همه زیبایی است عاشورا

از كودك حسین (ع) گرفته تا برادرش،

 و از خودش تا غلامش،

 و از آن قاری قرآن تا آن معلم اطفال كوفه
، تا آن مؤذن،
 تا آن مرد خویشاوند یا بیگانه

، و تا آن مرد اشرافی و بزرگ و باحیثیت در جامعه خود

 و تا آن مرد عاری از همه فخرهای اجتماعی،

همه برادرانه در برابر شهادت ایستادند تا به همه مردان، زنان، كودكان و همه پیران و جوانان همیشه تاریخ بیاموزند كه باید چگونه زندگی كنند ……

واشنگتن ايروينگ(مورخ آمريکايي):


براي امام حســـين ممکن بود که زندگي خود را با تسليم شدن به اراده يزيد نجات بخشد،ليکن مسووليت پيشوايي مسلمين اجازه نمي داد که او يزيد را به عنوان خليفه بشناسد. او به زودي خود را براي قبول هر ناراحتي و فشاري به منظور رها ساختن اسلام از چنگال بني اميه آماده ساخت، در زير آفتاب سوزان سرزمين خشک و در روي ريگهاي تفتيده…روح حســـين فنا ناپذير است؛اي پهلوان من و اي نمونه شجاعت و اي شهسوار من، حســـــين!

پرفسور ادوارد براون (شرق شناس انگليسي)


آيا قلبي پيدا مي شود که وقتي درباره کربلا سخن مي شنود آغشته به حزن و اندوه نگردد؟


حتي غير مسلمانان نيز نمي توانند پاکي روحي را که اين جنگ اسلامي در تحت لواي آن انجام گرفت انکار کنند… هر کس اندکي حس در نهاد خود داشته باشد نمي تواند از اين غصه غم انگيز متاثر نشود.

موريس دوکبري (انديشمند فرانسوي)


حســـين براي شرف و ناموس مردم و بزرگي مقام مرتبه اسلام از جان و مال و فرزندان گذشت و زير بار استعمار و ماجرا جويي يزيد نرفت، پس بياييد ما هم شيوه او را سر مشق قرار داده از زير دستي يزيديان نوعي رهايي يابيم و مرگ با عزت را بر زندگي با ذلت ترجيح دهيم، زيرا مرگ با عزت و شرافت بهتر از زندگي با ذلت است.

پرفسور ماربين (فيلسوف و خاورشناس آلماني):


من معتقدم که رمز بقا و پيشرفت اسلام و تکامل مسلمانان به خاطر شهيد شدن حســــين و آن رويدادهاي غم انگيز مي باشد و يقين دارم که سياست عاقلانه مسلمانان و اجراي برنامه هاي زندگي ساز آن به واسطه عزاداري حيسني بوده است. مادامي که اين روش و خصلت در ميان مسلمانان وجود دارد هرگز آنها تند به خواري نمي دهند و تحت اسارت کسي نمي روند.

سر پرسي سايکس (خاور شناس انگليسي)حقيقتا آن شجاعت و دلاوري که اين عده قليل از خود بروز دادند به درجه اي بوده است که در تمام قرون متمادي هر کسي که آن را شنيد بي اختيار زبان به تحسين و آفرين گشود. اين عده مردم دلير غيرتمند، نامي بلند و غير قابل زوال ساخته اند

کربلا به رفتن نیست

به شدن است

که اگربه رفتن بود

شمرهم کربلایی است!

ﺧﻮﺵ ﺑﺤﺎﻝ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺯﻧﺠﯿﺮ ﻧﻤﯿﺰﻧﻨﺪ!!!

ﺍﻣﺎ ﺯﻧﺠﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ

ﺳﯿﻨﻪ ﻧﻤﯿﺰﻧﻨﺪ !!!!

ﺍﻣﺎ ﺳﯿﻨﻪ ﺩﺭﺩﻣﻨﺪﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻭ ﺁﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ

ﺍﺷﮏ ﻧﻤﯿﺮﯾﺰﻧﺪ ! !!!!

ﺍﻣﺎ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﭘﺎﮎ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ

ﺳﻔﺮﻩ ﻧﻤﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ !!!!

ﺍﻣﺎ ﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﻔﺮﻩ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯿﺒﺮﻧﺪ

ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺑﺎ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﯾﺎ ﺣﺴﯿﻦ

دکتر شریعتی:
در حادثه کربلا با سه‌ نمونه شخصیت روبرو می‌شویم.
اول: حسین (ع)
حاضر نیست تسلیمِ حرفِ زور شود.
تا آخر می‌‌ایستد.
خودش و فرزندانش کشته می‌شوند.
هزینه انتخابش را می‌‌دهد و به چیزی که نمی‌خواهد تن‌ نمی‌‌دهد.
از آب می‌گذرد، از آبرو نه‌

دوم: یزید
همه را تسلیم می‌خواهد.
مخالف را تحمل نمی‌‌کند.
سرِ حرفش می‌‌ایستد.
نوه‌ پیغمبر را سر می‌‌ٔبرد.
بی‌ آبرویی را به جان میخرد و به چیزی که می‌‌خواهد می‌رسد

سوم: عمرِ سعد
به روایتِ تاریخ تا روز ٨ محرّم در تردید است.
هم خدا را می‌خواهد هم خرما،
هم دنیا را می‌خواهد هم اخرت.
هم می‌خواهد حسین (ع)را راضی‌ کند هم یزید را.
هم اماراتِ ری را می‌خواهد،هم احترامِ مردم را.
نه‌ حاضر است از قدرت بگذرد،نه‌ از خوشنامی.
هم آب می‌خواهد هم آبرو.
دستِ آخر اما عمرِ سعد تنها کسی‌ است که به هیچکدام از چیزهایی که می‌خواهد نمی‌‌رسد.
نه سهمی از قدرت می‌‌برد نه‌ از خوشنامی

ما آدمهایِ معمولی‌ راستش نه جرات و ارادهِ حسین (ع) شدن را داریم،نه قدرت و ابزارِ یزید شدن را
اما
در درونِ همه ما یک عمرِ سعد هست!
من بیش از همه از عمر سعد شدن میترسم*