عضلات دور زانويتان را تقويت کنيد
عضلات دور زانويتان را تقويت کنيد تا دچار آرتروز زانو نشويد.
کوروش منصوري متخصص طب فيزيکي بيان داشت: آرتروز زانو به ساييدگي مفاصل و عضروف هاي در طول پروسه زندگي گفته مي شود.
وي خاطر نشان کرد: بهترين روش پيشگيري از آرتروز زانو عدم فشار روي مفاصل و تقويت عضلات و تاندون هاي دور زانو است
وي در خصوص درمان آرتروز خاطر نشان کرد: ورش هاي آبي ،شنا،آب درماني، ورزش هاي ايروبيک زانو به صورت مکرر ،کاهش فشار روي زانو، کاهش وزن، نحوه صحيح نشستن، عدم رانندگي طولاني،پله بالا و پايين نکردن ،خم نکردن زانو به مدت طولاني در کاهش و درماني آرتروز زانو موثر هستند.
منصوري تصريح کرد: رماتيسم مفصلي، عوامل زمينه ساز اسکلتي، فاصله کشک هاي زانو، انحراف زانو، انحراف لگن و مچ پا عوامل ايجاد آرتروز زانو به شمار مي آيند.
وي در پايان افزود: مصرف امگا 3 و گلوگزامين در امر ترميم مفصل و تاندون ها کمک شاياني مي کند و اما درمان قطعي به حساب نمي ايند امروزه ترميم مواد سازنده پلاکت و سلول هاي بنيادي در دست بررسي و راه اندازي است.
چند نکته مفید برای مبتلایان به کمردرد
اگر مدام پشت صندلی نشستهاید، اگر شما هم جزو آن دسته از افرادید کهگاه و بیگاه دچار کمردرد میشوید، اگر به سلامت خود اهمیت میدهید... چند نکته کوتاه و مفید در این باره را بخوانید.
کمر دردهای عود کننده: در بسیاری از موارد کمردردها بدلیل اسپاسم عضلانی اتفاق میافتد که با استراحت این دردها بهبود پیدا کرده ولی مجددا عود میکند. این دردهای عود کننده یک هشدار میباشد که اگر به آنها توجه نشود عوارض احتمالی مبنی بر فشار روی نخاع و ریشههای عصبی مانند انتشار درد به پاها و بیحسی و... که علائم خوبی هم نیستند بروز خواهد کرد.
کمردرد و تشک مناسب: اگر کسی دچار کمردرد است نباید روی زمین سفت بخوابد بلکه باید از یک تشک با قطر ۵/۷ سانتیمتر (حداقل ۴ سانتیمتر) که نه خیلی نرم باشد تا فرورفتگیهای (قوسهای) کمری را افزایش دهد و نه آنچنان سفت که روی برجستگیها فشار وارد آورد و قوس را باز کند استفاده نماید. برای مثال تشک پنبهای نو خیلی مناسب است.
کمردرد و نشستن: برای پیشگیری از دردهای مکرر باید اول صندلی خود را نسبت به میزکارمان تنظیم کنیم و هر ۶۰-۵۰ دقیقه برخاسته، حرکات سادهای انجام داده و دوباره بنشینیم.
کمردرد و ورزش: اگر بیماری بدلیل کمردرد توصیه به ورزش شده است، منظور انجام ورزشهای طبی (درمانی) است که با توجه به بیماری و عوارض آن، ورزش خاص با هدف خاص تجویز میشود. این ورزشها حتی سادهتر از ورزشهای همگانی هستند که برای ارتقاء سلامت عمومی مفید میباشند. نوع دوم ورزشها ورزش قهرمانی است که در این بیماران (و بطور کلی در تمامی بیماریهایی که به ورزش نیاز دارند) توصیه نمیشود.