دانستیهای کوتاه مغز و اعصاب

بعد از مرگ مغزی چه اتفاقی در بدن رخ می دهد؟

فردی که دچار مرگ مغزی می‌شود، از نظر پزشکان فردی زنده به شمار نمی‌رود،‌ اما تکنولوژی می‌تواند به زنده نگه داشتن بخش‌هایی از بدن مبتلایان به مرگ مغزی برای مدتی مشخص کمک کند.
براساس گزارش دیسکاوری، زمانی مرگ مغزی در فردی تایید می‌شود که هیچ فعالیت مغزی و عصبی در مغز و ساقه مغز او دیده نشود، به بیانی دیگر هیچ پالس الکتریکی میان سلول‌های مغزی رد و بدل نشوند. پزشکان برای تعیین مرگ مغزی در فرد چند آزمایش انجام می‌دهند که یکی از آنها بررسی توانایی کنترل تنفس توسط بیمار است، عکس‌العملی بسیار ابتدایی که توسط ساقه مغز انجام می‌گیرد. به گفته دایانا گرین، استادیار جراحی اعصاب در دانشگاه اوهایو، کنترل تنفس آخرین چیزی است که در بیماران مرگ مغزی از دست می‌رود.

در آمریکا و بسیاری دیگر از کشورها اگر فعالیت‌های مغزی فردی به صورت دائمی از بین برود، و یا تمامی عملیات تنفسی و چرخش مایعات در بدنش مختل شود رسما مرده اعلام می‌شود.

با این‌همه سیستم الکتریکی درونی قلب می‌تواند برای مدتی کوتاه پس از مرگ مغزی طپش قلب را حفظ کند، در حقیقت قلب انسان می‌تواند در خارج از بدن نیز به طپیدن خود ادامه دهد اما بدون دستگاه تنفس مصنوعی که جریان اکسیژن و خون را حفظ می‌کند، این طپش به سرعت و در کمتر از یک ساعت متوقف خواهد شد. اما با استفاده از یک دستگاه تنفس مصنوعی برخی از فرایند‌های بیولوژیکی از قبیل عملکرد کلیه و معده می‌تواند برای یک هفته ادامه پیدا کند. به گفته پزشکان این فعالیت‌ها به معنی زنده بودن فرد نیستند، اگر مغز کسی مرده باشد، آن فرد مرده‌است اما با کمک تکنولوژی می‌توان بدن را وادار به انجام کارهایی کرد که در زمان زنده بودن مغز انجام می‌داده‌است.

بدون وجود مغز، بدن هورمون‌های حیاتی برای حفظ فرایند‌های بیولوژیکی از قبیل هورمون‌های مورد نیاز برای فعالیت معده، کلیه و سیستم ایمنی بدن، را بیش از یک هفته ترشح نخواهد کرد. برای مثال هورمون‌های تیروئید برای تنظیم متابولیسم بدن از اهمیت بالایی برخوردارند و هورمون وازوپرسین برای حفظ آب در کلیه بسیار حیاتی است. فشار خون معمولی که در بدن نقش کلیدی به عهده دارد نیز معمولا بدون حضور دستگاه تنظیم کننده فشار خون در فرد مبتلا به مرگ مغزی ثابت نخواهد ماند. قربانی مرگ مغزی همچنین قادر به حفظ کنترل دمای بدن خود نیست از این رو بدن باید با استفاده از پتو گرم، اتاق گرم و گاه سرم‌های گرم در حرارت مناسب نگهداری داشته‌شود.

بدن فرد مبتلا به مرگ مغزی معمولا برای طولانی‌مدت نگهداری نمی‌شود اما گاه پزشکان در صورتی که بخواهند از اعضای بدن فرد برای پیوند استفاده کنند و یا خانواده فرد برای خداحافظی به زمان بیشتری نیاز داشته‌باشند، از دستگاه‌های پشتیبان حیات برای چندین روز استفاده می‌کنند. درصورتی که وضعیت فرد با تمامی ویژگی‌های مرگ مغزی همخوانی داشته باشد،‌ دیگر برای پزشک قطعی خواهد شد که مغز فرد مرده‌است و محافظت از بدن آغاز می‌شود.

