دانستیهای کوتاه مغز و اعصاب

[E L E N A]

بعد از مرگ مغزی چه اتفاقی در بدن رخ می دهد؟

فردی که دچار مرگ مغزی می‌شود، از نظر پزشکان فردی زنده به شمار نمی‌رود،‌ اما تکنولوژی می‌تواند به زنده نگه داشتن بخش‌هایی از بدن مبتلایان به مرگ مغزی برای مدتی مشخص کمک کند.
براساس گزارش دیسکاوری، زمانی مرگ مغزی در فردی تایید می‌شود که هیچ فعالیت مغزی و عصبی در مغز و ساقه مغز او دیده نشود، به بیانی دیگر هیچ پالس الکتریکی میان سلول‌های مغزی رد و بدل نشوند. پزشکان برای تعیین مرگ مغزی در فرد چند آزمایش انجام می‌دهند که یکی از آنها بررسی توانایی کنترل تنفس توسط بیمار است، عکس‌العملی بسیار ابتدایی که توسط ساقه مغز انجام می‌گیرد. به گفته دایانا گرین، استادیار جراحی اعصاب در دانشگاه اوهایو، کنترل تنفس آخرین چیزی است که در بیماران مرگ مغزی از دست می‌رود.

در آمریکا و بسیاری دیگر از کشورها اگر فعالیت‌های مغزی فردی به صورت دائمی از بین برود، و یا تمامی عملیات تنفسی و چرخش مایعات در بدنش مختل شود رسما مرده اعلام می‌شود.

با این‌همه سیستم الکتریکی درونی قلب می‌تواند برای مدتی کوتاه پس از مرگ مغزی طپش قلب را حفظ کند، در حقیقت قلب انسان می‌تواند در خارج از بدن نیز به طپیدن خود ادامه دهد اما بدون دستگاه تنفس مصنوعی که جریان اکسیژن و خون را حفظ می‌کند، این طپش به سرعت و در کمتر از یک ساعت متوقف خواهد شد. اما با استفاده از یک دستگاه تنفس مصنوعی برخی از فرایند‌های بیولوژیکی از قبیل عملکرد کلیه و معده می‌تواند برای یک هفته ادامه پیدا کند. به گفته پزشکان این فعالیت‌ها به معنی زنده بودن فرد نیستند، اگر مغز کسی مرده باشد، آن فرد مرده‌است اما با کمک تکنولوژی می‌توان بدن را وادار به انجام کارهایی کرد که در زمان زنده بودن مغز انجام می‌داده‌است.

بدون وجود مغز، بدن هورمون‌های حیاتی برای حفظ فرایند‌های بیولوژیکی از قبیل هورمون‌های مورد نیاز برای فعالیت معده، کلیه و سیستم ایمنی بدن، را بیش از یک هفته ترشح نخواهد کرد. برای مثال هورمون‌های تیروئید برای تنظیم متابولیسم بدن از اهمیت بالایی برخوردارند و هورمون وازوپرسین برای حفظ آب در کلیه بسیار حیاتی است. فشار خون معمولی که در بدن نقش کلیدی به عهده دارد نیز معمولا بدون حضور دستگاه تنظیم کننده فشار خون در فرد مبتلا به مرگ مغزی ثابت نخواهد ماند. قربانی مرگ مغزی همچنین قادر به حفظ کنترل دمای بدن خود نیست از این رو بدن باید با استفاده از پتو گرم، اتاق گرم و گاه سرم‌های گرم در حرارت مناسب نگهداری داشته‌شود.

بدن فرد مبتلا به مرگ مغزی معمولا برای طولانی‌مدت نگهداری نمی‌شود اما گاه پزشکان در صورتی که بخواهند از اعضای بدن فرد برای پیوند استفاده کنند و یا خانواده فرد برای خداحافظی به زمان بیشتری نیاز داشته‌باشند، از دستگاه‌های پشتیبان حیات برای چندین روز استفاده می‌کنند. درصورتی که وضعیت فرد با تمامی ویژگی‌های مرگ مغزی همخوانی داشته باشد،‌ دیگر برای پزشک قطعی خواهد شد که مغز فرد مرده‌است و محافظت از بدن آغاز می‌شود.

درباره اینکه بدن قربانی تا چه زمانی پس از مرگ مغزی زنده باقی می‌ماند تحقیقات چندانی انجام نگرفته‌است. بحث مرگ مغزی از اوایل دهه 1950 در فرانسه آغاز شد، زمانی که 6 بیمار برای دو تا 26 روز بدون وجود جریان خود در مغز زنده نگه داشته‌شدند.

