روانشناسی کودک و نوجوان

چرا کودکان ترسيدن را دوست دارند؟!!!!!


همه ما در دوران کودکي‌مان داستان شنل قرمزي که گرگ مادربزرگ‌اش را با دندان‌هاي بزرگ مي‌خورد، کدو قلقله‌زن که شير و گرگ و پلنگ براي خوردن‌اش جلوي او را مي‌گيرند، خاله سوسکه که همسرش آقا موشه توي ديگ آش مي‌افتد و مي‌ميرد، شنگول و منگول که گرگ مدام به خانه‌شان سر مي‌زند و يکي از بره‌ها را مي‌خورد و ... را شنيده‌ايم. گاهي داستان‌هاي کودکان مملو از صحنه‌هاي ترسناکي است که حتي والدين برخي اوقات دو به شک مي‌شوند که آن را بيان کنند يا نه و اينکه آيا بيان اين صحنه‌ها سبب نمي‌شود کودکان کابوس ببينند؟!

چرا داستان‌هاي کودکان صحنه‌هاي ترسناک دارد؟

برعکس آنچه ما گمان مي‌کنيم بچه‌ها اين قسمت داستان‌ها را بيش از ساير قسمت‌ها دوست دارند. هر چه اين بخش‌ها را پررنگ‌تر کنيم بيشتر به داستان جذب مي‌شوند اما آيا مي‌دانيد چرا؟ چون شادي، غم و ترس جزو احساسات اصلي و ضروري براي بزرگ شدن کودکان است. ترسيدن کودکان از هيولاها، جادوگران، دزدان، حيوانات وحشي و ... خوب است، به شرطي که بتوانند همه آنها را شکست دهند و درنهايت داستان پيروز باشند. اگر توجه کرده باشيد در اکثر داستان‌هاي مربوط به کودکان مردن از گرسنگي، بي‌سرپرست ماندن، ماندن در تاريکي شب، ماندن در ميانه جنگل، گرفتار شدن به دست غريبه‌ها و ... وجود دارد و کودک با شنيدن آنها ترس از جدايي از آنچه دوست دارد و حيات‌اش وابسته به آنهاست، يعني جدايي از والدين را حس مي‌کند. هدف اصلي اين داستان‌ها کانال‌بندي ترس‌ها و از بين بردن تدريجي آن به کمک تخيل است. کودک با شخصيت داستان‌ها هم‌زاد‌پنداري کرده و خود را نزديک به او حس مي‌کند. در واقع صحنه‌هاي ترسناک داستان، ترس خوابيده در عمق وجود کودک را بيرون کشيده و با تبديل کردن کودک به يک قهرمان او را وادار به شکست دادن ترس‌هايش مي‌کند. به همين دليل است که تمامي بچه‌ها در هر عصري علاقه زيادي به داستان شنل قرمزي، بندانگشتي، سفيدبرفي و سيندرلا دارند.
ترس‌هاي موجود در کتاب‌هاي کودکان سبب ايجاد کابوس در کودکان نمي‌شود چون در تمامي داستان‌ها پايان خوبي وجود دارد. در ضمن در هر داستاني کودک آموزه‌هايي را مي‌يابد که باعث حل مشکلات و رهايي از موقعيت‌هاي خطرناک شده است.با پيروز شدن قهرمان داستان بر ترس‌ها، کودک اعتماد به نفس خود را پيدا مي‌کند و ياد مي‌گيرد چگونه در زندگي با ترس بايد مقابله کرد. اين تنها در مورد داستان‌ها صادق نيست.

* وقتي کودک ماسک ترسناک به صورت مي‌زند!

اگر توجه کرده باشيد کودکان علاقه زياد به انتخاب ماسک‌هاي وحشت‌آور دارند. درواقع آنها با گذاشتن اين ماسک‌ها روي صورت بدون آنکه احساس متهم بودن داشته باشند احساسات منفي، عصبانيت و خشونت خود را به والديني که مدام به آنها «نه» مي‌گويند يا برادر بزرگ‌تري که آنها را از بازي کردن بازمي‌دارد، نشان مي‌دهند.

* جذاب‌ترين بازي‌ها، بازي‌هاي ترسناک است

جالب است بدانيد به همان اندازه که بچه‌ها به شنيدن داستان‌هاي دلهره‌آور علاقه دارند بازي‌هاي هيجان‌آور که آنها را بترساند را هم دوست دارند. گرگ‌ام به هوا، قايم موشک از جمله‌ بازي‌هاي اضطراب‌آور است که در هر لحظه از آن کودک احساس ترس و نگراني کرده و مدام جيغ مي‌زند. در بازي قايم موشک کودک براي فرار از والدين خود را در جايي پنهان مي‌کند و در عين حال که مي‌داند نبودن او والدين را نگران مي‌کند خود نيز احساس تنهايي و رهاشدگي را پيدا کرده و به اين ترتيب تا حدي بر ترس از جدايي غلبه مي‌کند. در گرگ‌ام به هوا از تهديدهاي احتمالي مي‌گريزد تا خود را نجات دهد. تمام اين بازي‌ها نه تنها نشاط را در کودکان ايجاد مي‌کند بلکه حساب شده و تربيتي هستند. آنها کودکان را مي‌ترسانند چون ذات کودک ترسيدن را مي‌پسندد. خطرهاي فانتزي به او کمک مي‌کنند بر ترس غلبه کرده و اعتماد به نفس پيدا کند.