درباره اینکه بدن قربانی تا چه زمانی پس از مرگ مغزی زنده باقی می‌ماند تحقیقات چندانی انجام نگرفته‌است. بحث مرگ مغزی از اوایل دهه 1950 در فرانسه آغاز شد، زمانی که 6 بیمار برای دو تا 26 روز بدون وجود جریان خود در مغز زنده نگه داشته‌شدند.

امروزه با استفاده از دستگاه‌های پیشرفته بدن قربانی را می‌توان برای مدتی طولانی و شاید برای همیشه زنده نگه داشت، اما گذشت زمان نگهداری از آن را دشوارتر ساخته و نسوج بدن در معرض خطر شدید عفونت قرار می‌گیرند.

تقلید صدا هنر مغز است!

دانشمندان به تازگی دریافته اند ،در بعضی از افراد مناطق خاصی از مغز توانایی تقلید صدا و یا صحبت به لهجه جدید را دارد.
تحقیقات جدید نشان می دهد هر زمان که افراد سعی می کنند سخنان یک دوست یا شخصیت مشهور سینمایی را تقليد کنند، در قسمت های خاصی از مغز این افراد سوئیچ صورت می گیرد که باعث توانایی انجام این عمل می شود.

گفتنی است، صدا یک کانال قدرتمند برای بیان هویت افراد است و وسیله انتقال اطلاعات مانند جنس، سن و محل تولد، اما مهمتر از همه، بیان مکالمه می باشد.

بررسی ها نشان می دهند، هدف دانشمندان پیدا کردن اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی کنترل مغز از طریق این ابزار ارتباطی بسیار انعطاف پذیراست که به طور بالقوه می تواند به درمان های جدید برای کسانی که پس از آسیب مغزی یا سکته مغزی به دنبال بازیابی قدرت مکالمه خود هستند کمک شایانی کند.

دانشمندان با استفاده از اسکنر fMRI موردی برای ردیابی فعالیت مغز در زمان واقعی انجام تقلید صدا توانسته اند به این نتایج دست یابند. آنها دریافتند که زمانی که فرد عمدا صدای خود را تغییر می دهد، دو منطقه از مغز تغییر می کنند که سبب این اتقاق می شود.

دانشمندان در حال بررسی هرچه بیشتر برروی این قدرت می باشند و عملکرد مغز را در هر دو حالت تقلید صدا و صحبت به لهجه دیگر بررسی می کنند تا تفاوت بین این دو عمل و عملکرد مغز برایشان آشکار تر گردد.

بازیابی حافظه بیماران مغزی به واقعیت نزدیک‌تر شد

محققان دانشگاه جنوب کالیفرنیا مدعی شده‌اند که کارآزمایی‌های انسانی برای آزمایش کاشت «بازیابی خاطرات بیماران مبتلا به بیماریهای مغزی»، بزودی انجام خواهد شد.

به گزارش خبر نو به نقل ازایسنا؛ محققان در بررسی چگونگی عملکرد حافظه تاکنون آزمایشات موفقی را بر روی موشها و میمونها انجام داده و در مراحل ابتدایی آزمایش داوطلبان انسانی هستند.


افراد مبتلا به بیماریهایی مانند صرع در میان کسانی قرار دارند که انتظار می‌رود جزء اولین‌ها برای برخورداری از مزایای این درمان باشند؛ اما در نهایت امید است که بتوان از این شیوه برای درمان بیماران مبتلا به آلزایمر و سایر انواع زوال عقلی استفاده شود.


این دستگاه حافظه ساخت آمریکا قرار است دنیای علمی تخیلی را به واقعیت تبدیل کند.