امروزه با استفاده از دستگاه‌های پیشرفته بدن قربانی را می‌توان برای مدتی طولانی و شاید برای همیشه زنده نگه داشت، اما گذشت زمان نگهداری از آن را دشوارتر ساخته و نسوج بدن در معرض خطر شدید عفونت قرار می‌گیرند.

این ماده ساختار مغز را تغییر می دهد

با وجود رشد روزافزون روانگردان‌های صنعتی، هنوز هم روانگردان‌های سنتی در سراسر جهان مشتریان فراوانی دارد و متاسفانه بخش مهمی از این مشتریان را نوجوانان تشکیل می‌دهند. این مواد که قرن‌ها مورد سوءمصرف بوده‌اند، متاسفانه تاثیرات نامطلوب و ماندگاری بویژه بر سلامت مغز و ذهن انسان باقی می‌گذارند.

نتایج پژوهشی که بتازگی در بولتن اسکیزوفرنی منتشر شده نشان می دهد نوجوانانی که طی سه سال مداوم و هر روز ماری جوانا​، که در زبان عامیانه علف نامیده می شود، مصرف می کنند، در مقایسه با افرادی که هرگز از این ماده استفاده نکرده اند، حافظه بسیار ضعیف تری دارند، بعلاوه تغییراتی غیرطبیعی در ساختار مغزشان قابل مشاهده است. مطالعات پیشین نشان داده بود حافظه مصرف کنندگان ماری جوانا آرام آرام تحلیل می رود. با این حال دانشمندان همواره درخصوص میزان آسیب های مغزی ماری جوانا و مدت ماندگاری این آسیب ها اختلاف نظر داشته اند. اکنون انتشار نتایج جدید به مناقشات در این زمینه دامن زده است. مساله اصلی آن است که هنوز توافق عمومی بین متخصصان شکل نگرفته که آیا ماری جوانا عامل بروز مشکلات حافظه است یا افراد دارای مشکلات حافظه تمایل زیادی به استفاده از ماری جوانا نشان می دهند.

در مطالعه جدید، صد نوجوان 16 تا 17 سال به چهار گروه تقسیم شده اند:
ـ گروه نخست، افراد غیرمبتلا به بیماری اسکیزوفرنی که در گذشته از ماری جوانا استفاده کرده اند.
ـ گروه دوم، افراد غیرمبتلا به اسکیزوفرنی که در گذشته از ماری جوانا استفاده نکرده اند.
ـ گروه سوم، بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی که هرگز از ماری جوانا استفاده نکرده اند.
ـ گروه چهارم، بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی که در گذشته از ماری جوانا استفاده کرده اند.

در ضمن، همه شرکت کنندگانی که سابقه مصرف ماری جوانا داشتند اعلام کرده اند در گذشته از هیچ ماده دیگری جز ماری جوانا استفاده نکرده اند.

محققان از مغز شرکت کنندگان اسکن ام آرآی تهیه و ساختارهای متفاوت مغزی آنها را با هم مقایسه کردند. در پایان معلوم شد ناحیه مربوط به عملکرد حافظه در مغز افراد گروه نخست و نیز گروه چهارم کوچک تر از مغز افراد گروه های دوم و سوم است. اما کار به همین جا ختم نشد و انجام آزمون حافظه نشان داد این تفاوت در عمل بسیار شدید و نگران کننده است. در این آزمون، امتیاز داوطلبان سالمی که هرگز از ماری جوانا استفاده نکرده بودند 37 برابر بیش از میانگین امتیاز افرادی بود که سابقه مصرف داشتند. بعلاوه، مبتلایان به اسکیزوفرنی که هرگز ماری جوانا مصرف نکرده بودند، چهار برابر بیش از مبتلایان به این بیماری که ماری جوانا مصرف کرده بودند امتیاز آوردند.