منبع: Parents
به نقل از سلامتيران

کودک تان را در برابر زورگویی مقاوم تربیت کنید

عمل به این 5 توصیه مانع از آن خواهد شد که کودک‌تان هدف زورگویی قرار گیرد و بتواند جلوی زورگویی را که از قبل شروع شده است، بگیرد

یکی از مشکلاتی که کودکان در سنین مدرسه با آن روبه‌رو هستند، مورد زورگویی قرار گرفتن به وسیله همکلاسی‌هاست. به جز اقداماتی که مسئولان مدارس برای مقابله با این مشکل انجام می‌دهند، شما هم در خانه باید نقش خودتان را درست ایفا کنید.
عمل به این 5 توصیه مانع از آن خواهد شد که کودک‌تان هدف زورگویی قرار گیرد- و بتواند جلوی زورگویی را که از قبل شروع شده است، بگیرد:

1 - با کودک‌تان در این باره صحبت کنید :
با کودک‌تان درباره زورگویی حرف بزنید و از سایر اعضای خانواده بخواهید تجربیات‌شان در این باره را در میان بگذارند. اگر کودک‌تان اذعان کرد که در مدرسه مورد زورگویی قرار داد، او را به خاطر شجاعتش در بیان این موضوع تحسین کنید و از او بدون قید و شرط حمایت کنید. با اولیای مدرسه مشورت کنید تا خط مشی‌شان را در چنین مواردی دریابید و درباره اینکه مسئولان و معلمان مدرسه چطور با چنین موقعیتی مواجه می‌شوند، پرس و جو کنید.

2 - عامل زورگویی را حذف کنید :
اگر کودک‌تان به خاطر پول ناهار یا وسائل الکترونیکی که همراه دارد، در مدرسه مورد زورگویی همکلاسی‌ها واقع می‌شود، می‌توانید با دادن ناهار برای بردن به مدرسه یا رفتن به مدرسه بدون آن وسائل این موقعیت را خنثی کنید.

3 - همراهی با دوستان برای ایمنی :
وقتی دو یا چند دوست در کنار کمدهای‌شان هستند، نسبت به حالتی که کودک تنهاست، احتمال کمتری وجود دارد بچه‌ زورگو چیزی را از او کش برود. به کودک‌تان یادآور شوید در سرویس مدرسه، در دستشویی یا هر جایی دیگری که ممکن است زورگویی رخ دهد، همراه دوستانش باشد.

4 - به کودک بیاموزید که در مقابل زورگویی آرامشش را حفظ کند :
اگر کود‌ک‌تان مورد زورگویی قرار گیرد، بهترین دفاع برایش این است که آرامش خود را حفظ کند، حرف‌های توهین‌آمیز را نادیده بگیرد، از فرد زورگو بخواهد کارش را متوقف کند، و از او دور شود. کودک زورگو از جریحه‌دار شدن احساسات دیگران لذت می‌برد. کودکی که به سادگی خودش را نمی‌بازد، به احتمال زیاد از تیررس بچه‌های زورگو به دور می‌ماند.

5 - خودتان وارد دعوا ی بچه‌ها نکنید :
گاهی صحبت کردن با والدین بچه زورگو ممکن است مفید باشد، اما به طور کلی بهتر است حل مشکل را به مسئولان و مشاوران مدرسه واگذار کنید.



دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

خواسته هاي كودك را تا يك سالگي بي قيد و شرط برآورده كنيد

ك فوق تخصص روانپزشكي كودك و نوجوان گفت: بايد خواسته هاي كودك را تا يك سالگي بي قيد و شرط برآورده كرد و به گريه شيرخوار خيلي فوري پاسخ داد.

به گزارش خبرنگار وب دا، دكتر بهروز جليلي ضمن بيان اين مطلب اظهار داشت: گريه در دوره نوزادي يعني تا 28 روزگي اهميت بيشتري دارد و بايد مادر تمام و كمال در اختيار نوزادش باشد تا بتواند گريه اش را خيلي سريع پاسخ دهد.

وي با بيان اين كه بيشتر مادرها به علت ترس از بغلي و وابسته شدن كودك سعي مي كنند كه نيازهاي كودك را كمي با تأخير برآورده كنند به مادران توصيه كرد: به محض گريه نوراد به سمت او بروند او را نوازش كنند و با آرامش علت گريه نوزاد را بررسي كنند لازم است كه مادر مطمئن شود كه مشكل كودك جدي نيست و بيماري يا خطر مهمي تهديدش نمي كند.

عضو هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران تصريح كرد: گاهي بعضي كودكان به علت هيجان شديد و ذوق زدگي گريه مي كنند و در اين حالت ممكن است ريسه بروند در اين شرايط مادر بايد به آرامي و به دور از هيجان به سمت فرزندش برود و او را در آغوش بگيرد در اين مورد مادر بايد مطمئن شود كه ريسه رفتن كودك به دليل مشكلات ناشي از بيماري نيست.