این پروتز حافظه برای یادآوری چگونگی بخاطر آوردن در بخشهای معیوب مغز طراحی شده است. این دستگاه که به عنوان یکی از 10 دستاورد برتر علمی سال 2013 مطرح شده، می‌تواند طی پنج تا 10 سال آینده در دسترس بیماران قرار بگیرد.


محقان اکنون یک کارآزمایی بالینی را بر روی گروهی از داوطلبان انسانی مبتلا به صرع آغاز کرده‌اند. اطلاعات کمی از این آزمایشات در دست بوده اما محققان مطمئن هستند که نتایج آن چشمگیر خواهد بود.


این دستگاه برای بخش هیپوکامپ مغز طراحی شده که توانایی به یادآوردن در آن آسیب دیده است. این حافظه در بخشی از مغز استفاده خواهد شد که حافظه کوتاه مدت به بلندمدت تبدیل می‌شود.


این دستگاه با مراقبت از شکل‌گیری حافظه در بخشی از مغز و سپس تحریک بخش دیگر هیپوکامپ در زیر جریان حافظه برای نسخه‌برداری از این فرآیند کار می‌کند.


این پروتز از مجموعه‌های جداگانه‌ای از الکترودها تشکیل شده که یکی از آنها خاطرات شکل گرفته را پیش از ارسال سیگنال به رایانه‌ای که این فرآیند را از طریق ریاضیات به خاطره بلندمدت تبدیل کرده، ثبت می‌کند.


مجموعه دوم الکترودها سپس از یک رایانه دستورالعمل چگونگی تحریک لایه دیگری از هیپوکامپ را برای تولید خاطره مشابه می‌گیرد.

درد و دل کردن افراد باعث ترشح مواد شیمیایی در مغز می شود!

پزشکان به افرادی که دچار مشکل هستند توصیه می کنند تا در صورت امکان با دوستان مورد اعتماد خود درد و دل کنند
، پزشکان به تازگی دریافته اند که صحبت کردن در مورد مشکلات و گرفتاری باعث آزاد سازی هورمون اکسی توسین در مغز می شود.

گفتنی است: هورمون اکسی توسین هورمونی است که سبب افزایش احساسات مفید و مثبت و شادی در انسان می شود.

بررسی ها نشان می دهند: در هنگام استرس کمک به دیگران و صحبت با آنها یک روش موثر برای بهبود خلق و خو می تواند باشد و دلیل آن به خاطر ترشح هورمون اکسی توسین است.

دانشمندان هورمون اکسی توسین را بر روی حدود 100 دانش آموز از طریق اسپری بینی آزمایش کردند و به گروه دیگر تنها اسپری دارو نما دادند.

نتیجه این بدست آمد که دانش آموزانی که این هورمون را واقعا استنشاق کرده بودند حس اعتماد به نفس و شادی بیشتری داشتند به نسبت افرادی که دارو نما مصرف کرده بودند.

دانشمندان امیدوار هستند تا از این کشف جدید بتوانند به عنوان ابزاری برای مقابله با بیماری افسردگی و استرس در افراد استفاده کنند.

نکته ی حائز اهمیت این بوده است که میزان این هورمون و تاثیر آن بر روی مغز افراد و تغییرات احساسات در افراد مختلف متفاوت بوده است و میزان تاثیرات به بسیاری از متغییرها وابسته بوده است.

درمان سرطان مغز با سلول های چربی

دانشمندان دانشگاه جان هاپکینز در مطالعات آزمایشگاهی خود دریافتند سلول‌های بنیادی سلول‌های چربی بدن بیمار می‌تواند شیوه نوینی برای درمان مستقیم سرطان مغز، پس از برداشتن تومور باشد
به گزارش مهر، محققان می‌گویند سلول‌های بنیادی مزانشیمیایی توانایی توضیح داده نشده‌ای برای جستجوی سلول‌های آسیب دیده از جمله سلول‌های سرطانی دارند و می‌تواند یک ابزار جدید برای دستیابی به بخش‌هایی از مغز باشند که دسترسی به آنها دشوار است یعنی جاهایی که سلول‌های سرطانی می‌توانند پنهان شده و خود را تکثیر کنند.

