اشعار کوتاه شمس لنگرودی

[iNSANE]

این شعرها که بوی سکوت می دهند

از غیبت لب های توست

کلمات

مثل زنجره های خشکیده ی تابستانی

از معنا خالی شدند

و در انتظار مورچه هایند

توشه بار زمستانی شان را


در حفره ی تاریک خالی کنند-

اندوهی که سرازیر می شود

در سینه ی خاموش من.



محمد شمس لنگرودی

بی آن که بوی تو را بشنوم

ریشه های سیاهم

در تاریکی بیدار می شوند

فریاد می زنند: بهار، بهار-

شاخه های درختم من

به آمدنت معتادم.



شمس لنگرودی

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.


غمگین مشو عزیز دلم

                      مثل هوا در کنار توام
نه جای کسی را تنگ می کنم
نه کسی مرا می بیند
نه صدایم را می شنود
دوری مکن
تو نخواهی بود
من اگر نباشم. 
 
شمس لنگرودی

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.


۱
جز روزگار من
              همه چیز را سفید کرده برف.
۲
سراسر شب
              برف بارید
دو زاغچه
           آینه شان را در برف می چرخاندند
در جست و جوی دانه
                           دعا می خواندند.
۳
سخنی بگو برف!
آنکه پس از تو از تو سخن می گوید
                                         آب نام اوست.

۴
برف
کلامی
        که فقط
                  بر زبان سکوت جاری می شود
سفیدخوانی آسمان است
                           در فصل آخر سالنامه ی بی برگ.
۵
آنچه سبک می آید
                       برف
آنچه سنگین می گذرد
                          برف برف.
 
شمس لنگرودی

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.


گنجشکان لاف می‌زنند:
جیک جیک جیک جیک
جیک هیچ یک‌شان در نیامد
تو که دور می‌شدی
 
شمس لنگرودی

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.


امشب
          دریاها سیاه اند
باد زمزمه گر سیاه است
پرنده و گیلاس ها سیاه اند
دل من روشن است
                      تو خواهی آمد
 
شمس لنگرودی

عکس می گیرم

از ضربات شعری

که بر من فرود آوردی

عکس می گیرم

از صبحی برفی در ملائی که تو تیربارانم کرده ئی

عکس می گیرم

...از صدای تو،

لبخندت،

شکستن آوازم

و نشان می دهم

به کسی که شعر مرا می خواند

و باریکه ئی از ابر

در حیرت لبخندش موج می زند

هی! شاخه های بریده ام که در آفتاب زمستانی آه می کشید

حضور پر شکایت ما

درخشش شاخه هاییست

که در آسمان تابستانی برق می زند

و برای دیدن مان ناگزیر است باغبان

سر به جانب آسمان چرخاند.



شمس لنگرودی

آسان است برای من

که خیابانها را تا کنم و در چمدانی بگذارم

که صدای باران را، به جز تو کسی نشنود

به درخت انار بگویم انارش را خود به خانه من آورد

آسان است آفتاب را سه شبانه روز بی آب و دانه رها کنم

و روز ضعیف شده را ببینم که عصا زنان از آسمان خزر بالا می رود

آسان است که چهچه گنجشک را ببافم و پیراهن خوابت کنم

آسان است برای من به شهاب نومید فرمان دهم که به نقطه اولش برگردد

برای من آسان است به نرمی آبها سخن بگویم

و دل صخره را بشکافم

آسان است نا ممکنها را ممکن شوم

و زمین در گوشم بگوید بس کن رفیق

اما آسان نیست که معنی مرگ را بدانم

وقتی تو به زندگی آری گفته ای



شمس لنگرودی

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.


من یک جاده ام
می آیم بی آن که بیایم
می رسم بی آن که رسیده باشم
به دور دست جاده نگاه می کنی
پیش پای توام
 
شمس لنگرودی

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.


از من تنها تو مانده ای
پر باز می كنم
بالم بر آسمان غروب می سايد و شب می شود
تنها
در ظلمات جهان می گردم و
                     از بادها و شب پرگانم بيم نيست
از من
         تنها تو مانده ای.
 
شمس لنگرودی