بهترین نوع تنبیه، محرومیت کودک از علایق اوست


به گزارش وب دا، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج با اشاره به شیوه‌های صحیح تنبیه در تربیت کودک یادآور شد: بهترین شیوه تنبیه، محروم کردن کودک از سرگرمی‌ها، امکانات و علایق شخصی او است که باید همواره مورد توجه قرار گیرد.

دکتر محمد ذوالعدل ادامه داد: علاوه بر این، لازم است والدین در مقابل رفتار غلط کودک رفتار جایگزین و صحیح را به او پیشنهاد داده و یا آموزش دهند که این نکته کلیدی می‌تواند در افزایش تاثیر شیوه تنبیه بسیار موثر باشد.

این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج گفت: آنچه در روش‌‌های تربیتی برخی خانواده‌ها مشاهده می‌شود، عدم تمرکز به موقع در مقابل رفتار غلط کودک و ابراز خشم ناگهانی در اثر تکرار آن است که سبب سردرگمی کودک نسبت به علل تنبیه و از بین رفتن تاثیر مثبت بر روی کودک است.

ذوالعدل تاکید کرد: به طور کلی توجه به معنای واقعی "امر به معروف و نهی از منکر" نکته‌ای است که باید در هنگام تنبیه مدنظر قرار گیرد و در آیات قرآن نیز در مقابل 114 مرتبه اشاره به رحمت خداوند، تنها یک‌ بار بر صفت جبار بودن ذات خداوند تاکید شده است.

در دعواي بچه‌ها دخالت نكنيد

پدر و مادرهايي كه بيش از يك فرزند دارند، حتماً گاهي شاهد دعوا كردن آنها هستند. البته اين مساله اغلب باعث نگراني والدين مي‌شود، چرا كه نمي‌دانند شيوه برخورد صحيح چيست؛ آيا بايد هنگام دعواي بچه‌ها، دخالت كرده و مشكل‌شان را حل كنند؟ يا اين‌كه تنها بايد از دور آنها را كنترل كنند تا مشكل خاصي برايشان پيش نيايد؟
خواهرها و برادرها به دليل حس رقابت، حسادت، تفاوت و ده‌ها موضوع ديگر با يكديگر مقابله مي‌كنند؛ اين بحث و دعواها بلافاصله پس از تولد فرزند كوچك‌تر شروع مي‌شود و تا دوران نوجواني هم ادامه دارد. نكته مهم، نحوه برخورد والدين است چون به طور حتم آنها مي‌توانند به شيوه‌هايي كمك كنند تا بچه‌ها هنگام دعوا نيز بهترين رفتار را داشته باشند. بنابراين بهتر است پدر و مادر نكات زير را در نظر داشته باشند:

هيچ وقت بچه‌ها را با هم مقايسه نكنيد؛ مثلاً نبايد به يكي از آنها بگوييد: «برادرت هميشه در مدرسه نمره‌هاي خوبي داشت، تو چرا اين كار را بلد نيستي؟»

به هر يك از بچه‌ها اجازه دهيد نقش خودش را بازي كند و از او نخواهيد شبيه فرد ديگري باشد.

ـ از موفقيت‌ها و استعدادهاي هر يك از بچه‌ها لذت ببريد و نخواهيد فرزندانتان درست مانند يكديگر باشند.

ـ به آنها بياموزيد با هم همكاري كنند نه رقابت؛ مثلاً مي‌توانيد به جاي اين‌كه از يكي بخواهيد اسباب‌بازي‌ها را زودتر از ديگري جمع كند تا برنده شود، از آنها بخواهيد در مدت مشخصي همه اسباب‌بازي‌ها را مرتب كنند تا همه برنده مسابقه شوند.

ـ حواستان را جمع كنيد تا متوجه شويد آنها بيشتر چه زماني با هم دعوا مي‌كنند؛ قبل از خواب؟ بعد از اين‌كه از خواب بيدار مي‌شوند؟ قبل از غذا و وقتي گرسنه هستند؟ يا.... با شناخت شرايط، شايد با تغيير كوچكي بتوان از بروز بحث و دعوا پيشگيري كرد.

ـ رعايت عدالت ميان بچه‌ها بسيار مهم است اما نبايد عدالت را با تساوي اشتباه كنيد. به عنوان نمونه بچه‌هاي بزرگتر و كوچك‌تر با توجه به شرايط سني، تفاوت‌هايي در رفتار دارند و بايد متوجه شوند برخورد متفاوت والدين فقط به دليل اين اختلاف سني است و نشانه بي‌عدالتي آنها نيست.

ـ فراموش نكنيد هر يك از بچه‌ها بايد زمان كافي و فضايي مخصوص به خود داشته باشد؛ آنها بايد بتوانند دقايقي به تنهايي و بدون حضور خواهر و برادرشان با دوست‌ها يا به تنهايي بازي كنند يا در مكاني بدون حضور خواهر و برادرشان باشند.