این دانش پژوهان می‌گویند سلول‌های بنیادی مزانشیمی به دست آمده از چربی بدن بیمار شیوه کمتر تهاجمی و ارزان‌تر از گرفتن سلول‌های بنیادی از مغز استخوان است.

محققان دانشگاه جان هاپکینز می‌گویند بزرگ‌ترین چالش در سرطان مغز، مهاجرت سلول‌های سرطانی است. حتی وقتی که جراح تومور را از مغز خارج می‌کند برخی از سلول‌های سرطانی به بخش‌های دیگر مغز نفوذ کرده و در جای دیگری از این عضو دردسر ساز می‌شوند. سرطان گلیوبلاستوم رایج‌ترین و تهاجمی‌ترین نوع سرطان مغز است.

این پژوهشگران در مطالعات خود به شیوه‌ای برای استفاده از سلول‌های سالم خود بیمار برای یافتن و از بین بردن سلول‌های سرطانی دست یافتند.

آنها سلول‌های بنیادی مزانشیمی را از سلول‌های چربی گرفته و کشت و رشد دادند.

به گفته محققان، سلول‌های بنیادی مزانشیمیایی که قابلیت قرار گرفتن در سلول‌های سرطانی را دارند می‌توانند به عنوان سازوکار انتقال دهنده عمل کرده و دارو، نانوذارت یا برخی درمان‌های دیگر را به طور مستقیم به سلول‌های مغزی برسانند.

محققان می‌گویند هنوز تا آغاز آزمایش‌های انسانی این شیوه راه زیادی باقی مانده است.

به گفته محققان اگر این شیوه کار کند، می‌توان زمان کوتاهی پیش از جراحی تومور، از هر جایی از بدن بیمار سلول‌های چربی را گرفت و در محیط آزمایشگاه آن را به دارو و دیگر درمان‌ها تجهیز کرد و پس از برداشتن تومور با استفاده از جراحی این سلول‌ها را به مغز تزریق کرد تا این سلول‌ها با یافتن سلول‌های سرطانی پنهان شده در مغز آنها را نابود سازند.

در حال حاضر شیمی درمانی، پرتو درمانی و جراحی شیوه‌های رایج درمان سرطان مغز گلیوبلاستوم است اما حتی با استفاده از تمامی این شیوه‌ها، بیمار به ندرت می‌تواند بیش از 18 ماه پس از تشخیص بیماری‌اش زنده بماند.

تشخیص جرم با عکسبرداری از مغز

محققان دانشگاه استفورد می‌گویند: امکان تشخیص افراد مجرم با استفاده از تصویربرداری مغزی امکان‌پذیر است

به گزارش ایرنا، این تکنولوژی بر پایه تصویربرداری به روش (fMRI) قرار دارد. در این روش، تغییر کانال‌های جریان خونی باعث می‌شود که فعالیت بخش‌های مختلف مغز به طور کامل شناسایی شود.

در این مطالعات یک فرد مظنون به سرقت مورد آزمایش قرار گرفت؛ هنگام تصویربرداری (fMRI) از او سوال‌های عادی پرسیده شد و فعالیت لحظه‌ای مغز مورد بررسی قرار گرفت. اما هنگامی که از او در مورد شی سرقت شده سوال شد، ناگهان فعالیت بخشی از مغز تغییر کرد و کاملاً واضح بود که دروغ می‌گوید.

این آزمایش روی حدود ۱۰۰ فرد دیگر انجام شد و از هریک از آنان خواسته شده که به اراده خود در جواب برخی از سوال‌ها پاسخ دروغ دهند. هنگامی که نتایج با پاسخ حقیقی سوالات مطابقت داده شد، نتایج ۷۰ تا ۹۰ درصد با واقعیت سازگار بود.

محققان بر این باورند که می‌توان این روش علمی را با چند روش روان درمانی ترکیب کرد و با قطعیت بیشتری نتایج را قبول کرد.

