دانستیهای کوتاه گوش حلق بینی

مطالب کوتاه در مورد گوش حلق بینی رو در این قسمت قرار میدممهمان نميتواند عکس هاروببيند براي ثبت نام اينجا کليک کنيد
اسپم ممنوعمهمان نميتواند عکس هاروببيند براي ثبت نام اينجا کليک کنيد
با تشکر مهمان نميتواند عکس هاروببيند براي ثبت نام اينجا کليک کنيد

۱۰ عاملی که “شنوایی” را کاهش می‌دهد
کاهش شدید شنوایی به وضعیتی اطلاق می‌شود که صداهای بالا‌تر از ۷۰ دسی بل قابل شنوایی و تفکیک نباشند.

به گزارش نامه نیوز به نقل از خبرپو، دکتر محمدرضا عمرانی متخصص گوش و حلق و بینی گفت: کاهش شدید شنوایی زمانی اتفاق می‌افتد که صداهای بالا‌تر از ۷۰ دسی بل قابل شنوایی و تفکیک نباشند.

وی افزود: ۱۰ عامل در کاهش شنوایی دخیل هستند که شامل: بیماری‌های ارثی و اختلالات ژنتیکی که با ازدواج فامیلی ایجاد می‌شود.

اختلال شدید ساختار شنوایی که یک اختلال رشدی است که حلزون شنوایی در رحم مادر ایجاد نمی‌شود.

پارگی شدید پردهٔ گوش داخلی که همراه با آسیب صوتی مثل موج انفجار و صداهای بسیار بلند است.

بیماری تورم مایع داخل گوش داخلی که سر‌دسته این بیماری‌ها بسیار مفید است.

تصادفات که منجر به شکستگی‌های استخوان گوش می‌شود. بیماری اوریون که در هر ۵ هزار نفر یک نفر کری کامل یک گوش را به همراه دارد.

بیماری خود ایمنی گوش داخلی که هر دو گوش را در گیر می‌کند.

کم شنوایی ناگهانی حس عصبی گوش که دلایل آن ناشناخته است.

پیرگوشی که در یک سوم، افراد جامعه رخ می‌دهد و زمینهٔ ژنتیکی دارد.

اگر بینی بزرگ دارید، بخوانید

به اعتقاد اغلب افراد بینی کوچک یکی از مهم ترین شاخص های زیبایی چهره به شمار می رود. به همین دلیل است که جراحی زیبایی بینی در میان جوانان بسیار پرطرفدار است.

اما مطالعات محققان آمریکایی نشان می دهد که بینی بزرگ موجب محافظت در برابر بیماری های مختلف از جمله سرماخوردگی می شود. در این بررسی مشخص شد که هر چه بینی و لب ها بزرگ تر باشند، ذرات معلق، گرد و غبار و باکتری های کمتری وارد بدن می شوند.

برای انجام این تحقیق، پژوهشگران دو بینی مصنوعی ساختند که یکی از آن ها 2.3 برابر از دیگری بزرگ تر بود. این دو بینی روی دو صورت مصنوعی قرار گرفت و دو لب مصنوعی با شکل ها و اندازه های متفاوت نیز بر روی این صورت ها آزمایش شد. نتایج نشان داد در بینی های بزرگ تر به مراتب ذرات معلق کمتری وارد مسیر تنفسی می شوند. این نتیجه در مورد لب های بزرگ تر نیز صادق بود.

سرپرست این گروه تحقیقاتی معتقد است: بینی بزرگ تر خطر ورود عفونت به بدن را کاهش داده و همچنین میزان آلودگی هوای وارد شده به بدن را نیز کمتر می کند.

عطسه‌های پشت‌سرهم مهم‌اند یا نه

عطسه‌های پشت‌سرهم مهم‌اند یا نه؟

عطسه کردن شیوه‌ای است که بدن برای خارج کردن یک محرک از راه بینی به کار می گیرد.

هنگامی که چیزی باعث تحریک پوشش درونی بینی شما شود، پیامی به بخشی از مغز که مرکز عطسه نام

دارد، فرستاده می‌شود. این مرکز، پیامی را به همه عضلاتی می‌فرستد که عمل هماهنگ آنها با یکدیگر باعث

عطسه کردن می‌شود.