این نتایج بویژه می تواند برای کسانی نگران کننده باشد که به اختلالات ذهنی مبتلایند، یا شاید در معرض خطر بالای ابتلا به این مشکلات قرار داشته باشند. دکتر جان سرنانسکی، یکی از مولفان مقاله و رئیس بخش روانپزشکی و علوم رفتار در دانشگاه نورث وسترن می گوید: «سوءمصرف موادی مانند ماری جوانا ممکن است برای جوانانی که در آستانه ابتلا به اختلالات ذهنی قرار دارند یا پیش از این به آن مبتلا شده اند تاثیرات مخرب و خطرناکی درپی داشته باشد. این مقاله در زمره نخستین مقالاتی است که از این واقعیت پرده برمی دارد که سوءمصرف ماری جوانا می تواند در تغییر ساختار مغز نقش داشته باشد. و البته این درست همان تغییر ساختاری است که در ابتلا به اسکیزوفرنی سهیم است.»

نتایج این مطالعه آنقدر جامع نیست که براساس آن بتوانیم مصرف ماری جوانا را عامل ابتلا به اسکیزوفرنی بدانیم، اما این اندازه می دانیم مصرف این ماده ارتباط نزدیکی با تغییر ساختار مغز دارد. از این پس لازم است با انجام پژوهش های جدید بر جمعیت بیشتر و نیز در دوره ای طولانی تر به این پرسش اساسی بپردازیم که آیا تفاوت های ساختاری مغز است که برخی افراد را به سوءمصرف ماری جوانا سوق می دهد، یا ماری جوانا سبب بروز این تفاوت های ساختاری در مغز می شود.

استرس مداوم برای مغز خطرناک است

تحقیقات اخیر نشان می دهند که استرس مداوم بر توانایی ذهنی، دقت و همچنین حافظه‌ کوتاه مدت تاثیر منفی می‌گذارد.

پژوهشگران امریکایی دریافتند هورمون‌های استرس‌ موجب می‌شوند که بخشی از مغز قادر به دریافت ماده‌ گلوتامات نباشد. این ماده به عنوان یک سنسور در مغز عمل می‌کند و به همین دلیل از اهمیت بسیاری برخوردار است و در نهایت این شرایط با اختلال در حافظه کوتاه مدت همراه خواهد بود.

ادامه این مطالعات نشان داد که نوجوانان بیشتر از بزرگسالان نسبت به استرس مداوم آسیب پذیرند، زیرا ساختار مغزی آنها در حال تکامل است. استرس زیاد در سنین نوجوانی می‌تواند عامل بیماری‌های روحی در بزرگسالی باشد.

دانشمندان معتقدند اختلال در انتقال‌ گلوتامات یکی از مهم ترین دلایل ابتلا به بیماری‌های روحی است.

شرح و نتایج این تحقیق در نشریه‌ نورون به چاپ رسیده است.

سکته مغزی در خانم ها قابل پیشگیری است

سكته مغزی یكی از بیماری‌های ناتوان‌كننده شایع در جوامع امروزی است. پرفشاری خون، دیابت، بالا بودن چربی های خون، مصرف سیگار و چاقی از عوامل خطرساز در سکته مغزی به شمار می روند.

تحقیقات نشان می دهند زنانی كه در هفته به مدت 2 ساعت یا بیشتر پیاده‌روی می‌كنند، در معرض خطر كمتری برای ابتلا به سكته مغزی هستند. برای انجام این مطالعه 39 هزار و 315 زن 45 ساله و بالاتر آمریكایی به مدت 9 تا 11 سال مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد زنانی که به صورت مداوم و منظم پیاده روی به ویژه پیاده روی سریع می کردند، کمتر از سایرین دچار سکته مغزی می شوند.

بر اساس این مطالعه، زنانی كه به مدت 2 ساعت یا بیشتر در هفته پیاده‌روی می‌كردند، 30 درصد کمتر از زنان بی تحرک در معرض خطر سکته مغزی بودند. همچنین مشخص شد زنانی كه پیاده‌روی سریع داشتند، دارای كاهش 37 درصدی بودند.

نکته جالب در این تحقیق این بود، در افرادی كه فعالیت‌های بدنی شدید داشتند، كاهشی در خطر بروز سكته مغزی مشاهده نشد. بر این اساس محققان معتقدند فعالیت بدنی متوسط مانند پیاده‌روی نسبتا سریع، می‌تواند باعث كاهش بروز سكته مغزی گردد.

چگونه از حافظه مان مراقبت کنیم؟

کاهش کارایی غده هیپوکامپ مغز با افزایش سن، اجتناب ناپذیر است اما مطالعات محققان آمریکایی نشان می دهد پیاده روی منظم و مداوم در تقویت حافظه نقش قابل ملاحظه ای دارد. بر اساس این تحقیق 40 دقیقه پیاده روی آرام به میزان سه بار در هفته می تواند موجب افزایش اندازه غده هیپوکامپ (کنترل کننده حافظه و خاطرات) در مغز شود و عملکرد ذهنی را حتی با بالا رفتن سن، بهبود بخشد.

