حدیث هایی در مورد«آسایش»

حدیث (1) امام صادق عليه السلام :

ثَلاثَةُ اَشْياءَ يَحْتاجُ النّاسُ طُرّا اِلَيْها: اَلاَمْنُ و َالْعَدْلُ و َالْخِصْبُ ؛

سه چيز است كه همه مردم به آنها نياز دارند: امنيّت، عدالت و آسايش.

تحف العقول ص 320

حدیث (31) پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

مَنْ أَعْرَضَ عَنْ مُحَرَّمٍ أَبْدَلَهُ اللّه‏ُ بِهِ عِبادَةً تَسُرُّهُ؛

هر كس از حرام دورى كند، خداوند به جاى آن عبادتى كه او را شاد كند نصيبش مى‏ گرداند.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 74، ص 121، ح 20

حدیث (32) پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

عَلَيْكُمْ بِالزَّبيبِ فَإِنَّهُ يَكْشِفُ المِرَّةَ وَ يَذْهَبُ بِالْبَلْغَمِ وَ يَشُدُّ الْعَصَبَ وَ يَذْهَبُ بِالإِعْياءِ وَ يُحَسِّنُ الْخُلْقَ وَ يُطَيِّبُ النَّفْسَ و َيَذْهَبُ بِالْغَمِّ؛

شما را سفارش مى‏ كنم به خوردن مويز، زيرا صفرا را برطرف مى ‏كند، بلغم را از بين مى ‏برد، اعصاب را قوى، خستگى را دور، و اخلاق را خوب مى ‏كند، و به روح آرامش مى ‏بخشد و غم را مى‏ برد.

خصال ص 344

حدیث (33) امام صادق علیه السلام :

حُرِمَ الْحَريصُ خَصْلَتَيْنِ و َلَزِمَتْهُ خَصْلَتانِ: حُرِمَ القَناعَةَ فَافْتَقَدَ الرّاحَةَ و َحُرِمَ الرِّضا فَافْتَقَدَ الْيَقينَ؛

حريص از دو خصلت محروم و با دو خصلت همراه است: از قناعت محروم است و در نتيجه آسايش را از دست مى‏ دهد، از راضى بودن محروم است، در نتيجه يقين را از دست مى ‏دهد.

خصال ص 69 ، ح 104

حدیث (34) امام صادق علیه السلام :

مَنْ وَجَدَ هَمّا وَ لا يَدرى ما هُوَ فَلْيَغْسِلْ رَأْسَهُ؛

هر كس غمگين شد و علت آن را ندانست، سر خود را بشويد.

دعوات(راوندى) ص 120، ح 284

حدیث (35) امام على علیه السلام :

مَنْ وَثِقَ بِاَنَّ ما قَدَّرَ اللّه‏ُ لَهُ لَنْ يَفوتَهُ اسْتَراحَ قَلْبُهُ؛

هر كس اطمينان داشته باشد كه آنچه خداوند برايش تقدير كرده است به او مى ‏رسد، دلش آرام مى ‏گيرد.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم  ص 104 ، ح 1849

حدیث (36) امام على علیه السلام :

تَوَقُّعُ الْفَرَجِ اِحدَى الرّاحَتَيْنِ؛

انتظار گشايش، يكى از دو آسايش است.

شرح آقا جمال خوانساری بر غررالحکم و دررالکلم ج 3 ، ص 317 ،ح 4578

حدیث (37) پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

اَلصِّدقُ طُمَأْنينَةٌ وَ الْكَذِبُ ريبَةٌ ؛

راستگويى [مايه] آرامش و دروغگويى [مايه] تشويش است.

نهج الفصاحه ص 548 ، ح 1864

حدیث (38) امام على عليه السلام :

اَلزُّهدُ فِى الدُّنيا الراحَةُ العُظمى؛

بى ‏رغبتى به دنيا، بزرگ‏ترين آسايش است.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 276 ، ح 6077

حدیث (39) امام صادق علیه السلام :

اَلرَّوْحُ وَ الرّاحَةُ فِى الرِّضا وَ الْيَقينِ وَ الْهَمُّ وَ الْحَزَنُ فِى الشَكِّ وَ السَّخَطِ؛

خوشى و آسايش، در رضايت و يقين است و غم و اندوه در شكّ و نارضايتى.

مشكاة‏الأنوار ص 34

حدیث (40) امام صادق علیه السلام :

اَرْوَحُ الرَّوْحِ اَلْيَأسُ مِنَ النّاسِ؛

بهترين راحتى و آسودگى، بى‏توقعى از مردم است.

تحف العقول ص 366 - كافى(ط-الاسلامیه) ج 8، ص 243، ح 337