این عضلات شامل عضلات شکمی، عضلات قفسه سینه، دیافراگم، عضلات کنترل‌کننده طناب‌های صوتی، عضلات

پشت گلو و عضلات پلک می‌شود.هنگامی که عطسه می‌کنید، غیر ممکن است بتوانید چشم های‌تان را باز نگه

دارید.مرکز عطسه در مغز باعث می‌شود که همه این عضلات با چنان رویه درستی عمل کنند تا ذره تحریک‌کننده

باسرعتی تا 100 کیلومتر در ساعت، از بینی شما خارج شود.

عطسه های پشت سر هم گاهی نشانه بیماری اند و گاهی نه

دکتر فراتی، رئیس انجمن راینولوژی کشور در این باره می گوید:

«تحریک مجاری تنفسی در هوای زمستان موجب بروز عطسه های متوالی می شود که نشانه بیماری نیست.

هوای سرد موجب انقباض ناگهانی کیسه های هوایی و بروز عطسه می شود که اگر این عطسه با سرفه های

خلطی یا درد گلو همراه نباشد دلیل بر بیماری نیست.

عطسه های زیاد، علامت سرماخوردگی یا حتی آلرژی نیستند و بسیاری از افراد پس از بیداری از خواب با شروع

تنفس دهانی عطسه می کنند که نشان‌دهنده واکنش آنها به محیط اطراف است.عطسه های پیاپی که همراه با

درد گلو، سرفه یا آب ریزش بینی نباشند طبیعی هستند و به هیچ عنوان نیازمند مصرف دارو نیستند.

ولی خانم پوردهقان ، کارشناس ارشد آموزش پرستاری معتقد است:

«عطسه‌های متوالی یکی از علایم تب یونجه است. تب یونجه یا رینیت آلرژیک، شایع‌ترین فرم آلرژی (حساسیت)

دستگاه تنفسی است که با وجود گذرا بودن می‌تواند برای مبتلایان بسیار آزار دهنده باشد.بی‌توجهی به این

عارضه و عدم درمان آن ممکن است باعث مشکلات زیادی از قبیل آسم آلرژیک، انسداد مزمن بینی، التهاب گوش

میانی و از دست دادن شنوایی و بویایی شود.

عطسه مهم‌ترین نشانه رینیت آلرژیک است و حملات عطسه در این بیماری به صورت 10 تا 20 عطسه متوالی و

بی وقفه است.

از علایم دیگر این عارضه، التهاب بینی و قرمزی چشم و سوزش آن و اشک ریزش است و در کل علایم آن شبیه

سرماخوردگی است.اگر انسداد بینی شدید و طولانی مدت باشد، ممکن است باعث سردرد و گوش درد شده و

رنگ دندان‌ها تغییر کرده و زرد یا قهوه‌ای شوند.

همچنین به علت التهاب بینی، بیمار به هنگام غذاخوردن دچار احساس خفگی شده و غذاخوردن برایش دشوار

است.»
نگاه کردن به نور خورشید باعث عطسه می شود

بررسی ها نشان داده است بیش از 30 درصد افراد با نگاه کردن به خورشید عطسه می کنند و این به دلیل

تحریک بخشی از مغز با قرار گرفتن در مقابل نور خورشید می باشد.

بسیاری از افراد تصور می کنند گرمای خورشید که به بینی می رسد، موجب بروز عطسه می شود .اما واقعیت

این است که اگر هنگام نگاه کردن به خورشید چشم ها بسته باشد، با وجود این که گرمای خورشید دریافت می

شود، عطسه ایجاد نمی شود، بنابراین گرما باعث عطسه نمی شود.

مطالعات نشان داده است وقتی نور خورشید به چشم می تابد، بخشی از عصب های مغزی را تحریک می کند و

واکنش آنها به این تحریک، عطسه است.اما اینکه چرا نور چراغ منجر به عطسه نمی شود نیز مسئله ای است که

محققان علت آن را در ناکافی بودن نور مصنوعی چراغ ها می دانند.

محققان معتقدند هنگام نگاه کردن به اشعه خورشید، دسته ای از نورهای قوی وارد مردمک چشم و شبکیه می

شوند و رشته های عصبی را فعال می کنند و به منظور فعال کردن آنها، نور چراغ به اندازه کافی قوی نمی باشد.