حقوقدانان با این روش به شدت مخالف هستند و معتقدند که این روش دلایل کافی برای اثبات اتهام در اختیار آنان قرار نمی‌دهد.

سرکوب اجباری یا اختیاری احساسات و واکنش مغز

دانشمندان دریافتند وقتی انسان خودش سرکوب یک احساس را انتخاب می‌کند، نواحی خاصی در مغزش فعال می‌شود اما زمانی که فرد دیگری دستور مهار احساسات را داده باشد نواحی متفاوت دیگری در مغز فعالیت می‌کند

به گزارش مهر، محققان موسسه علوم عصب شناختی دانشگاه کالج لندن و دانشگاه گنت در بلژیک، مغز داوطلبان سالم را اسکن کردند و دریافتند وقتی که افراد سرکوب یک احساس را انتخاب می‌کنند، سیستم‌های مغزی مهمی فعال می‌شوند.

دانش پژوهان پیش از این، این نواحی مغزی را به تصمیم گیری برای مهار حرکت مرتبط کرده بودند.

دکتر سیمون کوهن، از دانشگاه گنت گفت: این نتایج نشان می‌دهد که خویشتن داری احساسی، شامل یک سیستم مغزی کاملا متفاوت از آن چیزی است که گفته می‌شود چگونه به طور عاطفی و احساسی واکنش نشان می‌دهیم.

در اغلب مطالعات گذشته به داوطلبان گفته شده بود واکنش احساسی خود را درک و احساس کرده یا آن را مهار سازند.

به هرحال در زندگی هر روزه به ندرت به ما گفته می‌شود احساسات‌مان را سرکوب کنیم و معمولا خودمان تصمیم می‌گیریم آیا به احساسات‌مان پاسخ بدهیم یا آن را سرکوب کنیم.

در این مطالعه جدید محققان به 15 زن سالم، تصاویر ناخوشایند یا ترسناک نشان دادند. این شرکت کنندگان می‌بایست عمل خویشتن داری خود را با درک احساس این تصویر و یا مهار احساس خود انتخاب می‌کردند.

محققان مغز این افراد را با اسکن مغزی fMRI، مطالعه و بررسی کردند.

در آزمایش دیگری به شرکت کنندگان دستور داده شد احساسات خود را درک یا مهار کنند در این حالت شرکت کنندگان نمی‌توانستند خویشتن دارانه انتخاب کنند.

محققان این دو اسکن را با هم مقایسه و مشاهده کردند بخش‌های مختلفی از مغز در هر دو وضعیت فعال شد. دانشمندان دریافتند وقتی که شرکت کنندگان برای خود تصمیم گرفتند تا احساسات منفی را مهار کنند، فعال سازی در ناحیه میان - پسین استخوان جلوی پیشانی مغز روی داد.

در مقابل وقتی از شرکت کنندگان خواسته شد تا یک احساس را مهار کنند نواحی جانبی بیشتری فعال شدند.

کوهن گفت: تصور ما بر آن است که کنترل کردن احساسات یک فرد و کنترل کردن رفتار او شامل سازوکارهای همپوشان است.

وی افزود: می‌توانیم بین کنترل داوطلبانه و دستوری احساسات، تمایز قایل شویم؛ به همین شیوه می‌توانیم بین ذهنیت سازی خودمان درباره اینکه چه کار کنیم در مقابل پیروی از دستورات تفاوت ایجاد کنیم.

پروفسور پاتریک هاگارد از مجریان این طرح گفت: ساز و کار مغز شناسایی شده در این مطالعه می‌تواند هدف بالقوه‌ای برای درمان باشد.

کدام ناحیه‌ مغز به قلقلک پاسخ می‌دهد؟

پژوهشگران می‌گویند قلقلکی که شما را از فرط خنده می‌اندازد، نسبت خنده‌ای که ناشی از قلقلک نیست، ناحیه متفاوتی از مغز را فعال می‌کند.