برای انجام این مطالعه، 120 داوطلب انتخاب شده و به دو گروه تقسیم گردیدند. از یک گروه خواسته شد 3 روز در هفته و هر بار به مدت 40 دقیقه پیاده روی کنند و گروه دیگر تنها تمرینات ساده کششی را انجام دادند، سپس از این افراد اسکن مغزی تهیه گردید. نتایج بررسی اسکن ها حاکی از آن بود که حجم غده هیپوکامپ به میزان 2 درصد در گروهی که پیاده روی کرده بودند، افزایش یافته است و همین منطقه از مغز در گروه دوم افزایش بسیار اندکی نشان داد.

محققان معتقدند کاهش کارایی غده هیپوکامپ مغز با افزایش سن، اجتناب ناپذیر است اما انجام ورزش های ملایم و سبک به بهبود ساختار این بخش کمک قابل ملاحظه ای می نماید.

شرح و نتایج این مطالعه در نشریه آکادمی ملی علوم آمریکا منتشر شده است.

آنچه درباره مغز نمی دانید

در تحقیق جدیدی که در امریکا انجام شد، مشخص گردید که محرومیت و دوری از روابط اجتماعی تولید میلین را کاهش می دهد. در حقیقت کناره گیری از اجتماع موجب تغییرات رفتاری و ساختاری در نورون ها (سلول های عصبی) شده و همچنین با اختلال در تولید میلین همراه است. میلین یک غلاف پروتئینی است که اطراف رشته های اکسون را می پوشاند و اکسون رشته بلند و باریکی است که پیام های الکتریکی را در بین سلول های عصبی منتقل می کند.

محققان همچنین دریافتند که دوری از اجتماع، موجب کاهش سلول های تولید کننده میلین در بخشی از مغز می شود که درایجاد عواطف و تفکر حائز اهمیت است. بنابراین می توان گفت که کاهش تولید میلین در پیشرفت بیماری های روانی نیز نقش دارد. خبر خوب این است که با برقراری مجدد روابط اجتماعی، تولید میلین دوباره آغاز می گردد.

تولید میلین
میلین یک غلاف محافظتی را در اطراف رشته های عصبی در مغز، نخاع و چشم تشکیل می دهد و بدین وسیله پیام های الکتریکی حیاتی را که توسط این رشته ها منتقل می شوند، حفظ می کند. زمانی که میلین تخریب شود، پیام های الکتریکی نمی توانند انتقال یابند و نتیجه این اختلال، بروز بیماری هایی مانند MS است که علایم آن از بی حسی خفیف اندام ها تا فلج کامل و نابینایی متفاوت است. در بیماری MS فقدان میلین به دلیل حمله سیستم ایمنی بدن بیمار ایجاد می شود که این بافت را به اشتباه بیگانه فرض کرده و آن را تخریب می نماید. در تحقیقات جدید، دانشمندان برای درمان MS از ذرات نانو استفاده کرده و سیستم ایمنی را وادار می کنند که حمله به میلین را متوقف کند.

یکی دیگر از دلایل فقدان میلین زمانی است که تولید میلین جدید متوقف شود. میلین جدید توسط سلول های عصبی موسوم به الیگودندروسیت ها ساخته می شود. این عمل هم در حین فرآیند تکامل، زمانی که سلول های عصبی جدید در حال تولید هستند و هم در بزرگسالی به منظور ترمیم آسیب ها مانند آسیب ناشی از فعالیت سیستم ایمنی در بیماران مبتلا به MS، انجام می شود.

مطالعه اخیر نشان داد که بعد از 8 هفته دوری از اجتماع، علایم مغزی بروز می کنند. بررسی بافت مغزی حاکی از این است که کناره گیری از اجتماع موجب کاهش الیگودندروسیت های تولید کننده میلین در لایه قشری پیشانی در مغز می شود. این بخش از مغز مسئول رفتارادراکی و عواطف است. محققان همچنین شاهد تغییراتی در کروماتین (ماده در برگیرنده DNA) بودند که مانع بیان ژن در الیگودندروسیت ها می شود و به این ترتیب ظرفیت تولید میلین باز هم کاهش می یابد.