اما جالب اینجاست، در حدود 35 درصد از افراد از چنین حساسیتی نسبت به نور خورشید برخوردارند، ولی بقیه

حتی با نگاه کردن مستقیم به نور خورشید نیز رشته های عصبی شان تحریک نمی شود تا عطسه کنند.

مبتلایان به آلرژی به کدام شهرها نباید سفر کنند؟

یک فوق تخصص آسم و آلرژی با بیان اینکه شایع ترین عامل بروز آلرژی بهاره در فصل بهار گرده های درختان است، توصیه کرد مبتلایان از رفتن به مناطقی که پولن های بیشتری دارد خودداری کنند.

دکتر علیرضا مهدویانی در گفت و گو با خبرنگار سلامت نیوز، گفت:« همه ساله با شروع فصل بهار با تعداد زیادی از بیماران مواجه می شویم که از علایم آب ریزش بینی، عطسه، خارش بینی، سرفه و خس خس سینه شکایت دارند که مبتلا به آلرژی بینی یا آلرژی بهاره و بعضا مبتلا به آسم هستند».



وی ادامه داد:« از آنجایی که شایع ترین علت آلرژی بهاره، گرده های گیاهان (پولن) هستند و این پولن ها براساس فصل در هر منطقه ای متفاوت است بنابراین گرده های گیاهان متعددی می توانند باعث بروز علایم آلرژی بهاره شوند».



این فوق تخصص آلرژی، آسم و ایمونولوژی افزود:«شایع ترین عامل بروز آلرژی بهاره در فصل بهار گرده های درختان است. در تابستان علف های چمن(Grasses) و در فصل پاییز علف های هرز عامل بروز و تشدید آلرژی فصلی است».





وی با بیان اینکه شایع ترین آلرژن در فصل بهار در کشور ما که منطقه معتدلی است گرده های درختان هستند، گفت:« به عنوان مثال در تهران این گرده درختان بیشتر متعلق به درخت چنار است. در شهرهای مختلف نوع درخت غالب هر منطقه ممکن است عامل آلرژن باشد. البته اینکه در شهرهای دیگر چه عاملی می تواند موجب بروز آلرژی بهاره شود اطلاعات مستندی نداریم».



دکتر مهدویانی افزود:« به طور کلی توصیه می شود مبتلایان به آسم و آلرژی بهاره از رفتن به مکان هایی که گرده های گیاهان است اجتناب کنند اما نمی توان گفت به صورت اختصاصی به کدام شهر نروند و یا کدام شهر آلرژن های کمتر دارد».



وی اولین اقدام درمانی در این دسته از مبتلایان پیشگیری دانست و گفت:« بیماران باید از تماس با عوامل آلرژی زا(گرده گیاهان) پیشگیری کنند برای این کار باید فعالیت های روزانه تا جایی که ممکن است به اواسط روز موکول کنند چرا که حداکثر بار گرده ها معمولا در ابتدا و انتهای روز است اما در اواسط روز به دلیل گرم شدن تدریجی، این گرده ها از زمین فاصله می گیرند لذا توصیه می کنیم فعالیت بیماران در فضای باز در اواسط روز باشد».



این فوق تخصص آسم و آلرژی افزود:« استحمام در پایان روز باعث کاهش بار آلرژن ها بر روی مخاط های بینی و دستگاه تنفسی می شود. همچنین توصیه می شود افراد مبتلا در روزهای بادی که آلرژن های بیشتری وجود دارد به خارج از منزل نروند یا در محیط های باز قرار نگیرند».

مراقبت های پس از عمل تراکئوستومی

به گذاشتن یک لوله در تراشه از طریق یک برش جراحی روی تراشه را تراکئوستومی می گویند. هر لوله تراکئوستومی دارای یک زائده بادکنک مانند است که بر روی لوله تراکئوستومی قرار دارد و همراه لوله وارد نای بیمار می شود. در این مطلب مراقبت های پس از عمل تراکئوستومی را برای شما توضیح می دهیم.

