حدیث هایی در مورد« چاپلوسی»

[─═हई╬ வ!ЯЗஐஇ ╬ईह═─]

حدیث (1) امام على عليه السلام :

اَلثَّناءُ بِاَكثَرَ مِنَ الاستِحقاقِ مَلَقٌ وَ التَّقصيرُ عَنِ الاستِحقاقِ عِىٌّ اَو حَسَدٌ؛

تعريف بيش از استحقاق، چاپلوسى و كمتر از استحقاق، از ناتوانى در سخن و يا حسد است.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 535 حكمت 347

حدیث (2) امام صادق عليه ‏السلام :

قالَ لُقمانُ لاِبنِهِ: ...  و َلِلحاسِدِ ثَلاثُ عَلاماتٍ: يَغتابُ إِذا غابَ وَ يَتَمَلَّقُ إِذا شَهِدَ وَ يَشمَتُ بِالمُصيبَةِ؛

لقمان به فرزندش گفت: ... حسود را سه نشانه است: پشت سر غيبت مى ‏كند، روبه رو تملّق مى ‏گويد و از گرفتارى ديگران شاد مى ‏شود.

خصال ص‏121

حدیث (3) امام على عليه ‏السلام :

الْمُنافِقُ وَقِحٌ غَبىٌّ مُتَمَلِّقٌ شَقىٌّ؛


منافق، بى‏شرم و كودن، چاپلوس و بدبخت است.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 458 ، ح 10492

حدیث (4) امام هادی علیه السلام :

قال لبعض- و قد أكثر من إفراط الثّناء عليه-: أَقْبِلْ عَلَى شَأْنِكَ فَإِنَّ كَثْرَةَ الْمَلَقِ يَهْجُمُ عَلَى الظِّنَّةِ وَ إِذَا حَلَلْتَ مِنْ أَخِيكَ فِي مَحَلِّ الثِّقَةِ فَاعْدِلْ عَنِ الْمَلَقِ إِلَى حُسْنِ النِّيَّةِ.

به کسی که در ستایش از ایشان افراط کرده بود فرمودند : از این کار خودداری کن که تملق بسیار، بدگمانی به بار آورد و اگر برادر مؤمنت مورد اعتماد تو واقع شد، از تملق او دست بردار و حسن نیت نشان ده.

الدره الباهره(ط-القدیمة) ص 43