پژوهشگران آلمانی به قلقلک دادن 30 مرد و زن در دهه بیست زندگی‌شان پرداختند- پاهای این افراد قلقلک داده می‌شد، و در همین حال مغزشان بوسیله "تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی" (fMRI) اسکن می‌شد.

همچنین از این افراد به طور جداگانه خواسته می‌شد به طور ارادی در حالیکه درون یک ماشین fMRI بخندند (نه در واکنش به شنیدن یک جوک) تا جریان خون به بخش‌های متفاوت مغز اندازه‌گیری شود و به این ترتیب یک نقشه همزمان فعالیت مغز به دست آید.

چه خنده ناشی از قلقلک و چه خنده ارادی باعث فعال شدن ناحیه‌ای از مغز به نام "اوپرکولوم رولاندیک" (Rolandic operculum) می‌شدند که در قشر حسی- حرکتی اولیه قرار دارد و در ایجاد حرکات صورت دخیل است؛ همچنین هر دو نوع خنده با فعالیت بخش‌هایی از مغز همراه بودند که در واکنش‌های عاطفی صوتی مانند گریه گردن دخیل هستند.

اما به گفته این پژوهشگران فقط خنده ناشی از قلقلک باعث فعال شدن هیپوتالاموس، بخشی از مغز که در تنظیم بسیاری از کارکردها شامل واکنش‌های غریزی دخالت دارد، می‌شد.

به گفته این پژوهشگران خنده ناشی از قلقلک همچنین بخش‌هایی از مغز را که در پیش‌بینی درد دخالت داشتند را فعال می‌کرد و این یافته از این نظر حمایت می‌کنند که افراد به طور دفاعی به قلقلک واکنش نشان می‌دهند.

به نظر می‌رسید که خنده ناشی از قلقلک همان شبکه‌های مغزی را فعال می‌کند که تحقیقات پیشین نشان دداده بود در خنده در واکنش به طنز فعال می‌شوند. با این حال خنده طنزآمیز همچنین ناحیه‌ای از مغز را "هسته اکامبنس" (nucleus accumbens) نامیده می‌شود فعال می‌کند که تصور می‌شود بخشی از "مرکز لذت" مغز باشد. خنده ناشی از قلقلک این نواحی مغز را فعال نمی‌کند.

این نتایج که در شماره ژوئن امسال جورنال Cerebral Cortex منتشر شده است، به گفته پژوهشگران این نظر را ثابت می‌کند که خنده ناشی از قلقلک "سنگ بنای" خنده طنزآمیز است- ایده‌ای که برای اولین بار بوسیله چارلز داروین و اوالد هکر در اواخر دهه 1800 بیان شد.

کشف سرچشمه جوانی در مغز

محققان اسپانیایی درجستجوی سرچشمه جوانی مختصات جغرافیایی را برروی زمین به دست نیاورده است،‌بلکه به نقطه ای از مغز انسان به نام هیپوتالاموس رسید.

براساس گزارش گیزمگ، محققان کالج آلبرت انیشتین دریافته‌اند هیپوتالاموس مغز جنبه‌های گسترده‌ای از فرایند سالخوردگی بدن را تحت کنترل دارد،‌از این رو قصد دارند با ایجاد تغییراتی در مسیر سیگنال‌دهی این بخش از مغز روند سالخوردگی را کند سازند.

هیپوتالاموس که در بالای ساقه مغز قرار داشته و در مغز تمامی مهره‌داران وجود دارد،‌ در مغز انسان تقریبا به اندازه یک دانه بادام است و مسئولیت عملکردهای متعددی از قبیل رشد، بلوغ، تولید مثل و فرایند‌های متابولیکی را به عهده دارد. مطالعات پیش از این نشان داده بودند تغییرات التهابی در هیپوتالاموس می‌تواند به تولید ترکیباتی منجر شود که با سندروم‌های متابولیکی که می‌توانند خطر بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش دهند،‌در ارتباط است.