۱٫ تغییر پوزیشن ( وضعیت) به طور مکرر

۲ . استفاده از دستگاه بخور و فراهم کردن رطوبت

۳ . ساکشن ترشحات

۴ . انجام سرفه و تنفسعمیق

۵ . تعویضپانسمان روزانه

گذاشته می شود و تغذیه از آن راه (NG Tube) 6 . در حالت صاف و نشسته قرار گیرید تا غذا و مایعات راحت تر بلعیده شود در صورتی که قادر به خوردن نباشید، توسط پزشک لوله معده صورت می گیرد.

۷ . از فعالیتهایی که منجر به خستگی زیاد و تنگی نفسمیگردد، پرهیز نمائید.

۸ . از استعمال دخانیاتپرهیز نمائید.

۹ . در هنگام دوشگرفتن با استفاده از پوششپلاستیکی، از ورود آب جلوگیری کنید.

۱۰ . مراقبت و تمیز کردن لوله در روز اول بهتراست هر یکساعت انجام شود در روزهای بعد هر سه ساعت برای تمیز کردن لوله کافی است . لوله را به آرامی بیرون بیاورید، آن را در زیر فشار

آب سرد گرفته، بدین وسیله ترشحات از آن جدامی شود. زمان برداشتن لوله داخلی تا گذاشتن مجدد نباید بیشاز ۵ تا ۱۰ دقیقه طول بکشد.

۱۱ . محل ورود هوا باید به وسیله گاز مرطوبپوشانده شود که از ورود گرد و غبار به داخل ریه جلوگیری بعمل آید.

مراقبت های پس از گذاشتن لوله تهویه در گوش و برداشتن لوزه سوم

در این مطلب به بررسی مراقبت های پس از گذاشتن لوله تهویه در گوش و برداشتن لوزه سوم می پردازیم.

۱ رژیم غذایی شما محدودیتی ندارد.

۲ روز برطرف خواهد شد. – -۲ در صورتی که در حلق احساسدرد دارید، در طی ۳

-۳ ممکن استمختصر ترشحات خونابه ای تا چند روز پساز عمل از بینی خارج شود که طبیعیاست .

-۴ از ورود آببه داخل گوشها پرهیز نمائید برای اینکار از پنبه آغشته به روغن وازلین یا پماد تتراسیکلین جلدی یا از گوشی های مخصوصاستفاده نمائید.

۶ ماه پساز عمل خودبخود از پرده گوشخارج می شود و به داخل مجرا می افتد ، در صورتی که بیشاز یکسال بماند احتیاج به خارج کردن دارد. – -۵ لوله تهویه حداکثر ۱۲

-۶ سوراخی که در پرده گوشبرای گذاشتن لوله تهویه ایجاد شده در اکثر موارد توسط خود بدن ترمیم خواهد شد. لذا در این مورد نگرانی نداشته باشید.

-۷ در صورتمشاهده ترشح چرکی از مجرای گوشفورا با اورژانسو پزشک کشیک گوش و حلق و بینی تماسبگیرید.

-۸ داروهای تجویز شده را به دقتمورد استفاده قرار دهید.

-۹ تا دو روز پساز عمل ممکن استدرجه حرارتبدن کمی بالا برود که ناشی از کم بودن مصرفمایعات و غذا است. در صورتادامه تبدر روز سوم تماسبگیرید.

-۱۰ یکهفته پساز ترخیصجهت ویزیتبه درمانگاه گوش، حلق و بینی مراجعه نمائید

همه چیز در مورد اتواسکلروز

اتواسکلروز رشد غیرطبیعی‌ و تدریجی‌ استخوان‌ اسفنجی‌ در گوش‌ میانی‌ است. این‌ رشد مانع‌ عملکرد طبیعی‌ یکی‌ از استخوان‌های‌ کوچک‌ گوش‌ میانی‌ که‌ مسؤول‌ انتقال‌ صداست‌ شده‌ و از این‌ طریق‌ سبب‌ کاهش‌ شنوایی‌ می‌شود. تشخیص‌ بیماری‌ براساس‌ آزمون‌های‌ شنوایی‌ نظیر اودیوگرام‌ و آزمون‌ رینه‌ (بررسی‌ هدایت‌ استخوانی‌ صدا) داده‌ می‌شود.





