05-16-2016, 01:06 PM
برای آشنائی بیشتر با مفهوم کلی و ویژگیهای مکتب طب سنتی ایران، لازم است نخست با تعریف طب مکمل آشنا شویم.
طب مکمل (Complementary and Alternative Medicine)
از هزاران سال پيش، در روزگاران كهن و از دوراني كه بشر بصورت انسان امروزي در صحنة حيات وزندگي خودنمايي داشت و براي بقاي خود مبارزه ميكرد به موازات تلاش براي تهيه غذا و پوشاك به حفظ سلامت خود نيز مي انديشيد. بشر از بدو آفرينش با بيماريهاي گوناگوني روبر و بوده و براي چاره آن به مقتضاي ادراك و هوش ونبوغ خود و در حد امكانات محيط زيست خود به اشياء ، گياهان و موادي كه در دسترس داشته توسل مي جسته است وبدين ترتيب اندك اندك به خواص درماني بسياري از مواد و گياهان آگاهي پيدا كرده است. اين انديشه و تفكر براي تأمين سلامتي ويافتن روشهايي براي سالم زيستن و رفع ناراحتيهاي بدني يا ناخوشيها كه بعدها به «علم طب» معروف شد، مسلماً در رديف اولين جرقههاي فكر انسان بوده و تلاش براي سالم زيستن و علم طب داراي ابعادي بسيار وسيع به درازاي تاريخ خلقت انسان و پهناي هزاران تحقيق وتجسس و تجربه است.
طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی، طب مكمل به مجموعهاي از روشهاي تشخيصي و درماني اطلاق مي شود كه با تفكر حاكم بر سيستمهاي بهداشتي رايج تفاوت دارد. اين روشها در دو دهه 1970 و 1980 نسبت به پزشكي رايج نقش جايگزين را داشتند يعني بيماران تنها يكي را ميپذيرفتند؛ لذا به آنها طب «جايگزين» ميگفتند. بتدريج كه اين روشها وپزشكي رايج در كنار هم براي درمان مورد استفاده قرار گرفتند اصطلاح طب مكمل بكار رفت. با گسترش پزشكي نوين وپيشرفت در زمينة درمان بيماريهاي حاد و عفوني در قرن حاضر، علاقه به طب مكمل بطور چشمگيري سركوب شد، اما بتدريج با آشكار شدن محدوديتهاي پزشكي رايج اين علاقه دوباره شدت گرفت.
با وجود اينكه سيستمهاي بهداشتي اكثر كشورهاي دنيا طبق اصول پزشكي رايج يا مكتب «آلوپاتي» كه مبناي آن طب غربي است، برنامهريزي شده است، اما طبق بررسيها، آنچه كه «طب مكمل» يا «جايگزين» خوانده مي شود روز بروز در بين مردم طرفداران بيشتري پيدا ميكند.
به هر حال مردم و بيماران به علل مختلفي به سوي طب مكمل گرايش يافتهاند. علل گرایش به طبهای مکمل را میتوان در مواردی نظیر کل نگری، توجه به روش زندگی، معنویت، درمان ریشهای بیماری، عوارض درمانهای رایج، هزینه و دسترسی و رابطه متقابل پزشک و بیمار جستجو کرد.
بیش از دهها نوع مکتب درمانی به عنوان طب مکمل در کشورهای مختلف جهان شناخته شده و در حال انجام و بررسی هستند از جمله طب سوزنی، هامیوپاتی، آیورودا، رایحه درمانی ...و از معروفترین و مهمترین آنها میتوان به طب سنتی ایران اشاره کرد.
مکتب طب سنتی ایران مانند هر مکتب و مجموعهای، دارای فلسفه و دیدگاههای خاص خود بوده و برای بیان آنها از مجموعهای از لغات و اصطلاحات بهره میبرد که باید برای فهم کامل جزئیات آن، لغات و اصطلاحات عیناً آموخته و بکار گرفته شوند که در این صورت در هردو حیطه حفظ سلامتی و درمان بیماریها میتوان موفق عمل نمود.
طب سنتي(Traditional medicine)
در بيانيه طب سنتي سازمان جهاني بهداشت (سال 1978) طب سنتّي اينگونه تعريف شده است : «مجموعه تمامي علوم نظري و عملي كه در تشخيص طبي يا پيشگيري و درمان بيماريهاي جسمي، ذهني يا ناهنجاري اجتماعي به كار ميرود و به صورت گفتاري يا نوشتاري از نسلي به نسل ديگر انتقال يافته است.»
هر مکتب طبی با نظریه و دیدگاهی خاص به موضوع خود، یعنی انسان می نگرد و جهت استفاده صحیح از هر مکتب لازم است با اصطلاحات و لغات مربوطه طبق تعریف دانشمندان همان مکتب آشنا شد و با آن زبان سخن گفت و متون مربوطه را مورد بررسی قرار داد و بلکه با آن زبان، فکر و اجتهاد کرد. بسیاری از تعاریف و اصطلاحات، ذهنی و تئوری هستند و در گام اول به علت نا هم خوانی مطالب جدید با ذهن فراگیرنده، سؤالهای مختلف برای فرد مبتدی پیش می آید ولی پس از مدتی این سؤالات پاسخ خود را می گیرد و افق و دیدگاه جدیدی فراروی دیدگان ذهن دانشجو قرار می گیرد.
مکتب طب سنتی ایران مانند هر مکتب و مجموعه ای، دارای فلسفه و دیدگاه های خاص خود بوده و برای بیان آنها از مجموعه ای از لغات و اصطلاحات تخصصی (ترمینولوژی) استفاده می نماید. به دلیل گستردگی حیطه طب بیان آن از حوصله این گزارش خارج است لذا شمای کلی آنرا در قالب این جدول بیان می کنیم
مهمان نميتواند عکس هاروببيند براي ثبت نام اينجا کليک کنيد