اکنون محققان دریافته‌اند این بخش از مغز می‌تواند در فرایند سالخوردگی نیز تاثیرگذار باشد،‌از این رو محققان برروی پروتئینی به نام NF-kB که در ایجاد واکنش‌های سلولی و تولید مولکول‌های کوچکی که برای سیگنال‌دهی سلولی مصرف می‌شوند و همچنین در بقای سلولی نقش حیاتی به عهده دارد، تمرکز کردند.

محققان دریافتند فعال سازی این پروتئین در هیپوتالاموس مغز موش منجر به تسریع سالخوردگی در آنها می‌شود زیرا این پروتئین میزات ترشح هورمون گونادوتروپین را در بدن موش افزایش می‌دهد؛‌هورمونی که درون هیپوتالاموس ساخته شده و با فرایند تولید مثل در ارتباط است. فعالی سازی این پروتئین منجر به کاهش قدرت و اندازه ماهیچه‌ها، ضخامت پوست و توانایی این جانداران در یادگیری شد.

در آزمایشی وارونه،‌محققان مشاهده کردند کاهش میزان این پروتئین منجر به افزایش 20 درصدی طول عمر موشها می‌شود. محققان همچنان دریافتند تزریق هورمون گونادوتروپن به بخشی از هیپوتالاموس موش از ابتلای موشهای سالخورده به بیماری‌های عصبی ناشی از سالخوردگی محافظت می‌کند. از این رو محققان امیدوارند یافته‌های جدیدشان بتواند به آنها در ارائه استراتژی‌هایی برای درمان بیماری‌های مرتبط با سالخوردگی و افزایش طول عمر کمک کند.

اسکن‌های مغزی می‌تواند عواطف افراد را بخوانند

دانشمندان می‌گویند در آخرین پیشرفت در زمینه خواندن ذهن توانسته‌اند از طریق اسکن‌های مغزی عواطف شخص سردربیاورند.

به گزارش لایوساینس الگوهای فعالیت عصبی می‌تواند نشان دهد افراد به چه چیزی فکر می‌کنند و چه احساسی دارند، البته اگر دانشمندان بتوانند اسکن‌های مغزی به دست آمده از طریق تصویربرداری با تشدید مغناطیسی از کارکرد مغز (fMRi) را بخوانند.

پژوهشگران در بررسی‌های گذشته نشان داده‌اند که فقط با بررسی اسکن‌های مغزی می‌توانند تعیین کنند فرد به چه شماره‌ای فکر می‌کند، پیش‌بینی‌کنند که شخص در یک محیط واقعیت مجازی در کجا قرار دارد، و حتی مشخص کنند فرد درباره چه چیزی خیالپردازی می‌کند.

پژوهشگران آمریکایی در این بررسی جدید در دانشگاه کارنگی ملون به بررسی این موضوع پرداختند که عواطفی مانند خشم، نفرت، حسادت، ترس، شادی، شهوت، غرور، اندوه و شرم نتیجه فعالیت کدام مناطق مغز هستند.

دانشمندان برای این که مطمئن باشند افراد مورد آزمایش می‌توانند به طوری قابل‌اتکا و مکرر این عواطف را در خودشان ایجاد کنند، از 10 هنرپیشه شیوه بازیگری "متد" را از دپارتمان درام یک دانشکده به این بررسی وارد کردند.

کریم کاسم، سرپرست این پژوهش می‌گوید: "این بازیگران مهارت خوبی در وارد کردن خودشان به حالات عاطفی دارند."

از این بازیگران خواسته شد برای هر یک از این عواطف سناریوهایی بنویسند، تا بتوانند در هنگامی درون ماشین ام آر آی هستند، با اشاره آزمایشگران عاطفه مورد نظر در خودشان ایجاد کنند.