متخصصان به والدين توصيه مي‌كنند در دعواي بچه‌ها دخالت نكنند و هنگام بحث و مشاجره آنها دنبال فرد مقصر نگردند. البته دعواهاي خطرناك بايد سريع متوقف شود و حتماً به حضور و دخالت فردي بزرگ‌تر نيز نياز دارد. در چنين شرايطي بايد بچه‌ها را از هم دور كنيد و وقتي آرام‌تر شدند، درباره رفتارشان با آنها صحبت كنيد. علاوه بر اين، اگر يكي از بچه‌ها هميشه با بقيه دعوا مي‌كند و به زور و با خشونت به خواسته‌هايش مي‌رسد، حتماً بايد او را از اين كار منع كنيد.

بهترين كار اين است كه به آنها بياموزيد هنگام عصبانيت رفتار درست و مناسبي داشته باشند و بتوانند نظرات مخالف را نيز تحمل كنند.

منبع med.umich.edu

شکل گیری شخصیت عاطفی کودک
پرورش عواطف انسانی در کودک یکی از مهم ترین ارکان تربیتی است و در تکامل شخصیت و رشد وی نقش اساسی دارد. کارشناسان رویکرد های اساسی را در فرزندپروری برای پرورش احساسات طبیعی برشمرده اند که این موارد را ذکر می کنیم.
فرزند خود را به طور کامل بپذیرید؛ برای این که کودکی احساس دوست داشته شدن کند، لازم است ابتدا احساس پذیرش را به تمامی دریابد. یعنی باید احساس کند وجودش مورد پذیرش اعضای خانواده است و والدین او را می خواهند . والدین باید یاد بگیرند که فکر، احساس و تجربه های کودک خود را ارزشمند بدانند و احساس آن ها را دریابند. اما در هر صورت ممکن است گاهی اوقات این کار دشوار به نظر برسد. برای مثال بیشتر والدین به فرزندان خود می آموزند که خشم را باید در هر شرایطی مهار کرد. این تربیت ناقص باعث می شود آن ها از احساس خشم، سرخورده شوند و آن را پنهان کنند.
اگر کودک یاد بگیرد که خشم یک احساس طبیعی است که مانند هر انسانی باید آن را تجربه و مدیریت کند، می تواند خود را با احساسات انسانی درونی بشناسد و یاد بگیرد که چگونه به شیوه صحیحی می تواند ابراز خشم کند.
مهارت های ارتباطی او را افزایش دهید؛ فراموش نکنید این والدین هستند که می توانند توانایی کودک را برای ابراز خودش فراهم کنند. درباره کودکان کوچک تر صحبت کردن کافی است. اما بزرگ ترها باید بین احساس خشم، نگرانی و ترس تفکیک قائل شوند. لازم است والدین درباره احساسات با کودک صحبت کنند. به عنوان مثال اگر کودکی از این که توپش را گم کرده، ناراحت است، مادر می تواند بگوید: « می دانم که بابت گم کردن توپت ناراحتی می توانی بگویی دیگر چه احساسی داری؟» و به این ترتیب او را وادار کنند از احساسش حرف بزند.
با کودک خود در فعالیت گروهی شرکت کنید؛ بچه ها به حضور والدین در یک بازی یا فعالیت نیاز دارند زیرا همراهی با والدین به آن ها احساس ارزشمندی می دهد. این همراهی به ویژه به هنگام بروز نوعی تنش بسیار کارساز است. در درازمدت کسب هویت به کودک کمک می کند تا طعم استقلال و خوداتکایی را بچشد و در زندگی آینده بتواند تعاملات اجتماعی مثبت و سازنده ای را تجربه کند.
منبع:روزنامه خراسان

درمان ناخن جویدن در کودکان

جویدن ناخن یک اختلال و واکنش روانی است که معمولا در کودکان، در سنین 5-4 سالگی آغاز میشود.علت ناخن جویدن در این سنین اغلب ناشی از هیاجانات و اضطراب ها میباشد.ناخن جویدن همچنین میتواند روشی برای ابراز دلگیری ها و دلخوری ها، دلواپسی ها یا جلب توجه باشد.
گاهی کودکان این عمل را از والدین یاد میگیرند و گاهی هم به علت اضطراب و استرس به ناخن جویدن روی می آورند.
ناخن جویدن میتواند باعث بروز مشکلاتی از قبیل کاهش اعتماد به نفس شود به این صورت که کودکانی که ناخن میجوند اغلب نزد همسالان خود دستانشان را مخفی میکنند و این موضوع باعث خجالت آنها میشود.
در هر حال ناخن جویدن یک اختلال محسوب میشود و از بین بردن آن در دوران کودکی آسانتر میباشد زیرا این مـسـأله ممکن است تا بزرگسالی ادامه داشته باشد و بعد ها به صورت یک عادت در آید.
بهترین شیوه،پیدا کردن منبع استرس در کودک میباشد و با رفع آن مسأله، ناخن جویدن به راحتی میتواند کنار گذاشته شود.
در زیر توصیه هایی برای جلوگیری از این عمل آورده شده:
1- کوتاه کردن ناخن ها
ناخن های کوتاه شده لزوم کمتری دارند تا جویده شوند، سعی کنید هر چند روز یک بار ناخن هایش را بگیرید و سوهان بزنید تا حتی نتواند تکه های کوچک ناخن را به دندان بگیرد.
2-منحرف کردن حواس در هنگام جویدن ناخن
سعی کنید حواس کودک را هنگام این عمل پرت کنید، از او کارهایی بخواهید تا مجبور شود از انگشتهایش استفاده کند. مثل : درست کردن کاردستی، کشیدن نقاشی و ....
3- چسب زدن به روی انگشتان
شما میتوانید چسب های زخم رنگی به روی انگشتانش بزنید.
به یاد داشته باشید تهدید تنبیه پاشیدن فلفل و دارو به روی انگشتانش نه تنها تأثیری ندارد بلکه میتواند مشکلات را تشدید کند.
همینطور سعی کنید هرگز بچه ها را نترسانید. به عنوان مثال : اگر ناخت را بخوری درخت ناخن در شکمت رشد میکند4-به دنبال علت بگردید
شما بهتر است منتظر پاسخ کودکتان که چرا ناخنش را میجود نباشید و او را به خاطر انجام این عمل سرزنش نکنید. سعی کنید به دنبال علت باشید و توجه کنید که کودکتان در چه مواقعی این عمل را انجام میدهد. مثلا : موقعی که میخواهد در مورد مسأله مهمی با شما صحبت کند یا در هنگام تماشای فیلم های وحشتناک.
جست و جو کنید که چه چیزی باعث شده آرامش و امنیت او به هم بخورد. این تلاش و کاوش شما برای پیدا کردن مشکل کودکتان و حل آن میتواند بزرگترین گام برای از بین بردن اختلال جویدن ناخن باشد.

