حدیث هایی در مورد« مردانگى»

حدیث (1) امام على عليه السلام :

اَلمُروءَةَ اسمٌ جامِعٌ لِسائِرِ الفَضائِلِ و َالمَحاسِنِ؛

مردانگى، نامى است كه همه بزرگواريها و خوبيها را در بر مى گيرد.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص258 ، ح5477

حدیث (11) پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم :

مَن عامَلَ النّاسَ فَلَم يَظلِمهُم وَحَدَّثَهُم فَلَم يَكذِبهُم وَ وَعَدَهُم فَلَم يَخلِفهُم فَهُوَ مِمَّن كَمُلَت مُرُوءتُهُ وَ ظَهَرَت عَدالَـتُهُ وَ وَجَبَت اُخُوَّتُهُ وَ حَرُمَت غيبَتُهُ؛

هر كس در معاشرت با مردم به آنان ظلم نكند، دروغ نگويد و خلف وعده ننمايد، جوانمرديش كامل، عدالتش آشكار، برادرى با او واجب و غيبتش حرام است.

خصال ص 208، ح 28

حدیث (12) امام حسین عليه السلام :

لا تـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة: إلـى ذِى دیـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب؛

جز به یکى از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت، یا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد.

تحف العقول ص 247