در ادامه تحقیقات مشاهده شد که با بازگشت به اجتماع و برقراری روابط، بعد از 4 هفته علایم مغزی رفع شده و تغییرات ایجاد شده در بیان ژن به حالت طبیعی باز می گردند.

نتایج این تحقیق نشان می دهد که الیگودندروسیت ها در پاسخ به محرک های محیطی، میلین تولید می کنند. همچنین تشکیل الیگودندروسیت ها نیز با تغییرات محیطی تحت تاثیر قرار می گیرد. به گفته متخصصان مشکلات مربوط به میلین با بروز اختلالات روانی از جمله اضطراب، اوتیسم، اسکیزوفرنی و افسردگی همراه است. بنابراین برای پیشگیری از بیماری های روانی و سلامت سیستم عصبی، توصیه می شود که روابط اجتماعی خود را حفظ کرده و در فعالیت های گروهی مختلف در جامعه شرکت کنید.

5 راه تشخیص سرطان مغز

در سرطان مغز، سلول های مغزی به شکل بی رویه ای شروع به تقسیم و تکثیر می کنند و باعث ایجاد تومور در مغز می شوند. این تومور در هر نقطه ای از مغز می تواند به وجود آید و بنا بر محل تومور، علایم سرطان مغز متفاوت است.

تومورهای مغزی چه خوش خیم باشند و چه بدخیم، همگی خطرناکند و ممکن است با رشد توده های تومور به اطراف بافت های مغز، خطراتی را برای فرد ایجاد کنند.

هنگامی که بیمار به پزشک مراجعه می کند، پزشک متخصص با راه های زیر می تواند سرطان مغز را به طور قطعی تشخیص دهد:

1- با مشاهده هر گونه ورم و برآمدگی در ناحیه سر شخص، پزشک به وجود تومور در سر او شک می کند. البته اگر این ورم و برآمدگی با کاهش توانایی شناختی فرد و سردرد همراه باشد، پزشک بیشتر به سرطان مغز مشکوک می شود. در این صورت پزشک، چشم ها و صورت شخص را بررسی می کند تا عملکرد اعصاب را ببیند.

2- پزشک پس از بررسی های لازم برای تشخیص قطعی خود، سی تی اسکن از مغز و عکس های رادیولوژی را برای فرد تجویز می نویسد. اگر اندازه تومور در عکس قابل تشخیص باشد، در طی سی تی اسکن مشخص می شود.

3- انجام MRI (ام آر آی) هم به این دسته از افراد توصیه می شود . همان طور که می دانید سی تی اسکن، عکسبرداری از بافت استخوانی و سفت می باشد و MRI عکسبرداری از بافت نرم است.
هنگامی که سرطان در قسمتی از بدن بروز کند، با انجام آزمایشاتی، وجود سرطان در قسمت های دیگر بدن نیز بررسی می شود، زیرا تومور ها می توانند به قسمت های دیگر بدن بروند

اگر تومور مغزی به حدی بزرگ شده باشد که بافت های اطراف را تخریب کرده باشد، در طی ام آر آی، قابل تشخیص است.

4- هنگامی که تشخیص تومور در مغز فرد قطعی شد، برای تشخیص جنس بافت این تومور، انجام بیوپسی ضروری می باشد. در طی بیوپسی، یک نمونه از بافت مغز برداشته می شود تا در آزمایشگاه بررسی شده و متخصصان مربوطه درباره جنس و نوع تومور نظر بدهند.

در طی انجام بیوپسی، سوزنی را به مغز وارد کرده و قسمتی از بافت های آن قسمت را برمی دارند. این کار تحت نظر پزشک متخصص مغز و اعصاب انجام می گیرد.

5- هنگامی که سرطان در قسمتی از بدن بروز کند، با انجام آزمایشاتی، وجود سرطان در قسمت های دیگر بدن نیز بررسی می شود، زیرا تومور ها می توانند توسط جریان خون متاستاز پیدا کنند (پخش می شوند) و به قسمت های دیگر بدن بروند و آن مناطق را نیز درگیر کنند.


چند توصیه

امروزه با گسترش علم و اختراع وسایلی مانند موبایل، سرطان مغز هم بیشتر شده است. قرار گرفتن در معرض امواج الکترومغناطیسی مانند امواج تلفن همراه و آنتن هایی که در سطح شهر وجود دارند، بشر را به شدت در معرض خطر و پیشرفت سرطان مغز قرار داده است.