پژوهشگران با بررسی فعالیت مغزی این بازیگران الگوی فعالیت عصبی در هر یک از این حالات عاطفی را یافتند، و این الگوها در میان این افراد مشابه بود.
fMRI

شهوت که ندرتا با عواطف دیگر اشتباه گرفته می‌شد، و الگوی فعالیت عصبی که ایجاد می‌‌کرد با الگوی عصبی هیچ کدام از عواطف مثبت یا منفی ارتباط نداشت، و بنابراین ممکن است به رده کاملا متفاوتی از عواطف تعلق داشته باشد.

این پژوهشگران نگران بودند که عواطفی مانند خشم که بوسیله این بازیگران تقلید می‌شد، ممکن است متفاوت از خشمی باشد که به طور خودانگیخته بوسیله مردم عادی تجربه می‌شود. آنها برای اطمینان یافتن در این باره ، آزمایش دومی را طراحی کردند که در آن از افراد مشارکت‌کننده خواسته نمی‌شد که عواطف را خودشان ایجاد کنند، بلکه در عوض تصاویری به قصد متنفر کردن این افراد به آنها نشان داده می‌شد.

هنگامی که بازیگران تصاویر تنفربرانگیز را دیدند، مدل کامپیوتری پیش‌بینی کرد که آنها در 60 درصد موارد تنفر را تجربه می‌کنند، و تنفر را در 80 درصد موارد در دو پیش‌بینی اولش قرار داد.

دانشمندان می‌گویند از اینکه کامپیوتر می‌تواند با چنین دقتی عواطف را صرفا بر اساس الگوهای فعالیت در یک زیربخش مغز پیش‌بینی کند، شگفت‌زده شدند.

ولادیمیر چرکاسکی، برنامه‌نویش ارشد پژوهشی در بخش روانشناسی این دانشگاه می‌گوید: "این یافته‌ها نشان می‌دهد که الگوهای عصبی عواطف به نواحی خاصی از مغز مانند بادامک (آمیگدال) محدود نیستند، بلکه الگوهای شاخصی در سراسر شماری از نواحی مغز ایجاد می‌کنند."

به گفته این دانشمندان این اسکن‌ها امکان استفاده از شیوه‌های جدیدی را برای بررسی عواطف در تحقیقات بدون اتکا به گزارش‌های فردی - که در برخی موارد روشی غیرقابل‌اتکا است- فراهم می‌کند.

کاسم می‌گوید: "از این شیوه می‌توان برای ارزیابی واکنش عاطفی افراد به تقریبا هر نوعی از محرک برای مثال یک پرچم، یک نشان تجاری یا یک نامزد سیاسی استفااه کرد.

سردردي که آدم را از خواب بيدار مي‌کند

سردردهايي که فرد را از خواب بيدار مي‌کند نشان از بيماري‌هايي از جمله پاره شدن عروق دارد.
اکبريان، متخصص مغز و اعصاب گفت: سردردها انواع مختلفي دارند که هر کدام نشانه يک بيماري است.


وي عنوان کرد: سردردهايي که فرد را از خواب بيدار مي‌کند ممکن نشانه بيماري‌هاي خطرناکي باشد و در صورت بروز اين اتفاق بايد به پزشک مراجعه کرد.


وي افزود: بيماري‌هايي از جمله فشار خون بالا، پاره شدن عروق مغزي، افزايش فشار داخل جمجمه تومورهاي مغزي ناشي از سردردهاي خطرناک است.


وي خاطر نشان کرد: در حالاتي ديگر ممکن است افرادي که مبتلا به ميگرن هستند از اين سردردها از خواب بيدار مي‌شوند.


وي اظهار داشت: از علائم اين بيماري خطرناک به غير از بيدار شدن از سردرد، درد در ناحيه پشت سر احساس شود بايد به پزشک مراجعه کنند.


وي در خصوص اين سردرد گفت: معمولا يک سوم بيماران از سردردهايي که از خواب بيدارشان مي‌کند مبتلا هستند.


وي در نهايت گفت: علائم عصبي، ورم ته چشم و ... با عکس MIR اين بيماري تشخيص داده مي‌شود.