حدیث هایی در مورد«ظلم»

حدیث (1) امام على عليه السلام :

اَلبَغىُ يَصرَعُ الرِّجالَ وَ يُدنِى الآجالَ؛
 

ظلم و تجاوز، انسان را زمين مى زند و مرگ ها را نزديك مى سازد.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 345 ، ح 7937

حدیث (30) امام على عليه‏ السلام :

مَنْ باعَ نَفْسَهُ بِغَيْرِ نَعيمِ الْجَنَّةِ فَقَدْ ظَلَمَها؛
 

هر كس خودش را جز به نعمت بهشت بفروشد، براستى كه به خويشتن ظلم كرده است.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 232 ، ح 4628

حدیث (31) لقمان حكيم عليه‏ السلام :

يا بُنَىَّ  ... اِذا دَعَتْكَ القُدْرَةُ عَلى ظُلْمِ مَنْ هُوَ دونَكَ فَاذْكُرْ قُدْرَةَ اللّه‏ِ عَلَيْكَ؛
 

فرزندم  ... هرگاه قدرت، تو را به ظلم بر زيردستت فرا خواند، قدرت خدا را بر خودت به يادآور.

ارشاد القلوب(ديلمى) ج1، ص 72 و 73

حدیث (32) رسول اكرم صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله :

مَنْ اَصْبَحَ لا يَهِمُّ بِظُلْمِ اَحَدٍ غَفَرَ اللّه‏ُ مَا اجْتَرَمَ؛
 

هر كس صبح كند و قصد ظلم كردن به كسى را نداشته باشد، خداوند جُرم و گناه او را مى‏ بخشد.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 332، ح 8

حدیث (33) امام على عليه ‏السلام :

ظَـلَمَ الْحَقَّ مَنْ نَصَرَ الْباطِلَ

هر كس باطل را يارى كند، به حق ستم كرده است.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 71 ، ح 1021

حدیث (34) امام على عليه ‏السلام :

مَنْ ظَـلَمَ ظُلِمَ؛

هر كس ستم كند، ستم مى‏ بيند.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 100 ، ح 1725

حدیث (35) پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:

مَن أخَذَ لِلمَظلُومِ مِنَ الظّالِمِ کانَ مَعِیَ فی الجَنَّةِ مُصاحِباً.

هر که داد ستمدیده را از ظالم بگیرد در بهشت با من همنشین خواهد بود.

کنز الفؤاد ج1 ، ص 135 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 72، ص 359

حدیث (36) امام على علیه السلام:

ألظُّلمُ یُزلُّ القَدَمَ وَ یَسلُبُ النِّعَمَ وَ یُهلِکُ الاُمَمَ.

ظلم قدم را می لرزاند، نعمتها را سلب می کند و امتها را به نابودی می کشاند.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 456 ، ح 10411

حدیث (37) امام على علیه السلام:

إيّاكَ و َالخَديعَةَ فَإِنَّ الخَديعَةَ مِن خُلُقِ اللَّئِيم‏

از فريب دادن بپرهيز. زيرا فريب، خوى فرومايگان است.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 291 ، ح 6494

حدیث (38) امام صادق علیه السلام:

من ظلم مظلمة أخذ بها في نفسه أو ماله أو ولده‏.

هر که ظلمی کند به سبب آن ظلم در جانش یا مالش یا فرزندانش گرفتار شود.

وافی ج 5 ، ص 968 ، ح 3393