اتواسکلروز چیست؟





واژه اتواسکلروز از معنی یونانی کلمات سخت (اسکلرو) و گوش (اتو) گرفته شده است. این حالت در اثر رشد غیرطبیعی استخوان اضافی در استخوانچه های گوش میانی ایجاد می شود که منجر به عدم حرکت (فیکس شدن) استخوان رکابی می شود. استخوان رکابی باید آزادانه حرکت کند تا گوش به درستی کار کند و خوب بشنویم.





شنوائی یک پروسه پیچیده است. در یک گوش طبیعی، ارتعاشات صوتی از گوش خارجی وارد مجرای گوش شده و در آنجا به پرده صماخ برخورد می کنند. این ارتعاشات باعث حرکت پرده گوش می شوند که به نوبه خود به سه استخوانچه کوچک گوش میانی شامل چکشی، سندانی و رکابی منقل می شود.





هنگامیکه استخوانچه رکابی حرکت کند، سبب حرکت مایع گوش داخلی می شود که به نوبه خو ، روند تحریک عصب شنوائی را آغاز می کند. عصب شنوائی انرژی صوتی را به مغز منتقل کرده و سبب شنیدن صوت می شود. وقتیکه هر قسمت از این روند مختل شود، شنوائی با اشکال مواجه می شود.





چه کسی دچار اتواسکلروز می شود و چرا؟





تخمین زده می شود که ۱۰ % جمعیت بالغ سفید پوست دچار اتواسکلروز می شوند. این حالت در افراد ژاپنی و امریکای جنوبی کمتر و در آمریکایی های آفریقایی نادر است. در کل زنان میانسال سفید پوست بیشتر در معرض خطر هستند. کاهش شنوائی اتواسکلروز پیشرونده است و می تواند از سنین ۱۵ تا ۴۵ سالگی شروع شود. اما معمولاً در اوایل دهه ۲۰ شروع می شود. بیماری هم زنان و هم مردان را می تواند درگیر کند اما به خصوص در زنان حامله که به دلیل نا معلوم کاهش سریعی در شنوائی را تجربه می کنند، مشکل سازتر است.





تقریباً ۶۰ % موارد اتواسکلروز منشاء ژنتیکی دارند. به طور متوسط ، شخصی که یکی از والدینش اتواسکلروز دارد، ۲۵ % شانس گرفتن این بیماری را دارد. اگر هر دو والدین اتواسکلروز داشته باشند، خطر بیماری به ۵۰ % افزایش می یابد.





علائم اتواسکلروز





کاهش شنوائی تدریجی شایعترین علامت اتواسکلروز است. معمولاً در ابتدا افراد مبتلا به اتواسکلروز متوجه می شوند که نمی توانند اصوات با فرکانس پایین (بم ) یا نجوا را بشنوند. علائم دیگر بیماری شامل گیجی، مشکلات تعادل و وزوز (احساس سوت زدن گوش، غرش در گوش، وزوز یا صدای فیش) در گوش یا سر می باشند.





چگونه اتواسکلروز تشخیص داده می شود؟





از آنجا که بسیاری از علائم معمول اتواسکلروز می تواند توسط حالات دیگر بالینی ایجاد شود، ضروری است که بیمار توسط متخصص گوش و حلق و بینی معاینه شود تا سایر علل احتمالی علائم را رد کند. پس از معاینه گوش، متخصص گوش و حلق و بینی درخواست شنوائی سنجی می کند. بر پایه نتایج این تست ومعاینات بالینی، متخصص گوش و حلق و بینی، روش های درمانی مناسب را پیشنهاد می کند.





درمان اتواسکلروز





اگر کاهش شنوائی خفیف است، متخصص گوش و حلق و بینی توصیه به ادامه پیگیری و استفاده از سمعک جهت تقویت صدای رسیده به گوش می کند. فلوراید سدیم پیشرفت بیماری را آهسته می کند و ممکن است تجویز شود. در اغلب موارد اتواسکلروز، جراحی (به نام استاپدکتومی یا استاپدوتومی)، موثرترین روش برگرداندن یا بهبود شنوائی است.





استاپدکتومی چیست؟





استاپدکتومی یک روش جراحی است که تحت بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی و از طریق مجرای گوش با استفاده از یک میکروسکوپ جراحی انجام می شود (شکاف و برش خارجی معمولاً ندارد). این عمل شامل خارج کردن استخوانچه غیر متحرک رکابی و جایگزین کردن آن با یک وسیله (پروتز) است. پروتز به استخوانچه های گوش میانی اجازه می دهد که دوباره حرکت را آغاز کنند و باعث تحریک مایع گوش میانی و بهبود یا برگشت شنوائی می شود.