از طرف دیگر هم نمی توان از وسایلی مانند تلفن همراه استفاده نکرد، اما با رعایت نکات زیر می توان خطرات آن را به حداقل رساند:

1- موبایل را به سر خود نچسبانید و سعی کنید موقع مکالمه با تلفن همراه، از هندزفیری استفاده کنید.

2- حتی المقدور از سکونت در اطراف دکل های مخابرات خودداری کنید.

3- موقع خوابیدن تلفن همراه خود را خاموش کنید و یا در خارج از اتاق خواب خود قرار دهید.

وقتی باید دکمه مکث مغز را فشار دهید


یک متخصص بهداشت روانی گفت: هنگام عصبانیت در برخوردهای اجتماعی مثلاً هنگام تصادف 10 تا 30 ثانیه به مغز فرصت مکث و آنالیز مسئله را بدهید.

اصغر کیهان نیا گفت: در پیشامدهای منفی اجتماعی باید دکمه مکث ذهن را فشار دهید. وی افزود: مدت زمان این دکمه باید بین 10 تا 30 ثانیه باشد زیرا در این مدت مغز می‌تواند وضعیت موجود را آنالیز کند.

کیهان‌نیا اظهارداشت: در موقع بحران‌های اجتماعی مثل تصادفات رانندگی باید مراحل زیر را پشت‌سر بگذارید. ابتدا 5 نفس عمیق بکشید و سپس 5 نفس عادی. بعد از آن راجع به موضوع فکر کنید. سپس سهم خود را در آن ماجرا بررسی کنید. بعد از آن نوبت به تعمق می‌رسد، مشورت گام بعدی است و در نهایت اقدام به تصمیم‌گیری کنید. این متخصص بهداشت روانی تصریح کرد: اگر این مدل را در مواجهه با بحران‌های اجتماعی رعایت کنیم، مغزمان فرصت آرامش و پردازش اطلاعات پیدا می‌کند.

کیهان نیا گفت: هر اتفاقی، نقطه بحرانی دارد و زمان، درمانگر آن است. با وقوع یک رویداد، نقطه بحرانی فعال می‌شود که در همان زمان قادر به خاموشی نیست. کیهان‌نیا تصریح کرد: پیش از وقوع بلایای طبیعی مانند سیل و زلزله باید پیش‌بینی و تمهیدات لازم به لحاظ روانی در نظر گرفته شود.

وی افزود: تکرار این جمله که بالاتر از سیاهی که رنگی نیست و زمان التیام آور است، موجب می‌شود تا در مواجهه با بحران‌ها سرمه‌ای باشیم نه مشکی. وی گفت: هر حادثه‌ای در گام نخست فرد را شوکه می‌کند که باید مراحلی را که به آن اشاره شد انجام دهد.

این متخصص بهداشت روانی خاطرنشان ساخت: نگرانی نسبت به آینده یکی از دلایل عصبانیت افراد است چرا که آنها از مبهم بودن آینده می‌ترسند. بنابراین پیش‌بینی می‌تواند توان مقابله افراد را بالا ببرد.

ویتامین هایی که با سکته مغزی مقابله می کنند


جدیدترین مطالعات دانشمندان چینی نشان می دهد که مصرف ویتامین های گروه B از خطر ابتلا به سکته مغزی جلوگیری می کند.

پیش از این اعلام شده بود که بیشتر ویتامین های گروه B در سلامت پوست و مو نقش مهمی دارند؛ اما به جز مادران آینده که برای جبران کمبود ویتامین B9 یا همان اسید فولیک در ماه های نخست بارداری این ویتامین به آنها تجویز می شود، غالبا فراموش می کنیم که برخی ویتامین های این گروه برای تقویت سیستم ایمنی بدن لازم هستند.

تازه ترین مطالعات دانشمندان دانشگاه ژنگژوی در چین نشان می دهد ویتامین های گروه B برای تشکیل سلول های خونی ضروری هستند و به این ترتیب می توانند تا 7 درصد از خطر ابتلا به سکته مغزی پیشگیری کنند. در این تحقیق، دانشمندان 55 هزار نفر را به مدت 6 ماه تحت نظر گرفتند. نیمی از این افراد در این مدت مکمل های ویتامین B و بقیه نیز دارونما مصرف کردند.

