درمان نکردن بوی بددهان میتواند منجر به سکته مغزی شود
رییس هیئت مدیره انجمن دندانپزشکی ایران گفت:«عدم درمان بوی بد دهان وبیماریهای مربوط به آن میتواند منجر به سکته مغزی و ناراحتیهای شدید گوارشی شود.»دکتر علی یزدانی در گفتگو با خبرنگار سامانه خبری «سلامتنیوز» اظهار داشت:«بیماریهای لثه و پوسیدگی عمیق دندان از شایعترین علل بوی بد دهان است.»
وی افزود:«عدم بهداشت دهان و تجمع جرم و میکروب و ایجاد پلاک در دندان، باعث بیماریهای لثه و بوی بد دهان میشود.»
رییس هیئت مدیره انجمن دندانپزشکی ایران تصریح کرد:«البته گرسنگی و خوردن بعضی خوراکیها نظیر سیر و پیاز نیز منجر به بوی نامطبوع دهان میشود ولی با گذشت زمان از بین میرود.»
یزدانی با اشاره به راههای درمان بوی بددهان و بیماریهای لثه گفت:«بوی نامطبوع دهان با یک جرمگیری عمیق زیر لثهای توسط دندانپزشک و رعایت رژیم بهداشتی مناسب برطرف میشود.»
وی ادامه داد:«جرمگیری عمیق دندان و زیر لثهای بدون رعایت بهداشت محیط دهان مؤثر نیست و باید با یک رژیم بهداشتی مستمر و منظم همراه باشد.»
رییس هیئت مدیره انجمن دندانپزشکی ایران اظهار داشت:«با وجودی که تعرفههای دندانپزشکی بالا است و همه اقشار جامعه توانایی بهرهمندی از آن را ندارند ولی میتوان با مسواک زدن حداقل شبی یک بار از بوی بد دهان و بیماریهای دندان و لثه پیشگیری کرد.»
یزدانی تصریح کرد:« مسواک زدن باید در بین همه اقشار جامعه نهادینه شود و میطلبد مسئولین در این رابطه فرهنگ سازی بیشتری کنند.»
وی یادآور شد:«با توجه به تحقیقات انجام شده سکته مغزی در افرادی که مبتلا به بوی بد دهان و بیماری لثه هستند بیشتر بروز می کند.»
رییس هیئت مدیره انجمن دندانپزشکی ایران خاطر نشان کرد:«همچنین بوی نا مطبوع دهان و بیماریهای لثه میتواند منجر به بیماریهای شدید گوارشی و زایمان پیش از موعد در زنان باردار شود.»
بعد از مرگ مغزی چه اتفاقی در بدن رخ می دهد؟
فردی که دچار مرگ مغزی میشود، از نظر پزشکان فردی زنده به شمار نمیرود، اما تکنولوژی میتواند به زنده نگه داشتن بخشهایی از بدن مبتلایان به مرگ مغزی برای مدتی مشخص کمک کند.
براساس گزارش دیسکاوری، زمانی مرگ مغزی در فردی تایید میشود که هیچ فعالیت مغزی و عصبی در مغز و ساقه مغز او دیده نشود، به بیانی دیگر هیچ پالس الکتریکی میان سلولهای مغزی رد و بدل نشوند. پزشکان برای تعیین مرگ مغزی در فرد چند آزمایش انجام میدهند که یکی از آنها بررسی توانایی کنترل تنفس توسط بیمار است، عکسالعملی بسیار ابتدایی که توسط ساقه مغز انجام میگیرد. به گفته دایانا گرین، استادیار جراحی اعصاب در دانشگاه اوهایو، کنترل تنفس آخرین چیزی است که در بیماران مرگ مغزی از دست میرود.
در آمریکا و بسیاری دیگر از کشورها اگر فعالیتهای مغزی فردی به صورت دائمی از بین برود، و یا تمامی عملیات تنفسی و چرخش مایعات در بدنش مختل شود رسما مرده اعلام میشود.
با اینهمه سیستم الکتریکی درونی قلب میتواند برای مدتی کوتاه پس از مرگ مغزی طپش قلب را حفظ کند، در حقیقت قلب انسان میتواند در خارج از بدن نیز به طپیدن خود ادامه دهد اما بدون دستگاه تنفس مصنوعی که جریان اکسیژن و خون را حفظ میکند، این طپش به سرعت و در کمتر از یک ساعت متوقف خواهد شد. اما با استفاده از یک دستگاه تنفس مصنوعی برخی از فرایندهای بیولوژیکی از قبیل عملکرد کلیه و معده میتواند برای یک هفته ادامه پیدا کند. به گفته پزشکان این فعالیتها به معنی زنده بودن فرد نیستند، اگر مغز کسی مرده باشد، آن فرد مردهاست اما با کمک تکنولوژی میتوان بدن را وادار به انجام کارهایی کرد که در زمان زنده بودن مغز انجام میدادهاست.
بدون وجود مغز، بدن هورمونهای حیاتی برای حفظ فرایندهای بیولوژیکی از قبیل هورمونهای مورد نیاز برای فعالیت معده، کلیه و سیستم ایمنی بدن، را بیش از یک هفته ترشح نخواهد کرد. برای مثال هورمونهای تیروئید برای تنظیم متابولیسم بدن از اهمیت بالایی برخوردارند و هورمون وازوپرسین برای حفظ آب در کلیه بسیار حیاتی است. فشار خون معمولی که در بدن نقش کلیدی به عهده دارد نیز معمولا بدون حضور دستگاه تنظیم کننده فشار خون در فرد مبتلا به مرگ مغزی ثابت نخواهد ماند. قربانی مرگ مغزی همچنین قادر به حفظ کنترل دمای بدن خود نیست از این رو بدن باید با استفاده از پتو گرم، اتاق گرم و گاه سرمهای گرم در حرارت مناسب نگهداری داشتهشود.
بدن فرد مبتلا به مرگ مغزی معمولا برای طولانیمدت نگهداری نمیشود اما گاه پزشکان در صورتی که بخواهند از اعضای بدن فرد برای پیوند استفاده کنند و یا خانواده فرد برای خداحافظی به زمان بیشتری نیاز داشتهباشند، از دستگاههای پشتیبان حیات برای چندین روز استفاده میکنند. درصورتی که وضعیت فرد با تمامی ویژگیهای مرگ مغزی همخوانی داشته باشد، دیگر برای پزشک قطعی خواهد شد که مغز فرد مردهاست و محافظت از بدن آغاز میشود.
درباره اینکه بدن قربانی تا چه زمانی پس از مرگ مغزی زنده باقی میماند تحقیقات چندانی انجام نگرفتهاست. بحث مرگ مغزی از اوایل دهه 1950 در فرانسه آغاز شد، زمانی که 6 بیمار برای دو تا 26 روز بدون وجود جریان خود در مغز زنده نگه داشتهشدند.
امروزه با استفاده از دستگاههای پیشرفته بدن قربانی را میتوان برای مدتی طولانی و شاید برای همیشه زنده نگه داشت، اما گذشت زمان نگهداری از آن را دشوارتر ساخته و نسوج بدن در معرض خطر شدید عفونت قرار میگیرند.