عمل استاپدکتومی از سال ۱۹۵۶ انجام شده است و حدود نود درصد موفقیت دارد. در موارد نادر (حدود ۱ % جراحی ها)، جراحی ممکن است شنوائی را بدتر کند. ۸ بیمار از هر ۱۰ بیمار اتواسکلروزدو طرفه دارند و هر دو گوششان بیمار است. برای این بیماران گوش ها به صورت جداگانه جراحی می شوند و معمولاً گوش با شنوائی کمتر، ابتدا عمل می شود.





بعداز استاپدکتومی چه انتظاری باید داشته باشم؟





اغلب بیماران عصر روز عمل به خانه بر می گردند و به آنها گفته می شود که آرام روی گوش عمل نشده دراز بکشند. آنتی بیوتیک های خوراکی، ممکن است توسط متخصص گوش و حلق و بینی تجویز شود. بعضی بیماران در اولین روزهای بعداز عمل سرگیجه را تجربه می کنند. حس چشایی نیز ممکن است برای چند هفته تا چند ماه بعداز جراحی تغییر کند، اما معمولاً به حالت طبیعی بر می گردد.





به دنبال عمل جراحی، از بیماران خواسته می شود که از باد کردن بینی، شنا کردن یا سایر فعالیتهایی که ممکن است سبب ورود آب به گوش عمل شده شوند، خودداری کنند. فعالیتهایی مثل مسافرت هوایی معمولاً دو هفته پس از جراحی می تواند شروع شوند.





در صورتیکه هریک از موارد زیر اتفاق افتاد، متخصص گوش و حلق وبینی خود را فوراً مطلع کنید:





● کاهش شنوائی ناگهانی





● درد شدید





● سرگیجه طولانی یا شدید





● هرگونه علامت جدید مربوط به گوش عمل شده





از آنجا که در این جراحی، در گوش پانسمان گذاشته می شود، بهبود شنوائی تا خارج کردن آنها (یک تا دوهفته بعداز عمل) مشخص نخواهد شد. پرده گوش سریع ترمیم می شود و معمولاً در عرض دو هفته به حداکثر سطح بهبود می رسد.

چرا نباید با دهان نفس بکشیم؟

متخصصان معتقدند که به طور طبیعی، تنفس از راه بینی سالم ‌تر از تنفس دهانی است.

همه افراد حداقل یک بار هم که شده تنفس از طریق دهان را تجربه کرده اند. برخی نیز همیشه و به صورت عادت از طریق دهان تنفس می کنند. تنفس دهانی اختلالی است که در صورت نادیده گرفته شدن می تواند عوارضی را به همراه داشته باشد. این عوارض شامل اختلال در خواب شبانه و حتی تغییراتی در فرم صورت به ویژه در کودکان هستند.

متخصصان معتقدند که به طور طبیعی، تنفس از راه بینی سالم ‌تر از تنفس دهانی است. در مخاط بینی، هوا تصفیه شده و دمای آن نیز تنظیم می شود. تنفس دهانی در هنگام ورزش و فعالیت بدنی، به تنفس از طریق بینی کمک می کند، اما این حالت در شرایط عادی بدن و فعالیت های معمولی روزمره توصیه نمی شود.

یکی از مشکلات شایع که منجر به تنفس از طریق دهان می شود، گرفتگی مسیر بینی است که در اثر بیماری ‌های مختلفی از جمله پولیپ بینی، احتقان مزمن بینی، التهاب لوزه ها، سینوزیت و انحراف بینی ایجاد می شود. در برخی افراد تنفس دهانی به دلیل مشکلات آناتومیک و یا بیماری خاصی در بینی نیست، بلکه دلیل اصلی آن عادت می باشد. در این شرایط با توجه و تمرین می توان مسیر تنفس را به بینی تغییر داد.
عوارض تنفس دهانی