در این مدت در مجموع 2471 مورد سکته مغزی ثبت شد که نشان می دهد افرادی که ویتامین B مصرف می کردند نسبت به افرادی که دارونما مصرف می کردند، هفت درصد کمتر در معرض خطر سکته مغزی قرار دارند.

با این حال محققان تاکید دارند که قبل از مصرف هر نوع مکملی باید با پزشک معالج خود مشورت کنید. ویتامین های B از مواد مغذی مهم برای بدن هستند و در مواد غذایی مختلفی از جمله غلات سبوس دار، سیب زمینی، موز، لوبیا و عدس یافت می شوند.

مغز در ابتلا به دیابت چه نقشی دارد

سلامت نیوز: بررسی یک تحقیق جدید حاکی از آن است که شواهد فزاینده‌ای از این ایده حمایت می‌کنند که مغز نقش کلیدی در تنظیم سطح گلوکز طبیعی خون و ابتلا فرد به دیابت نوع 2 دارد.

در این مقاله که در آخرین شماره نشریه معتبر و علمی Nature به چاپ رسیده، محققان دانشگاه‌های واشنگتن، سینسیناتی و میشیگان در ایالات متحده آمریکا با همکاری دانشمندان دانشگاه فنی مونیخ آلمان از یک سیستم مرکزی مغزی پرده برداشته‌اند که می‌تواند سطح قند خون را از طریق مکانیسم‌های انسولینی و غیرانسولینی به حالت طبیعی خود بازگرداند. براساس این ایده، تنظیم سطح گلوکز طبیعی خون به فعل و انفعالات بسیار هماهنگ میان این سیستم مغزی و تولید انسولین از سلول‌های بتای پانکراس وابسته است.

اگر این نظریه درست باشد، می‌تواند باعث بازشدن دری شود به رویکردهای کاملا جدید برای پیشگیری و درمان بیماری دیابت نوع 2 و حتی درمان کامل این بیماری و برگشت‌ناپذیر شدن کامل آن.

در این مقاله، نویسندگان توضیح می‌دهند که برای حدود یک دهه است که پژوهشگران معتقدند مغز نقش مهمی در طبیعی نگاه داشتن سطح قند خون دارند، اما از زمان کشف انسولین در سال 1920، تمامی تمرکزها به سوی آن جلب شد و در حال حاضر تمامی درمان‌های موجود بیماری دیابت روی آن تمرکز دارند.
البته داروهای موجود نیز از پس کنترل سطح بالای قند خون خوب برآمده‌اند، اما نتوانسته‌اند آن را به طور کامل درمان کنند و همین امر حکایت از آن دارد که علل دیگری هم در این بازی سهیم هستند. حال توجه دانشمندان دوباره به نقش کلیدی مغز بازگشته و مدارهای اصلی موجود در هیپوتالاموس و دیگر نواحی مغز و از سوی دیگر، سلول‌های تولید کننده انسولین را در پانکراس در این امر دخیل می‌دانند.

آنها معتقدند که دیابت نتیجه به هم خوردن هم سیستم سلول‌های بتای پانکراس و هم سیستم مرکزی مغز برای تنظیم سطح قند خون است. درواقع مغز انسان مکانیسمی به نام «اثر گلوکز» دارد که برداشت گلوکز را بوسیله بافت‌ها تنظیم می‌کند و نکته مهم آنکهاین مکانیسم مستقل از سلول‌های بتای پانکراس عمل می‌کند. وقتی دیابت رخ می‌دهد که اول سیستم مغزی شکست خورده و همین امر باعث وارد آوردن فشار روی سیستم پانکراس می‌شود. سیستم مذکور در ابتدا مقاومت کرده و مایل است که شکست مغز را جبران کند، اما خود نیز در نهایت شکست را می‌پذیرد و تسلیم می‌شود.

نتیجه این که تنظیم قند خون وارد یک چرخه معیوب شده و پایانی جز ابتلا به دیابت نوع 2 برای آن متصور نیست. انسولین درمانی ممکن است سطح بالای قند خون را کاهش دهد اما این تنها حل کردن نیمی از مشکل است. باید شکست سیستم مرکزی مغز نیز تعمیر شود و به حالت اولیه خود بازگردد. در چنین حالتی نه تنها نگاه داشتن سطح قند خون در حد طبیعی امکان‌پذیر است که شاید بتوان به درمان کامل و برگشت‌ناپذیر شدن این بیماری پرهزینه نیز امید داشت.