لرزيدم

فداي چشات ، تو که از خط من نلرزيدي

بيقراري مث موهات تو دلم موج مي زنه

مي دونم تو اينو از لرزش حرفا فهميدي

وسط نامه ببخش بد جوري بغضم ترکيد

نازنينم تو که از صداي اون نترسيدي

من فداي رگه هاي ناز چشم روشنت

چيه باز به لحن اين ديوونگي ها خنديدي

حق داري بخندي و راستي دستت درد نكنه

سر زدي به يه ديوونه ي غريب تبعيدي

راستي اون شب يادته کاشكه واست مرده بودم

من مي خواستم بميرم پيش چشات ، خودت ديدي ؟

چيه باز که با غضب داري نگاهم مي کني

اين دفه درباره ي من چه چيزايي شنيدي

جوابي که داده بودم ، به خودم ، ديشب رسيد

دوست ندارم بدونن جواب به نامه م نمي دي

تو رو جون آسمون به غيرتت بر نخوره

نكنه اينجا به بعد و نخوني ، چون رنجيدي

رنگ خونه چشام از بس که تو رو نديدمت

مث تصوير غروب تو اوج برف و سفيدي

يه روزايي ديدنت چاره اي داشت ، دعا مي خواس

حالا نه دعا واسم فايده داره ، نه اميدي

خورشيد اونجاها حتما ديگه روزم مي خوابه

آخه تو به جاي اون هم روز و هم شب تابيدي

ببينم تعارف و يه ديقه گذاريم کنار

اونجا چند تا دل بيچاره رو بردي ، دزيدي ؟

آره بد سوالي بود تو اينو نشنيده بگير

مث نمره ي تك کارنامه ي يه تجديدي

تو که مي دوني دلم گذشته کارش از اينا

حتي بشنو اگه تو به يكي شون رسيدي

مي ميره ، اما واسه خوشيت دها ها مي خونه

راس بگو اين جور ديوونه اي تو عمرت تو ديدي ؟

بگذريم خلي نوشتم ، زحمتت نبود بخون

معذرت مي خوام که فرضا تو بهم جواب مي دي

ماهي که با اين که اسفنده ، ولي دود نمي شه

هميشه معروفه به ماه عزيز خورشيدي

از خودت مواظبت آن هر جوري که دوس داري

مجنونت ، يا دوونت ، هر لقبي پسنديدي