خشکی دهان و لب ها، تغییر شرایط میکروبی دهان، افزایش خطر پوسیدگی دندان ‌ها، التهاب لثه، ایجاد بوی بد در دهان و تاثیرات منفی بر روی شکل فک، زبان و صورت از عوارض مهم تنفس دهانی است.
اصلاح تنفس دهانی

اگر از طریق دهان نفس می کشید، در مرحله اول باید به متخصص فک و صورت یا گوش و حلق و بینی مراجعه کنید تا علت این اختلال مشخص شود. در صورت وجود مشکلات آناتومیک و یا بیماری خاصی در مسیر تنفس بینی، درمان لازم انجام شده و نحوه تنفس اصلاح می گردد. اگر تنفس دهانی، صرفا از روی عادت باشد پزشک به شما آموزش می دهد که با انجام تمرین به طور طبیعی و از طریق بینی تنفس کنید.

درباره بیماری نورینوم آکوستیک چه اطلاعاتی دارید؟

نوروم آکوستیک یک تومور خوش خیم است که در عصب که گوش به مغز متصل است. تومور معمولا به آهستگی رشد می کند. در ابتدا، ممکن است علائم یا نشانه های خفیف داشته باشد. آنها می توانند شامل:از دست دادن شنوایی در یکطرف,زنگ گوش, سرگیجه شود.تومور نیز می تواند در نهایت باعث بی حسی و یا فلج صورت شود. اگر رشد کند و به اندازه کافی بزرگ شود، می تواند به مغز فشار آورد و زندگی را تهدید کند





به این تومور وستیبولار شوانوما هم گفته می شود چون منشاء اولیه تومور از عصب وستبرلار است.





این تومور شایع ترین تومور ناحیه CPA ( زاویه مخچه برین استم ) است.





اهمیت این تومور به خاطر موقعیت تومور است که زیرا عصب شنوایی و عصب صورت ( زوج ۷ و ۸ ) در این تومور گرفتار است.





منشاء تومور عصب ستیبولاردر از کانال گوش داخلی است و بتدریج رشد کرده و در ناحیه زاویه مخچه و ساقه مغز رشد می کند و در مواردی که بسیار بزرگ باشد با چسبندگی به ساقه مغزی می تواند عوارض حرکتی و حتی هیدروسفالی ( افزایش مایع مغزی نخاعی ) ایجاد کند.





بسته به اندازه تومور آنرا به چهار گرید ۱ و ۲ و ۳ و ۴ تقسیم می کنند.





مهمترین مسئله در درمان این تومور حفظ عصب صورت ( زوج ۷ ) می باشد زیرا چسبندگی شدید این عصب به تومور باعث می شود در ضمن جراحی این عصب دچار اختلال شود و بنابراین صورت بیمار بعد از جراحی فلج شده و انحراف صورت ایجاد شود.





به منظور حفظ این عصب تکنیک های خاصی لازم است استفاده شود و همچنین دستگاهی به منظور کنترول عصب وجود دارد(دستگاه نورومانیتورینگ ) که به جراح کمک می کند که عصب را حفظ کند. لذا درمان جراحی این تومور نیاز به تجربه خاص و امکانات ویژه ای دارد که بتوان تومور را کامل خارج کرد و عصب را حفظ نمود.





درمان





درمان این تومور عمل جراحی است و با عمل جراحی باید این تومور کامل خارج شود زیرا اگر مقداری از تومور باقی بماند سبب عود تومور می شود و عمل مجدد در این ناحیه بسیار دشوار و احتمال عوارض برای بیمار بسیار زیاد خواهد بود.





رادیوتراپی و گامانایف در درمان این تومور جایی ندارد مگر در موارد خاصی که بعداً ذکر خواهد شد. لذا اگر این تومور کامل خارج شود نیاز به هیچ درمان دیگری ندارد و این تفکر که مقداری از تومور خارج شود و بقیه آن گامانایف شود تفکر صحیح نمی باشد.





تنها در مواردی که سن بیمار بالا باشد و از نظر مسائی قلبی و ریوی اجازه عمل جراحی به بیمار داده نشود و تومور در اندازه کوچک باشد ( گرید ۱ و ۲ ) درمان گامانایف توصیه می شود زیرا گامانایف و رادیوتراپی نیز خود دارای عوارض زیادی خواهد بود.