منبع: ایران ناز

با توقع زیاد از فرزندان، آینده آنها را تباه نکنید!
یک دکترای روانشناسی معتقد است: آرزوهای خارج از حد توان موجب قربانی شدن اهداف مناسب در زندگی می شود.

دکتر بدری السادات بهرامی در گفت وگو با خبرنگار بهداشت و درمان ایسنا ـ منطقه دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه برای تعیین هدف و راه و روش صحیح در زندگی داشتن علاقه، به تنهایی کافی نیست، گفت: شرط کسب موفقیت در هر رشته، داشتن استعداد خاص در آن زمینه است.
وی با اشاره به اینکه والدین باید در انتخاب هدف مناسب، چگونگی درست آرزو کردن را به فرزندان خود بیاموزند، گفت: گاه به تصور اینکه خواستن توانستن است ممکن است فرزندان را تشویق کنید در راه مورد علاقه خود تلاش کنند درحالی که باید با ارزیابی صحیح و شناسایی توانایی واقعی فرزند، به وی بیاموزید راهی را انتخاب کند که قادر به انجام آن باشد.
این مدرس دانشگاه شهید بهشتی با تاکید بر اینکه موفقیت فرزندان با انتخاب راه مناسب موجب افزایش اعتماد به نفس آنان می شود، گفت: توقع زیاد از فرزندان موجب تباهی آینده شان می شود.
دکتر بهرامی با بیان اینکه آرزوهای خارج ازحد توان موجب قربانی شدن اهداف مناسب در زندگی می شود، یادآور شد: باید ارزیابی کنید رسیدن به آرزو به چه قیمتی تمام می شود. صرف وقت جهت تحقق آرزوها ممکن است موجب تحلیل انرژی و قربانی شدن روابط خانوادگی شود.
این روانشناس با تاکید بر اینکه مراقب باشید تا دچار خیال پردازی نشوید، گفت: بهتر است از تفکرات و خیال پردازی به عنوان طرح ذهنی برای حرکت مثبت استفاده شود تا به طرح ها رنگ داده شود.
دکتر بهرامی خاطر نشان کرد: باید به فرزندان بیاموزید با واقعیت زندگی کنند و در جهت کسب مهارت هایی که بالقوه توانایی دارند تلاش کنند تا به آرامش و صلح درونی برسند.
isna

بازي هاي رايانه اي كودك را درون گرا مي كند

كودكاني كه به طور مداوم بازي هاي رايانه اي انجام مي دهند، درونگرا شده، در جامعه منزوي و در برقراري ارتباط اجتماعي با ديگران ناتوان مي شوند.

كارشناس اداره روان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي، ضمن بيان اين مطلب اظهار داشت:‌ روحيه انزواطلبي باعث مي شود كه كودك از گروه همسالان جدا شود كه اين خود سرآغازي براي بروز ناهنجاري هاي ديگر است همچنين دراين بازي ها به دليل اين كه كودك و نوجوان با ساختني ها و برنامه هاي ديگران به بازي مي پردازد، كمتر قدرت دخل و تصرف در آنها پيدا مي كند و اعتماد به نفس او در برابر ساختني ها و پيشرفت ديگران متزلزل مي شود.

معصومه افسري افزود: تصور بيشتر خانواده ها اين است كه در بازي هاي رايانه اي فرد در بازي مداخله فكري مداوم دارد. اما اين مداخله، فكري نيست بلكه اين بازي ها سلولهاي مغزي را گول مي زنند و از نظر حركتي نيز فقط چند انگشت كودك را حركت مي دهند.