توصیه هایی قبل عمل گوش

عمل گوش از دسته عمل های جراحی است که مدت زمان کوتاهی دارد ، اما این عمل نیز خطرات خاص خود را دارد و فردی که قصد عمل دارد باید نسبت به مسائلی پیرامون عمل خود شناخت پیدا کند. در این مطلب به بررسی توصیه ها و نکاتی که فرد قبل از عمل گوش باید بداند ، می پردازیم. با ما همراه باشید.

۱٫ در صورتیکه پرده گوش پاره یا سوراخ باشد، احتمال بروز عفونت در آن زیاد است. به دنبال استحمام ممکن است آب از سوراخ پرده گوش عبور کرده و سبب عفونت فعال گوش گردد. این عفونت با خروج مداوم ترشحات چرکی که اغلب بد بو نیز هست، مشخص می گردد. عفونت های گوش بخصوص اگر طول کشیده یا مکرر باشند سبب کاهش پیشرونده شنوایی می شوند که گاهی غیرقابل درمان و بهبودی است. علاوه بر کاهش شنوایی، سرگیجه، وزوز گوش، فلج صورت، مننژیت و آبسه های مغزی از دیگر عوارض و خطرات عفونتهای گوش می باشد.

۲٫ هدف اصلی از جراحی گوش از بین بردن عفونت و ترمیم سوراخ پرده گوش می باشد. با این کار گوش شما از آسیب بیشتر محافظت شده و جلوی ایجاد عوارض (فلج صورت، مننژیت و آبسه های مغزی) گرفته می شود و شنوایی باقی مانده معمولاً حفظ می شود.

۳٫ هدف دوم بهبود شنوایی شما است. گاهی بهبود شنوایی به دنبال عمل ایجاد می شود. بعضی مواقع شنوایی به دنبال عمل تغییر نمی کند و در موارد معدودی شنوایی به دنبال عمل بدتر خواهد شد. این بیماران افرادی هستند که مدتها عفونت گوش داشته اند و استخوانچه های گوششان در اثر عفونت طول کشیده خوردگی پیدا کرده یا از بین رفته است.

۴٫ گاهی می توان شنوایی گوش را در عمل نخست بهتر نمود و بعضی موارد عمل جراحی به منظور بهبود شنوایی در مرحله ی دیگری (که معمولاً چهار ماه بعد از عمل نخست صورت می گیرد) انجام می شود. معمولاً نیاز به عمل جراحی مجدد بعد از عمل اول مشخص می گردد. بنابراین به یاد داشته باشید که برای بهبود شنوایی ممکن است نیاز به عمل دیگری داشته باشید.

۵٫ عمل جراحی جهت از بین بردن عفونت، پیوند پرده یا بهبود شنوایی همیشه موفق نیست. بر حسب شرایط ممکن است بهبودی کامل، نسبی یا موقت باشد. گاهی برای رسیدن به نتیجه مطلوب عمل جراحی مجدد ضرورت می یابد.

۶. در موارد خاصی برای اطمینان از عدم عود بیماری، جراحی مجدد شش تا هجده ماه بعد ضرورت دارد. در صورت اظهار پزشک به ضرورت انجام این عمل و امتناع بیمار از عمل مجدد عواقب آن به عهده بیمار خواهد بود.

۷٫ در مواردی ممکن است جراح صلاح بداند که برای حفظ باقی مانده شنوایی یا جلوگیری از عود بیماری بخشی از مجرای استخوانی گوش را بردارد. در این صورت ممکن است گوش شما مراقبتهای خاص و دائمی نیاز داشته باشد. در این صورت در فواصل تعیین شده باید به جراح خود مراجعه کنید.

۸٫ گاهی عامل بیماری سبب آسیب جدار استخوانی عصب صورت می شود. در این موارد خاص به رغم مهارت جراح و مراقبتهای لازم، ندرتاً امکان دارد که آسیب گذرا و گاهی دائم به عصب صورت وارد آید.

۹٫ نتیجه عمل جراحی گوش به مراقبت صحیح و دقیق شما قبل و بعد از عمل بستگی دارد. برای رسیدن به نتیجه مطلوب حتماً به دستورات پزشک عمل کنید. عدم رعایت دستورات پزشک می تواند سبب از بین رفتن پیوند پرده و عود عفونت شود.