وي گفت: به دليل جاذبه مسحور كننده اي كه اين بازي ها دارد، بچه ها وقت و انرژي زيادي را صرف بازي با آن مي كنند، حتي بعضي از كودكان صبح، زودتر از وقت معمول بيدار مي شوند تا قبل از مدرسه كمي بازي كنند و وقتهاي تلف شده را هم بدين صورت جبران مي كنند كه اين امر خود منجر به افت تحصيلي در آنها مي شود.

كارشناس اداره روان به والدين توصيه كرد: اگر قرار است از بازي هاي كامپيوتري استفاده كنند، بهتراست بازي هاي تصويري خلاق كه كودكان بايد به وسيله آنها، معما هايي را حل كنند، بيش از بازي هاي ديگر مورد توجه قراردهند.

افسري تصريح كرد: والدين وقت بيشتري را به كودك و نوجوان خويش اختصاص بدهند چراكه هر قدر وقت گذاري و ارتباط صحيح بين والدين و فرزندان بيشتر باشد زمينه چنين بازي هايي كمتر فراهم مي شود و بهتر است با كودكان صحبت كنند كه فقط روزهاي تعطيل مجاز به استفاده ازاين بازي ها هستند.

نوجواني که رفيق باز شده

دوره نوجواني ،سنيني است که در آن روابط دوستي با همسالان شکل گرفته و اهميت آن در زندگي فرد روز به روز بيشتر مي شود. در اين سال ها نوجوانان اغلب ساعات روز را با دوستانشان سپري مي کنند.

دوران نوجواني، مرحله رشد و گسترش روابط است. در اين دوران، نوجوانان به دنبال دوستان و معاشراني هستند که بخواهند اوقات خود را با او بگذرانند، رازهاي خود را با او در ميان گذارند، بگويند و بشنوند و با دوستي ها براي خود شور و نشاطي آني فراهم سازند.
برخي از نوجوانان روش بيان استقلالشان عضويت در گروههايي است که خانواده با آنها مخالف است و برخي ديگر هم بدون هيچ دليل خاصي به همسالان خود گرايش مي يابند.
نوجوان داراي ارتباطي صميمي و يک دل با دوستان و همسالان است، آن ها را دوست دارد و نمي خواهد به گونه اي عمل کند که پيوندشان از هم بگسلد. نوجوان خلاء زندگي را به وسيله معاشرت با دوستان پر مي کند. اوقات فراغت خود را با آنان مي گذراند و سخنان و رازهاي خود را با آن ها در ميان مي گذارد.
پژوهشهاي متعدد نشان مي دهد که همسالان نوجوانان بيشترين تاثير را بر روي فاکتورهاي رفتاري آنان دارند. نوجوانان وقت خود را بيش از آنکه در کنار خانواده شان سپري کنند، با دوستان خود مي گذرانند. اين تعامل دايم و مستقيم باعث مي گردد همسالان تاثيرات قوي تر و موثرتري نسبت به والدين و معلمان داشته باشند و نکته بسيار مهم تر آنکه فشار همسالان بر نوجواناني با عزت نفس پايين، تاثير گذارتر خواهد بود و حتي براي اينکه همسالان وي را در گروه خود بپذيرندحاضرند دست به کارهايي بزنند که بر خلاف عقايد خود و يا خانواده شان باشد. براي مثال فشار همسالان باعث تجربه استفاده از سيگار يا مواد مخدر، فرار از مدرسه و يا رفتارهاي پر خطر رايج در دوران نوجواني مي گردد.
لذا هرگاه در رفتار نوجوانتان شاهد تغييرات ناگهاني در لباس، نگرش،رفتار و .. شديد و يا رفتارهايي مشکوک و مرموز از وي سر زد، به اين نکته توجه کنيد که ممکن است او تحت تاثير همسالان خود قرار گرفته باشد.

شما فکر مي کنيد چگونه مي توان کاري کرد تا نوجوانان کمتر تحت تاثير رفتارهاي مخرب دوستان و همسالان خود بوده و در ازاي آن بيشتر در کنار خانواده خود بوده و تحت تاثير والدين خود قرار گيرند؟

براي رسيدن به اين هدف لازم است که توقعات رفتاري روشني از آنها داشته باشيد، براي ارتباطات او قوانين روشني وضع کنيد و مجازات مشخصي را در ازاي دروغگويي يا ساير فعاليتهاي نامتعارف وي تعيين کنيد.

با درميان گذاشتن انتظارات خود با نوجوانتان، ديگر او نمي تواند ادعا کند که"چيزي نمي دانسته " و يا از توقعات شما آگاهي کافي نداشته است.

همسالان خلافکار
يکي از سخت ترين موقعيت ها زماني است که يک نوجوان تصميم به داشتن رابطه با گروههاي خلاف کار بگيرد. والدين اغلب کنترل چنين رفتاري را در نزد نوجوانان بسيار سخت تر ارزيابي مي کنند. اغلب والدين اظهار تاسف مي کنند که وقتي نوجوان شان را از ارتباط با گروههاي خلافکار باز مي دارند اين گروهها و افراد جاذبه بيشتري براي فرزندشان پيدا مي کنند و مانند آهن ربا به طرف اين گروهها جذب مي شوند. گاهي اوقات با وضع يک سري مقررات در خصوص ارتباط با افرادي که پيرامون نوجوان ديده شده اند مي توان اثرات نامطلوب اين گروهها بر نوجوان، جلوگيري کرد.

اما چنانچه ملاحظه کرديد که تاثير گروههاي مذکور بر فرزند شما فراتر از محدوديتهايي است که وضع کرده ايد و به اصطلاح "حريف " فرزندتان نمي شويد لازم است که به دنبال فهم دلايلي باشيد که چرا فرزند شما تا اين حد علاقمند به اين گروهها شده است؟در اولين اقدام علت شناسي و بررسي منشا بروز اين مشکل کمک شاياني به کنترل و حتي قطع اين روابط مي کند.

نوجوانان بنا به دلايل مختلفي جذب گروه همسالان مي شوند
براي مثال ممکن است فرزندتان در زمينه اعتماد به نفس و يا خودکارآمدي مشکل و کمبود احساس کند و سعي کند به هر طريقي که ممکن است حتي به قيمت عضويت در گروههاي بزهکار اين کمبود را جبران کند. در اين وضعيت والدين نمي توانند با محدود کردن ارتباط فرزندشان با گروههاي مذکور باعث تغيير نگرش آنها شوند. والدين تنها در صورتي که بتوانند به موقع و به درستي با نخستين بحث هاي مربوط به اين گروهها برخورد کنند خواهند توانست باعث ايجاد تغيير نگرش فرزندان نسبت به اين گروهها و يا دوستان شوند.
جذب شدن يک نوجوان توسط يک سري از دوستان خاص و يا گروههاي ويژه به دليل" تغذيه يا خوراک " فکري است که اين گروهها به روشهاي مختلف براي آنها فراهم مي کنند.
و نتيجه آنکه...

در هر صورت بايد به خاطر سپرد که نوجوانان بنا به دلايل مختلفي جذب گروه همسالان مي شوند. برخي از اين دوستان نقش حمايتي دارند، برخي به منظور صميمت بيشتر به همسالان خود جذب مي شوند، تعدادي در صدد پذيرشي هستند که در خانواده بدست نياورده اند و عده اي ديگر داراي مشکلات ارتباطي بوده و ازاين طريق مي خواهند دامنه ارتباطي خود را گسترش دهند و يا عده اي از آنها در جستجوي اعتبارند.
ولي برخي از نوجوانان روش بيان استقلالشان عضويت در گروههايي است که خانواده با آنها مخالف است و برخي ديگر هم بدون هيچ دليل خاصي به همسالان خود گرايش مي يابند.

به طور کلي مي توان گفت که نوجوانان ما به هر بهانه اي که همنشين همسالان خود شود، برخي از آنان تاثير مثبتي دارند ولي برخي ديگر ممکن است داراي آثار منفي باشند . با وجود اينکه تاثيرات اين گروههاي همسال متفاوت هستند، بايد در انتخاب دوست نوجوانتان سهيم باشيد و اين کار بايد از زمان کودکي فرزندان آغاز شده و تا اوايل نوجواني او به طور جدي ادامه يابد. اين امر بخشي از مسئوليت والديني شماست.


منبع:mohsenazizi.blogfa.com

قصه درمانی

شمار روزافزونی از روان درمانگران از قصه و داستان برای کمک به حل مشکلات مردم استفاده می کنند. کارل یونگ در کتاب انسان و سمبل هایش می نویسد که ما اگرچه ممکن است پس زمینه های فرهنگی و مذهبی متفاوتی داشته باشیم اما همه در ضمیر خودآگاه مشترکی سهیم هستیم. او معتقد بود که انسان ها از سمبل های یکسان یا مشابهی استفاده می کنند که نماینده هر دو جنبه والا و پست حیات روانی هستند. برونوبتلهایم، مشهورترین روانشناس در این زمینه است که از داستان به عنوان روش درمانی کودکان استفاده می کرد. او مربی و درمانگر کودکان، روان پریش بود. به عقیده بتلهایم، مشکل ترین کار در آموزش کودکان مساعدت به آنان در درک معنای زندگی است تا به بلوغ روانی دست یابند. او در کتاب " برجسته اش کاربردهای افسونگری " می نویسد:صرف نظر از نقش حیاتی و مهم سرپرستان کودکان، میراث فرهنگی که به شکل افسانه ها است به زندگی آنها معنا می بخشد. وی معتقد است که وقتی بچه ها را در برابر ادبیات قرار می دهیم، قصه ها بیشترین جاذبه را برای آنها دارند.

او چنین توضیح می دهد: موضوع این نیست که فضیلت در پایان پیروز و اخلاقیات ترویج می شوند بلکه این است که قهرمان قصه،جذاب ترین مسئله برای کودک است و او در تمام مبارزات، قهرمان خود را در نقش قهرمان قصه می بیند. به خاطر این هم ذات پنداری، کودک تصور می کند که به قهرمان داستان از آزمون ها و بلایا به زحمت می افتد و با او به پیروزی دست می یابد. زیرا که فضیلت پیروز است. کودک چنین هم ذات پنداری را به تنهای انجام می دهد و چالش های درونی و بیرونی قهرمان، اخلاقیات را بر لوح ضمیر او حک می کند. شنل قرمزی نمونه ای از داستان های نمادین است. شنل قرمزی کوچک برای دیدن مادربزرگ به آن سوی جنگل می رود. او قلب مهربانی دارد اما زود نصایح مادر را فراموش می کند و به گرگ اعتماد کرده و تمام جزییات خانه مادربزرگش را برای او افشا می کند. گرگ هم ابتدا مادربزرگ و سپس شنل قرمزی را می خورد و اگر دوستان او کمی دیرتر رسیده بودند ممکن بود پایان غم انگیزی در داستان داشته باشیم. شنل قرمزی یاد می گیرد که دوستی چیز بسیار خوبی است اما اعتماد بی جا به هر کسی کاز راه می رسد کار بسیار نابه جایی است.

داستان شنل قرمزی ممکن است در نظر اول خیلی پیش پا افتاده به نظر بیاید، اما تمثیل بسیار خوبی برای یاد دادن این موضوع است که هر کسی شایسته دوستی نیست نباید هرگز به غریبه ها اعتماد کرد. داستان و افسانه، پیام های روانشناختی مهمی در بر دارند. آن ها با آشنا کردن کودکان با آن چه در ضمیر ناخودآگاه شان می گذرد، به کودکان کمک می کنند تا بر مشکلات روانشناختی رشد فایق آیند. داستان ها به کودکان می آموزند که مبارزه علیه مشکلات شدید در زندگی اجتناب ناپذیر و بخشی طبیعی در حیات بشری است و اگر انسان عقب نشیند و ثابت و استوار با سختی غیرمنتظره و اغلب ظالمانه روبرو شود، بر تمام موانع غلبه می کند و در نهایت پیروز می گردد.
کودکان ۲ ساله خیلی زود به شنیدن داستان یا شعرهای کودکانه علاقه نشان می دهند. داستان های مخصوص کودکان نوپا نباید طولانی یا پیچیده باشند. ممکن است داستان تنها بازتاب کازهای روزانه، مثل تهیه غذا یا پختن آن باشد. وقتی کودکان بزرگتر می شوند می توانید داستان هایی با حوادث و شخصیت های بیشتری برای شان بگویید. برای مثال ۳ ساله ها اغلب از شنیدن داستان های واقعی درباره کودکی خود یا بقیه اعضای خانواده خوش شان می آید. تا سن هفت سالگی، برای بچه ها می توانید قصه هایی به روش آهنگین و ریتمیک بگویید که در آن ها کلمات کلیدی تکرار شوند. برای این گروه سنی، اغراق در بیان و نشان دادن قصه با حرکات، بسیار مناسب است زیرا به تخیل آن ها پر و بال می دهد و رابطه خوبی بین قصه گو وشنونده ایجاد می شود.

به نظر رودلف اشتاینر_مؤسس مدارس والدورف_بچه های پیش دبستانی عاشق حرکات بیانی با دست، تغییر حالت و احساس با صورت و صداهای زمینه و جلوه های صوتی هستند. برای این که شخصیت ها و حوادث را برای بچه ها زنده کنید می توانید، می توانید از این عناصر استفاده کنید. به یاد داشته باشید که این عناصر را در یک داستان همیشه مثل هم استفاده کنید تا بچه ها آن ها را یاد بگیرند و به خاطر بیاورند. تطابق یابی، عنصرمهمی در قصه گویی است که به قصه ها نیروی نفوذ و تأثیر می بخشد. تطابق یابی، یک فرآیند ذهنی ناخودآگاه است. وقتی بچه ها به داستان گوش می دهند به طور مداوم آن چه را می شنوند با خاطرات خود پیوند می دهند. آن ها در ذهن خود جستجو می کنند تا تجربیات حاضر خود از داستان را با وقایعی از گذشته مرتبط کنند. اگر کودکی بشنود " سگی بزرگ وخشمگین " شروع به تطابق یابی در تجربیات گذشته می کند تا به این سه کلمه معنی بدهد. بنابراین، عبارت " سگی بزرگ خشمگین " در هر کودک شنونده، تصویر متفاوتی را در خاطر زنده می کند. چون کودکان منحصر به فرد هستند،تجارب شان نیز منحصر به فرد است. آن ها را از خلال حواس خود تعبیر و بنا بر تجربیات گذشته شان تفسیر می کنند.

برای انجام دادن این کار، هر کودک یاد می گیرد که رشته ای از الگو ها را بسازد. وقتی کودکان قصه ای را می شنوند، مدام حوادث و شخصیت های داستان را با تجربیات خود از وقایع ارتباط می دهند. فرآیند تطابق یابی در سطحی ناهوشیار رخ می دهد. به طور مثال تا به حال به این نکته توجه کرده اید که اگر در روند قصه شما اتفاقی عادی برای یکی از قهرمانان پیش بیاید، ممکن است یکی از کودکان اتفاق مشابهی را که برای خودش پیش آمده یا شاهد آن بوده به یاد آورد و دلش بخواهد که آن را بازگو کند.
این روند به طور سریع در اتاق قصه به جریان می افتد و تقریبا ً هر کدام از آن ها چیزهای مشابهی را به یاد می آورند. در حقیقت شما یک جریان تطابق یابی را در طول قصه گویی خود فعال کرده اید.

منبع:mohsenazizi.blogfa.com